บทที่ 6

แต่ไม่ว่าเธอจะกรี๊ดมากแค่ไหน พวกทหารก็แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเธอ

“ ช่วยด้วย!” ชาร์ล็อตต์รู้สึกว่าหัวใจของเธอแทบแตกออกจากอก ความหนาวเย็นแล่นไปตามสันหลังของเธอเมื่อเธอรู้สึกเหมือนมีสายตาจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังจ้องมองเธอ และเหงื่อก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเธอ

แต่ไม่ว่าเธอจะดึงที่จับประตูอย่างไร ประตูก็ไม่ยอมเปิด ในขณะนั้น เธอเกือบจะพังทลายลงแล้ว เธอถูกขังไว้ในห้องมืดๆ ที่มีเพียงแผ่นจารึกไว้รอบๆ ตัวเธอ แม้แต่เสียงหายใจของเธอยังดังออกมา

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น เธอจึงค่อยๆ หันหลังกลับและจ้องมองแท็บเล็ตด้วยความกลัว โดยพิงหลังกับประตู ตอนนั้นเธอขนลุกไปทั้งตัว

เธอประสานมือเข้าด้วยกันและอ้อนวอนด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะรบกวนการพักผ่อนของพวกคุณ บรรพบุรุษของตระกูลเบนเน็ตต์ โปรดอย่ามาหลอกหลอนฉัน”

ความเงียบคือคำตอบของเธอ มีเพียงเสียงเทียนแตกดังเท่านั้น

ชาร์ลอตต์รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้นกว่าที่เคยเป็นมา แต่เธอก็ตัดสินใจคุกเข่าลงต่อหน้ายาเม็ดโดยมีหมอนรองใต้เข่า

“ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำนั้นผิด ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี แต่ฉันไม่ได้นอกใจโดยตั้งใจ ฉันเมา และด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันจึงลงเอยด้วยการนอนกับคนอื่น

“ แต่พ่อของฉันขายฉันให้กับครอบครัวของคุณโดยไม่เต็มใจ ฉันได้ยินมาว่านายเบนเน็ตต์เป็นชายชราหน้าตาน่าเกลียด และเขายังพิการด้วย ฉันขอโทษ แต่คุณไม่สามารถบังคับให้หญิงสาวอย่างฉันให้กำเนิดลูกของเขาได้ใช่ไหม? ดังนั้นโปรดปล่อยฉันพ้นผิดเถอะ ฉันขอร้อง”

เธอโขกศีรษะของเธอลงกับพื้นสองสามครั้ง

“ ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงได้แล้ว คุณนายเบนเน็ตต์หรือเอลีนอร์ ตามที่พวกคุณเรียกกัน ทำให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าพวกคุณเพื่อลงโทษตัวเอง เธอจะปล่อยฉันไปไหมถ้าพวกคุณให้อภัยฉัน”

ชาร์ลอตต์บ่นพึมพำขณะร้องขอชีวิต พยายามขับไล่ความกลัวในตัวเธอออกไป แต่ไม่มีใครให้อภัยเธอได้ตามที่เธอต้องการ ถ้ามีใครทำแบบนั้นจริงๆ เธอคงช็อกตายแน่

การถูกโยนเข้าไปในห้องโถงบรรพบุรุษของใครบางคนและถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับแผ่นจารึกในนั้นคงทำให้ใครๆ หวาดกลัว แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกหลอกหลอนก็ตาม

ชาร์ล็อตต์กลืนน้ำลายอีกครั้ง ความกลัวเข้าครอบงำเธอ เธอต้องการหลบหนี แต่สถานที่ทั้งหมดถูกปิดตาย ดังนั้นสิ่งเดียวที่เธอทำได้คืออยู่เฉยๆ และหวังว่าเธอจะไม่ไปรบกวนวิญญาณใด ๆ

ผมของเธอตั้งชันขึ้นในขณะที่เธอสำรวจบริเวณโดยรอบ หากฉันเห็นอะไรบางอย่างล่ะ?

ด้วยเหตุผลบางประการที่อธิบายไม่ได้ เธอรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามีคนจ้องมองเธออยู่

เธอต้องมองไปรอบๆ อีกครั้งเพื่อยืนยันว่าไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น ก่อนที่เธอจะถอนหายใจด้วยความโล่งใจ “ฉันแค่จินตนาการไปเองเท่านั้น เฮ้อ...”

เธอตบหน้าอกตัวเองในขณะที่ปลอบใจตัวเอง

ตอนนี้เป็นเวลากลางวัน ดังนั้นจึงไม่มีผีอยู่ที่นี่

นั่นทำให้เธอมีกำลังใจขึ้นเล็กน้อย และเธอเปลี่ยนจากการคุกเข่าเป็นนั่งลง ยาเม็ดนับพันเม็ดเป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัว แต่อย่างน้อยเธอก็ไม่กลัวเท่าเมื่อก่อน

จากนั้นเธอเริ่มสังเกตพวกเขาอย่างใกล้ชิดแต่ด้วยความเคารพ

เมื่อเห็นแผ่นจารึกสองแผ่นที่อยู่ตรงหน้าซึ่งดูเหมือนแผ่นใหม่ เธอก็ขมวดคิ้ว นี่อาจเป็นแผ่นจารึกของพ่อแม่ของไอ้โรคจิตนั่นก็ได้นะ

“ ขอโทษ ขอโทษ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

เธอพึมพำอะไรบางอย่างและมองไปรอบๆ อย่างช่วยอะไรไม่ได้ ริมฝีปากของเธอยังบวมอยู่ ขาของเธอยังคง เจ็บอยู่ และการถูกโยนเข้าไปในห้องโถงเกือบจะทำให้เธอหวาดผวา

มันน่าเศร้าพอที่พ่อของเธอขายเธอให้กับตระกูลเบนเน็ตต์เพื่อให้เธอได้ให้กำเนิดลูกของมิสเตอร์เบนเน็ตต์ ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังสูญเสียพรหมจรรย์หลังจากการชุมนุมและถูกเปิดโปงอีกด้วย

เดี๋ยวก่อน มีบางอย่างผิดปกติ

เธอเคยมีประสบการณ์เมามายมาก่อน แต่เมื่อคืนก่อนไม่มีเหตุผล เธอรู้สึกกำหนัดและอยากปลดปล่อยมันออกมามาก เมื่อเธอพยายามหาเซ็กส์อย่างบ้าคลั่ง ดูเหมือนว่าเหตุผลจะถูกโยนทิ้งไป

โอ้พระเจ้า! ฉันโดนวางยา!

เมื่อคิดเช่นนั้น ตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความโกรธ

เชี่ย ต้องเป็นเวนดี้แน่ๆ เมื่อคืนเธอให้ไวน์ผลไม้กับฉันแล้วบอกว่ามันไม่แรง

นอกจากนี้เธออยู่ในอารมณ์ไม่ดีในเวลานั้นเนื่องจากพ่อของเธอขายเธอ ดังนั้นเธอจึงดื่มมันโดยไม่ลังเล

“ คุณเข้าใจแล้ว เวนดี้!” เธอร้องตะโกนพร้อมกำมือแน่น ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวาขึ้นเล็กน้อย

แต่เธอก็ต้องขอบคุณเวนดี้ด้วยเช่นกัน อย่างน้อยชาร์ล็อตต์ก็ได้นอนกับผู้ชายที่หล่อเหลาแบบผิดกฎหมายแทนที่จะเป็นผู้ชายแก่ๆ นั่นช่วยหลีกเลี่ยงวิกฤตการณ์ที่ต้องมอบพรหมจรรย์ให้กับมิสเตอร์เบนเน็ตต์

อย่างน้อยนั่นก็ถือเป็นชัยชนะ

ถึงกระนั้น การเดินตรงเข้าไปในกับดักที่เลวร้ายเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับชาร์ลอตต์

นอกจากนั้นนิตยสารยังพิมพ์รูปถ่ายและส่งไปให้เอลีนอร์ก่อนที่เธอจะกลับมาในเช้าวันนั้นด้วย

มีคนกำลังทำลายฉัน แต่ใครล่ะ? พวกเขาพยายามทำอะไรอยู่? อาจจะเป็นเวนดี้ด้วยหรือเปล่า? แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าฉันถูกขายให้กับตระกูลเบนเน็ตต์ หรือว่าเธอมีผู้ร่วมขบวนการอยู่ด้วย?

ใบหน้าของชาร์ลอตต์ตกต่ำลง

ฉันจะหาว่าใครเป็นคนร้ายไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ฉันไม่มีทางรับเรื่องนี้ไปแน่ รอดูไปก่อน คุณจะไม่รอดจากเรื่องนี้ไปได้หรอก

แต่เมื่อเธอมองดูรอบๆ ตัว ความโกรธของเธอก็หายไป

นี่มันนรกชัดๆ ฉันคงจะวิ่งหนีไปแล้วถ้าไม่ใช่เพราะว่าพวกเบนเน็ตต์จะตามล่าฉัน ราวกับว่าฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้ง

ครอบครัวเบนเน็ตต์มีอำนาจมาก โดยเฉพาะสมาชิกในตำนานของพวกเขา นายเบนเน็ตต์ ซึ่งเป็นคนเย็นชาและไร้มนุษยธรรม ใครก็ตามที่ขัดขวางเขา จะต้องตายหรือแย่กว่านั้น

ฉันสงสัยว่าฉันจะใช้ชีวิตต่อไปได้ไหมในเมื่อฉันนอนกับผู้ชายคนอื่น

“ขอโทษที คุณเบนเน็ตต์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ โปรดเมตตาฉันด้วย” ชาร์ล็อตต์ขอโทษอย่างจริงใจ แม้จะรู้ว่าเขาไม่ได้ยินก็ตาม

ทันใดนั้น ก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น ทำให้ชาร์ลอตต์ต้องกรีดร้องด้วยความกลัว “ใครอยู่ตรงนั้น?”

เมื่อเธอสำรวจไปทั่วห้องโถงด้วยความตื่นตระหนกแต่ไม่เห็นอะไรเลย ความเย็นยะเยือกก็แล่นไปตามสันหลังของเธอ

โหหห ที่นี่ผีสิงจริงๆ เหรอ

“ ใครอยู่ที่นั่น ออกมา!” เธอตะโกน แต่ไม่มีใครตอบสนอง

โดยไม่รู้ตัวว่ามีร่างสองร่างยืนอยู่รอบหน้าต่าง พวกเขาเห็นเธอ แต่เธอไม่เห็นพวกเขา

ชายร่างสูงใหญ่จ้องมองผู้ช่วยที่กำลังหัวเราะคิกคักอย่างดุเดือด ขณะที่ผู้ช่วยคนดังกล่าวเอามือปิดปาก พยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ ใบหน้าของเขาแดงก่ำ เพราะเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าออก

เมื่อสังเกตเห็นว่าเจ้านายจ้องมองอย่างจ้องเขม็ง ผู้ช่วยก็ออกไปในทันที เพราะเขาไม่มีความกล้าที่จะอยู่ต่ออีก

เมื่อร่างหนึ่งผ่านไป ชาร์ล็อตต์ก็รู้สึกว่าเลือดกำลังสูบฉีดไปที่สมอง และทุกอย่างก็ มืดลง แต่ก่อนที่เธอจะล้มลง เธอเห็นขาคู่หนึ่ง

“ จีจีจี-โกสต์...”