Rozdział 130 nr 130

Emma pragnęła zobaczyć córkę. Nie widząc Lizzie w zasięgu wzroku, czuła niepokój. Jej wnętrze było puste, a zimny wiatr wiał przez nie. Pomyślała, że może poprosić Willa, żeby przywiózł ich dziecko do szpitala. Dziwne, jak łatwo to teraz przyszło, kiedy myślała o Lizzie jako o „ich”, a nie „jej”. Nie mogła przestać myśleć o tym, co Will powiedział jej wcześniej. Jej twarz wciąż mrowiła w miejscu, w którym jej dotknął.

Prawda jest taka, że się bała. Danie się złapać lub podporządkować, William Stewart nie przyniósł jej niczego dobrego wcześniej. To nieprawda, pomyślała. Było całkiem sporo dobrych chwil. Emma nie mogła okłamywać samej siebie i myśleć, że go nie chce. Chciała. Bardziej niż kiedykolwiek. Kochanie go jest jak choroba. Zaraża cię i może cię zniszczyć. Ale ty jesteś inna. Może możesz być wystarczająco silna, żeby go kochać… słowa Grace unosiły się w jej umyśle.

Czy była wystarczająco silna, by go kochać? To prawda, że bycie częścią jego życia wymagało pewnego rodzaju odporności, co do której nie była pewna, czy ją posiada.