Rozdział 92

W końcu minęło dwadzieścia minut... a mimo to był remis, nawet w trzeciej rundzie

Moje serce praktycznie wyskoczyło mi z piersi podczas pięciu minut dogrywki, gdy Enzo i drugi kapitan kontynuowali walkę o zwycięski punkt, ale nikt nie zdobył gola. Sędzia zagwizdał i zebrał obie drużyny na środku lodowiska.

„Och, nie” – powiedziała Tiffany, w końcu wracając po tak długim zniknięciu. Nie wypiła ani jednego drinka, a jej makijaż wyglądał na trochę rozmazany. Ukryłam uśmieszek, zastanawiając się, czy potajemnie poznała kogoś w przerwie. „Wygląda na to, że zamierzają zrobić strzelaninę”.