Rozdział 7

„Babciu, wróciłem, żeby zawrzeć umowę biznesową z rodziną Xavier”.

Elena otworzyła torbę i wyjęła zestaw dokumentów.

Położyła je na stole i powiedziała chłodno: „Studiowałam informatykę, a przez ostatnie kilka lat odbyłam studia podyplomowe w Harfard i opracowałam inteligentny chip. Jeszcze nie jest sprzedawany na rynku, a obecnie szukam partnerów biznesowych. Mam nadzieję, że Xavier Corporation może się nim stać”.

„Hmph. Elena, czy ty nie chwalisz się? Dlaczego mielibyśmy z tobą współpracować tylko dlatego, że nas o to poprosiłaś?” Sophia skrzywiła się z pogardą. „Xaviersowie są właścicielami jednej z dziesięciu największych korporacji w Sea City, a wiele firm chce z nami współpracować, ale my nawet nie rzucimy na nie okiem! Więc dlaczego ty miałabyś być inna?”

Pani Xavier chciała już przemówić, ale Richard jej przerwał.

Zrobił krok do przodu i powiedział: „Mamo, Elena jest moją siostrzenicą i ja też jej współczuję, ale nie możemy robić z nią interesów tylko dlatego, że jej współczujemy. W tej chwili Xavier Corporation próbuje wejść na rynek IoT. To trudne i nie możemy naginać zasad tylko dlatego, że Addy tego potrzebuje”.

„Kupiliśmy już prawa autorskie do inteligentnego układu za granicą i właśnie wchodzimy w fazę produkcji. Dlaczego mielibyśmy zmieniać partnera biznesowego tylko dlatego, że powiedziałaś?”

„No, Elena chce tylko wykorzystać to partnerstwo, żeby wyciągnąć pieniądze od babci. To oczywiste, prawda?”

„Powinieneś być martwy. Po co tu wróciłeś?”

„Babcia bardzo ją kocha. Jej imię na pewno jest w testamencie...”

„Ona jest Daugherty! Dlaczego miałaby mieć udział? A nawet przyniosła nam tyle wstydu w przeszłości...”

Członkowie rodziny nie unikali dzielenia się swoimi opiniami. Zawsze kłócili się między sobą, ale tym razem wykazali się rzadkim poczuciem solidarności.

Pani Xavier pragnęła powrotu wnuczki i po czterech latach wnuczka w końcu wróciła, ale musiała zmierzyć się z tak wielką wrogością ze strony własnej rodziny. Pani Xavier wybuchła gniewem, gdy tego słuchała.

Zanim jednak pani Xavier zdążyła cokolwiek powiedzieć, odezwał się cichy głos.

Alden był cichym chłopcem, ale nie chciał po prostu stać i nic nie robić, gdy jego matka była atakowana.

Zrobił krok do przodu i spojrzał na Richarda. „Wujku, czy Xavier Corporation kupiło prawa do MCP12 Ander Corporation?”

Richard zmarszczył brwi. „Skąd wiedziałeś?”

„Wiem też, że chociaż ten chip obiecuje płynne działanie, nie jest idealny i nie może odbierać wielu poleceń. Jednak jeśli użyjesz AMP1 i RIWE-34, ulepszy to chip” — stwierdził chłodno Alden. „Ale jeśli chcesz, aby firma dostała kawałek tortu na rynku IoT, nie powinieneś wybierać tego chipa”.

Miał zaledwie cztery lata i nie dało się go dostrzec w tłumie ludzi, ale jego słowa wywołały zmianę na twarzach dorosłych.

Młodsze pokolenie, które nie pracowało w Xavier Corporation, nie zrozumiało tego, co powiedział, ale Richard zrozumiał.

Jego asystent wspomniał o wszystkim, co powiedział chłopiec, a on również myślał o zmodyfikowaniu chipa, ale to był nowy rynek i nawet międzynarodowe firmy nie mogły produkować idealnych chipów. Dlatego Xavier Corporation mogła zadowolić się tylko chipem, który sami wybrali.

Pogarda w oczach Richarda w końcu zniknęła. „S-skąd tyle o tym wiesz?”

Kiedy miał cztery lata, wciąż bawił się błotem. Nie wiedział nawet, czym są inteligentne chipy, a tym bardziej jak działają.

„Mamusia mnie nauczyła!” powiedział Alden. „Mamusia jest znana jako geniusz chipów wśród wykładowców Harfard. Jeśli będziesz pracować z Mamuśką, będziesz mieć świetlaną przyszłość”.

Elena pogłaskała syna po głowie i poczuła rezygnację.

Alden był prawdziwym geniuszem.

Od urodzenia interesował się komputerami i już w wieku czterech lat był hakerem.

Alden pomógł jej opracować chip. W przeciwnym razie nie udałoby się jej zrobić tego tak szybko.

Elena przesunęła kontrakt i powiedziała słabo: „Wujku Richardzie, powinieneś najpierw przeczytać opis mojego chipa w kontrakcie”.

Richard otworzył umowę ze skomplikowanymi uczuciami.

Po czym zamarł w miejscu.

Xavier Corporation spędziło trzy miesiące i zatrudniło ponad stu programistów, aby opracować swój chip, ale napotkali wiele trudności technicznych. A jednak Elena to zrobiła.

Gdyby opracowany przez nią inteligentny układ rzeczywiście spełniał wymagania zawarte w kontrakcie, Xavier Corporation mogłaby zająć pozycję lidera na rynku Internetu Rzeczy!

„Addy, czy sprzedałeś ten chip jakiejś firmie?” zapytał Richard z tłumioną radością.

„Na razie nie”, odpowiedziała Elena swoim zwykłym chłodnym głosem.

„Podpiszę teraz umowę!” powiedział Richard i poprosił o długopis.

Oczy Sophii rozszerzyły się. „Tato, czy ty oszalałeś? Nie widzisz, że Elena i jej b*star po prostu kłamią?”