Rozdział 52

Poza tym jednak najbardziej zafascynowały mnie zapisy, które znalazł James. Miał rację; wszyscy poprzedni ludzie z nadludzkimi zdolnościami byli w drużynie hokejowej i zawsze był jeden. Kiedy ktoś kończył szkołę i odchodził z drużyny, niemal natychmiast pojawiał się kolejny. To było dziwne... Dlaczego hokej był tutaj tak ważny, że zawsze w drużynie był Lycan, który zapewniał zwycięstwo?

Musiało być coś jeszcze i postanowiłem to odkryć.

Następnego ranka poszłam na zajęcia. Lisa rzuciła mi brzydkie spojrzenie, gdy weszłam na salę wykładową, ale nie podeszła, żeby mnie znowu nękać – prawdopodobnie dlatego, że była już zadowolona z powrotu do Enzo i nie musiała mnie już więcej zastraszać, żebym z nim nie rozmawiała.