บทที่ 8

ขณะที่ไมเคิลมองดูเธอ เขาสังเกตเห็นว่าหน้าผากของเธอมีรอยขมวดคิ้ว เขาจึงหันไปมองหมอทันที ซึ่งรู้สึกมีสะเก็ดที่หลังของเขา

ขณะที่เขาค่อยๆ ฉีดยาเข้าเส้นอย่างระมัดระวัง เขาก็ค่อยๆ ก้าวเดินเร็วขึ้น “คุณเบนเน็ตต์ คุณซัมเมอร์น่าจะตื่นได้แล้ว เมื่อยาหมด”

“ คุณออกไปได้แล้ว” ไมเคิลพูดอย่างใจเย็น แต่ท่าทีเผด็จการของเขาทำให้หมอไม่สามารถเจรจาต่อรองใดๆ ได้