Rozdział 556 Zawsze wiem, że (część pierwsza)

„Kochanie, kocham cię” powiedziała Daisy. Spojrzała na Edwarda i z wielkim podziwem i miłością wbiła w niego swoje piękne oczy. W tej cudownej chwili nie chciała psuć niczego z tego szczęścia. Nie chciała prosić o zbyt wiele. Wszystko, czego pragnęła, to po prostu być z nim, być z mężczyzną, którego tak bardzo kochała. I miała nadzieję, że od tej pory będą mogli wspólnie przechodzić przez wszystkie trudności i przeciwności losu i nigdy więcej nie będą musieli się rozstawać. Była mu wdzięczna za troskliwość i łagodność, które zachowywał nawet wtedy, gdy był pod wpływem narkotyków, za opiekę i szacunek, jaki jej okazywał, nawet gdy jego umysł był kontrolowany przez tak silny narkotyk. Chciałaby mu dziękować swoją miłością do końca życia.

„Kochanie, zawsze to wiem” powiedział Edward. Czasami, gdy miłość osiągnęła pewien poziom, czuli się, jakby stawali się nieśmiertelnymi istotami niebieskimi, które żyją w niebie. Ich wzajemna miłość była tak głęboka i wielka, że chcieli, aby ta idealna chwila nigdy nie przeminęła, a ich umysły i uczucia osiągnęły poziom wykraczający poza doskonałość.

Noc była długa, ale nie tak głęboka jak ich miłość. Po doświadczeniu wszystkich tych trudności, w końcu zasłużyli na swoją cenną miłość i szczęście. Przytulili się do siebie i zapadli w głęboki sen pod pięknym nocnym niebem, gdzie gwiazdy świeciły i odbijały się nawzajem.