บทที่ 3

จากนั้นไมเคิลก็หันกลับมาและเปลี่ยนตำแหน่งอีกครั้ง “คุณแน่ใจไหมว่าจะทำกับฉัน”

มือของเขาอยู่ข้างๆ เธอ ดวงตาของเขามองตรงมาที่มือของเธอ รอคอยคำตอบ

“ แน่นอน!” ชาร์ลอตต์คำรามพร้อมกับโอบแขนรอบคอเขาและจูบเขา

จากนั้นเขาก็เข้ามาใกล้เพื่อเตรียมดำเนินการตามกิจกรรมหลักต่อไป

“ มีอะไรบางอย่างจิ้มฉันอยู่! ออกไปซะ” ชาร์ล็อตต์ประท้วง แต่ริมฝีปากของเธอกลับถูกไมเคิลปิดไว้ชั่วพริบตา และรสชาติของยาสูบก็เต็มปากของเธอ

จากนั้นเวลาก็หยุดลง แต่ไม่ใช่สำหรับพวกเขา ชาร์ลอตต์รู้สึกว่าพลังของเธอหายไปในขณะที่จูบดำเนินต่อไป ทุกสิ่งรอบตัวเธอหมุนวน และเธอรู้สึกเหมือนอยู่ในก้อนเมฆ

เมื่อร่างกายอันร้อนแรงของไมเคิลกดทับร่างของเธอ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟแห่งความปรารถนา เธอดิ้นรนด้วยความอึดอัด แต่สิ่งนั้นกลับทำให้ชายผู้นั้นจูบเธออย่างเร่าร้อนยิ่งขึ้น

สิ่งเดียวที่เธอได้กลิ่นคือกลิ่นหอมของเขา ซึ่งยิ่งทำให้เธอรู้สึกใคร่มากขึ้น “โอ้ย ร้อนจัง ออกไปซะ”

ออกไปเหรอ?

อย่างไรก็ตาม เป็นไปไม่ได้ที่ความใคร่ของไมเคิลที่ถูกกักขังไว้จะลดลง และดังนั้น เขาจึงจ้องมองเธอและหัวเราะเสียงดัง

ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว

จากนั้นเขาก็กดต่อไป

...

วันรุ่งขึ้น แสงแดดสาดส่องผ่านม่านบางๆ ส่องลงมาบนใบหน้าซีดเซียวของชาร์ล็อตต์ ขนตาของเธอพลิ้วไสวเมื่อเธอตื่นขึ้น

สิ่งแรกที่เธอรู้สึกคืออาการปวดหัวอย่างรุนแรง และร่างกายของเธอปวดไปทั้งตัว โดยเฉพาะบริเวณเป้า เธอรู้สึกว่ามันบวมขึ้นราวกับว่ามีใครมาฉีกมันออกเป็นชิ้นๆ

ชาร์ลอตต์นอนนิ่งบนเตียง รอให้ความเจ็บปวดหายไปก่อนจะลืมตาขึ้น สิ่งที่ เห็นเป็นอย่างแรกคือโคมระย้าที่มีภาพแกะสลักแบบยุโรป และเธอก็กระพริบตาด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

จำไม่ได้ว่าจองห้องนี้ไว้หรือเปล่า ดูหรูหราเกินไป

จากนั้นเธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติและมองไปด้านข้าง แต่สิ่งที่เธอเห็นต่อไปทำให้เธอหยุดชะงักและเบิกตากว้างด้วยความสยองขวัญ

มีผู้ชายคนหนึ่งนอนหลับอยู่ข้างๆเธอ

เขามีใบหน้าที่หล่อเหลาและหน้าตาที่เหลือเชื่อ ดูเหมือนขุนนางในสมัยก่อน เส้นผมของเขาแผ่กระจายไปทั่วหน้าผาก ทำให้เขามีเสน่ห์อย่างไม่รู้สึกจำกัด และเธอไม่สามารถละสายตาจากชายหนุ่มรูปงามคนนี้ได้เลย

ริมฝีปากบางของเขาเม้มเข้าหากัน แม้แต่ในยามหลับ เขาก็ยังมีท่าทีที่แสดงออกถึงความเหนือกว่า

ชายผู้นี้ไม่เพียงแต่มีรัศมีอันน่าเกรงขามเท่านั้น แต่เขายังหน้าตาดีมากอีกด้วย

ขณะที่เธอจ้องมองเขา ความทรงจำเกี่ยวกับเมื่อคืนก่อนก็เริ่มผุดขึ้นมาในใจของเธอ

เราทำกันบนโซฟา ในห้องน้ำ และ...

เมื่อคิดเช่นนั้น เธอจึงสูดท้องเข้าไปราวกับว่ายังรู้สึกว่าเขากำลังสอดมันเข้าไปในตัวเธอ ความเขินอายผุดขึ้นมาภายใน และใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

บ้าเอ้ย! เขาเย็ดฉัน! ไม่นะ รอก่อน ฉันเย็ดเขา!

เขาปฏิเสธ แต่ฉันเมา ฉันจึงกระโจนเข้าหาเขา ขอร้องให้เขาทำ!

แต่ฉันต้องบอกว่าเขาเซ็กซี่มาก

เธอขมวดคิ้วมองเขาและถูใบหน้าของเธอ พยายามไม่ให้รู้สึกเขินอายอีกต่อไป

อย่างน้อยฉันก็ได้มอบความบริสุทธิ์ให้กับผู้ชายอย่างเขา ดีกว่าผู้ชายแก่ๆ นะ ฉันโชคดีจัง

ทันใดนั้น เธอรู้สึกสั่นเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง จากนั้นเธอพยายามจะยืนขึ้น แต่ความเจ็บปวดที่แทงบริเวณเป้าทำให้เธอต้องหยุดลง สีหน้าของเธอเริ่มซีดลง

เธอบ่นพึมพำว่า “ว้าว คุณไม่ได้มีเพศสัมพันธ์มานานแค่ไหนแล้ว คุณเกือบจะฆ่าฉันตายแล้ว”

เธอตัวสั่นเมื่อเห็นรอยดูดบนตัวเธอ ฉันคงตายไปแล้วถ้ามีใครเห็นแบบนี้ เขาน่าจะอ่อนโยนกับฉันมากกว่านี้ ฉันคิดว่าฉันบอกเขาไปแล้วว่านี่เป็นครั้งแรกของฉัน รอย ดูดนั้นชวนให้คิดมากเกินไป แม้แต่น่าอายด้วยซ้ำ ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น และเธอก็รีบรับสาย

เมื่อเห็นว่าโทรศัพท์มาจากบ้านหลัก ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือกมากขึ้น เธอรีบวางสายและปิดโทรศัพท์ก่อนจะรื้อค้นเสื้อผ้าของเธอ

ริมฝีปากของเธอกระตุกเมื่อเธอเห็นว่าเสื้อของเธอขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย “คนป่าเถื่อนจริงๆ เขาฉีกเสื้อผ้าของฉันออกเป็นชิ้นๆ ด้วย”

ทำไมเขาถึงรุนแรงขนาดนั้น?

เธอจ้องเขม็งไปที่ชายที่นอนอยู่บนเตียงแล้วบ่นว่า “ใครจะรู้ว่าคุณเป็นคนป่าเถื่อนขนาดนั้น แล้วไงถ้าคุณหล่อ เสื้อผ้าของฉันพังเพราะคุณ แถมยังราคาหลายร้อยอีกด้วย”

จากนั้นไมเคิลก็หันกลับมาทำให้เธอตกใจ แม้ว่าพวกเขาจะมีเซ็กส์กัน แต่การเผชิญหน้ากันก็ยังดูอึดอัด เธอกลืนน้ำลายและเกร็งตัวขึ้นเมื่อมองดูชายคนนั้น

เมื่อเธอรู้ว่าเขาไม่ได้ตื่น เธอก็รีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่

โชคดีที่กระโปรงของเธอทำจากผ้าเดนิม และมีเพียงกระดุมเท่านั้นที่เสียหาย เธอสามารถทนใช้ผ้าเดนิมได้ แต่เสื้อตัวบนของเธอไม่ใช่ทางเลือกอื่น

หลังจากสำรวจห้องแล้ว เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากหยิบเสื้อเชิ้ตของชายคนนั้น กระดุมหายไปสองสามเม็ด และเสื้อเชิ้ตก็เปิดออก ถึงหน้าอกของเธอ

เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย แต่นั่นก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอมีในตอนนี้ แม้จะผูกมันไว้สักพักก็ใช้งานได้ แม้ว่ามันจะทำให้เธอดูเซ็กซี่เล็กน้อยก็ตาม

“ คุณอาจจะฉีกเสื้อผ้าของฉัน แต่อย่างน้อยคุณก็ทำงานหนัก ดังนั้นฉันจึงไม่ปล่อยให้คุณไม่ได้รับเงิน” เมื่อพูดจบ เธอก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาและค้นหาเงิน แต่ไม่มีธนบัตรสักใบอยู่ในนั้น

เฮ้ย ฉันลืมไปว่าฉันไม่มีเงิน

“ ขอโทษ ฉันไม่ได้เอาเงินสดมา แต่คุณไม่ได้เสียอะไรไป เพราะความบริสุทธิ์ของฉันมีค่ามาก นอกจากนี้ คุณยังฉีกเสื้อผ้าฉัน แต่ฉันก็จะปล่อยผ่านมันไป นี่ยี่สิบห้า เอาไปเลยไปกินข้าวเที่ยงกัน”

หลังจากนั้นเธอก็หยิบธนบัตรและเหรียญห้าเหรียญออกมาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง จากนั้นเธอก็ฝืนความเจ็บปวดระหว่างขาทั้งสองข้างและออกจากโรงแรมด้วยแท็กซี่

ฉันจะไม่มีวันไปมีอะไรกับใครแบบนั้นอีกแล้ว ไม่ว่าฉันจะกระหายน้ำแค่ไหนก็ตาม เขารุนแรงเกินไป

โดยที่เธอไม่รู้ตัว ชายคนนั้นก็ลืมตาขึ้นทันทีที่เธอปิดประตูทางออก ดวงตาของเขาดูแจ่มใส ไม่เหมือนคนที่เพิ่งตื่นนอน เมื่อเขาเห็นเหรียญกษาปณ์แวววาว บนตู้ ใบหน้าของเขาก็สลดลง

เธอคาดหวังว่าฉันจะกินข้าวเที่ยงด้วยเงินจำนวนนั้นเหรอ ฉันไม่คิดว่าเธอจะจ่ายค่าอาหารกลางวันให้ฉันได้แม้ว่าเธอจะได้เงินเดือนทั้งปีก็ตาม

ที่จริงแล้ว เขาตื่นขึ้นในเวลาเดียวกับเธอ โดยสงสัยว่าเธอจะทำอย่างไร อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าเธอจะบ่น หรือแม้กระทั่งดุเขา

แล้วเธอทิ้งเงินไว้ให้ฉันแค่ยี่สิบห้าเหรียญเหรอ? นี่มันดูหมิ่นนะ

คนสุดท้ายที่ดูหมิ่นเขาตายไปแล้ว

เขาลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางโกรธจัด เมื่อเห็นเศษผ้าขาดๆ บนพื้น เขาก็ขมวดคิ้ว

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์แล้วสั่งว่า “เอาเสื้อผ้ามาให้ฉันหน่อย” หลังจากวางสาย เขาก็ลุกจากเตียงในชุดวันเกิดแล้วไปเข้าห้องน้ำ