บทที่ 7
นั่นคือคำเดียวที่เธอสามารถพูดออกมาได้ก่อนที่จะหมดสติไป
ชายคนนั้นหยุดชะงัก และใบหน้าของเขาก็ซีดลง ความมืดมิดแผ่กระจายออกมาจากตัวเขา
เมื่อเงาเข้ามาห่อหุ้มชายคนนั้น รัศมีเย็นชาของเขาคุกคามที่จะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง
นั่นคือคำเดียวที่เธอสามารถพูดออกมาได้ก่อนที่จะหมดสติไป
ชายคนนั้นหยุดชะงัก และใบหน้าของเขาก็ซีดลง ความมืดมิดแผ่กระจายออกมาจากตัวเขา
เมื่อเงาเข้ามาห่อหุ้มชายคนนั้น รัศมีเย็นชาของเขาคุกคามที่จะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง