Rozdział 168 nr 168

Naprawdę myśleli, że są sprytni, co? Myśleli, że wpadnie w ich małe pułapki. Jednak nie mógł zaprzeczyć, że dali mu idealną okazję. Will serwował siebie na srebrnej tacy. Wtedy byłoby tak łatwo po prostu się nim zająć. Jego ostateczna fantazja mogła się potoczyć tak, jak zawsze marzył. Bardzo publiczne morderstwo Williama Stewarta było czymś, czego nie mógł przegapić.

Jaki był powód, żeby się dalej ukrywać? Ujawnili jego tożsamość. Wszyscy wiedzieli, kim był. Więc czemu jeszcze służyły mu cienie? Może nadszedł czas, żeby wyjść na światło dzienne i zakończyć tę farsę. Jego ostatnia karta przeciwko Willowi została wykorzystana. Skończyły mu się gry.

„ Zabawmy się” – zaśmiał się, ładując broń. „Bez planów. Bez zapasowych. To już koniec”. Serce zabiło mu szybciej z radości, gdy wyobraził sobie kulę przebijającą Willa. Słysząc płacz ukochanej osoby, gdy jego ciało wali się na ziemię. Gorąca, czerwona krew lejąca się z ran. Westchnął z zachwytu, gdy jego fantazja rozgrywała się w jego umyśle. „Co za wspaniały widok”.