Rozdział 153

Moje serce prawie staje, a moje oczy błyszczą, gdy się przygotowuję. Nie jestem już tą bezradną kobietą, którą kiedyś byłam…

Nawet jeśli sama myśl o ataku w moim mieszkaniu mnie odrzuca, zmieniłem się. Po wojnie zadbałem o to, aby trenować, doskonalić swoje umiejętności. Zaia i ja mieliśmy nasze sesje treningowe cztery razy dziennie. Trenowałem ciężko i chociaż nie było to coś, co naprawdę lubiłem, to zdałem sobie sprawę, że tego potrzebowałem.

Po cichu idę w kierunku drzwi, moje bose stopy nie wydają żadnego dźwięku, a gdy jestem w połowie drogi, widzę ruch cienia, gdy osoba się odwraca. Zamykam oczy, gdy znika za drzwiami.