Rozdział 147 nr 147

Stres dnia przejął kontrolę nad Willem i zasnął, gapiąc się w sufit. Pusta, biała tablica sufitu sprawiła, że jego umysł stał się pusty. Zamieszanie wewnątrz niego ulotniło się, rozpływając się w nicości, gdy zapadał się w otchłań. Ale spokojny sen, którego pragnął, nie nadszedł. Dręczyły go obrazy, oderwane obrazy, które same w sobie zdawały się nic nie znaczyć. Obrazy, których nie chciał, których nie powitałby z radością, gdyby miał nad nimi kontrolę.

„ Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin!” – krzyknął tłum, gdy Will zdmuchnął świeczki. Grace przywarła do jego boku, całując go w policzek. To jednak było na pokaz. Przed przybyciem na przyjęcie mieli długą kłótnię. Próbował się z nią umówić przez cały dzień, ale ona nie była zainteresowana. Postanowiła, że zrobi dobrą minę na przyjęciu, ale to było fałszywe.

„ Kochanie” – błagał Will, idąc za Grace do ich pokoju hotelowego. „Nie chcę się kłócić”.