Rozdział 7 Znajomy pieprzyk za uchem

Ciepły pokój Starszej Damy był mały, ale wygodny. Było w nim wszystko, co niezbędne, a jej ulubione zdjęcia wisiały na ścianie.

Kiedy Qu Moying właśnie wróciła, Starsza Dama chciała pozwolić jej zamieszkać w pokoju. Ale Qu Moying była zbyt zdenerwowana, żeby kogokolwiek widzieć. Dlatego posłuchała rady Yu i załatwiła jej zamieszkanie samej w odległym domu. Duży dom, który nominalnie należał do niej, nie był przygotowany.

Po zmianie ubrania Qu Moying usiadła przed toaletką, zdjęła welon i uważnie przyjrzała się swojej twarzy.

W stolicy nie było zbyt wielu plotek o Qu Moying, poza tym, że była ślepa i nieładna. Ale czy to prawda?

Gdyby ona nie była ładna, większość ludzi na świecie można by uznać za brzydką.

Ji Hanyue była jedną z najpiękniejszych dziewczyn w stolicy. Jednak w porównaniu z Qu Moying była mniej piękna.

Qu Moying zamknęła oczy i otworzyła je ponownie. Mogła zobaczyć piękną twarz, jasną i delikatną skórę oraz dwoje wodnistych oczu pod długimi, ciemnymi brwiami. Nie mogła widzieć wyraźnie w silnym świetle, ale jej wzrok mógł zostać przywrócony w pomieszczeniu o słabym świetle. Zawsze nosiła welon, ponieważ była do niego przyzwyczajona i mógł chronić jej oczy przed silnym światłem na zewnątrz.

Miała parę cudownych oczu w kształcie migdałów. Kiedy lekko podniosła oczy, kąciki jej oczu wydawały się naturalnie różowe, ale kolor ten zdawał się znikać, gdy uważnie się przyjrzałeś.

Jej skóra była biała jak jadeit. Być może dlatego, że rzadko wystawiała się na działanie promieni słonecznych, wyglądała trochę blado.

Jej twarz była zbyt piękna i delikatna, jakby była wrodzona krucha. Ale jej agresywne oczy pokazywały, że to nieprawda. Dziewczyna przed toaletką nie była krucha! W swoim poprzednim życiu często odwiedzała arystokratyczne rodziny i pałac i widziała wiele piękności. Chociaż miały swoje własne cechy, żadna z nich nie dorównywała Qu Moying.

Była pewna, że nie widziała twarzy, ale bez powodu wydała jej się znajoma.

Dotknęła twarzy i lekko uszczypnęła kremową skórę, pogrążona w myślach.

Do kogo była podobna Qu Moying? Inni nie wiedzieli, ale Ji Hanyue wiedziała. Matka Qu Moying nie była biologiczną córką jej babci. W rzeczywistości została adoptowana. Dlatego Ji Hanyue i Qu Moying nie łączyły więzy krwi, a zatem nie miały powodu, by być do siebie podobne. Poza tym, uważnie ją obserwując, odkryła, że nie są do siebie podobne. Ale dlaczego dziewczyna wyglądała znajomo?

Dotknęła tyłu jednego ucha i wydawało się, że jest tam pieprzyk, który krył się za płatkiem ucha. Gdyby nie obmacywała go ostrożnie, inni nigdy by go nie zobaczyli.

Wydawało jej się, że znamię jest znajome, ale nie mogła sobie niczego przypomnieć.

Jej pamięć wydawała się być przykryta warstwą gazy. Być może była zbyt odległa i nie zwracała na nią zbytniej uwagi, więc po prostu myślała, że jest znajoma i nie mogła jej zapamiętać.

„Moja Pani, dostałam wiadomość!” Yu Chun otworzyła drzwi i weszła pośpiesznie z talerzem ciasta w dłoni. Po wystawieniu głowy, by wyjrzeć, zamknęła drzwi, podeszła do komody i odłożyła ciasto.

„Co?” Qu Moying stała się poważna i nie mogła powstrzymać się od zdenerwowania. Zapytała wcześniej Yu Chun, ale służąca powiedziała, że nic ważnego nie wydarzyło się w rezydencji księcia koronnego.

Czy śmierć księżniczki koronnej nie była wielką sprawą? Czy to dlatego, że Yu Chun nie został poinformowany we wsi? Poprosiła Yu Chun, aby zapytała, co wydarzyło się w rezydencji księcia koronnego, gdy szła do kuchni po ciasto.

„Mówi się, że księżniczka zachorowała, kiedy miesiąc temu wychodziła za mąż za księcia koronnego. Teraz nadal była chora i leżała w łóżku. Dwór Earla Ling'ana, czyli rodzina Ji, wysłała pannę Ji do Dworu Księcia Koronnego jako konkubinę, aby opiekowała się chorą księżniczką koronną!” powiedział Yu Chun.

Jak można było się spodziewać, Ji Youran weszła do rezydencji Crown Prince. Ale ironicznie, Crown Prince nie poślubił jej jako Crown Princess, jak sobie tego życzyła!

„Czy w rezydencji Earla Ling'ana wszystko w porządku?” zapytała Qu Moying chrapliwym głosem, wkładając palce w dłonie. Bolały, ale nie obchodziło jej to. Najbardziej martwiły ją wieści o ojcu i siostrze.

„Wszystko w porządku. Mówią, że Earl Ling'an tak bardzo martwi się chorobą księżniczki , że sam zachorował. Słyszałam też…” Yu Chun zatrzymał się, spojrzał niespokojnie na Qu Moying i kontynuował: „Moja Pani, nie martw się. Nie wiem, czy to prawda!”

„Po prostu to powiedz!” Qu Moying wyglądała blado, lecz jej głos był głęboki i groźny.

Przestraszony nią Yu Chun odpowiedział pośpiesznie: „Mówi się, że Trzecia Dama z Rodziny Ji nagle zmarła z powodu choroby. Ale kiedy Książę Koronny się ożenił, Księżniczka Koronna była chora. Aby nie pogorszyć stanu zdrowia Księżniczki Koronnej, Dwór Earla Ling'ana po prostu pochował Trzecią Damę zamiast zorganizować jej formalny pogrzeb”.

Jak można się było spodziewać, jej siostra nie żyje!

Jej serce było tak obolałe, że nie mogła oddychać. Cała jej krew stała się zimna jak lód, a następnie powoli leciała do serca, gdzie krew zamieniła się w kawałki lodu z powodu bólu i wielokrotnie ją raniąc.

W rzeczywistości jej ojciec zmarł. Książę koronny czekał na odpowiednią okazję, aby ogłosić, że ojciec i córka nie żyją!

Jej siostra zmarła cicho i nawet nie miała pogrzebu.

Jej łzy spływały bezgłośnie, a ona zaciskała zęby. Bez względu na to, czyj to był plan, pomściłaby morderstwo swojego ojca i siostry. Jej wskrzeszenie nie miało nic wspólnego z zemstą.

Nawet jeśli jej wrogiem był Książę Koronny, była nieustraszona. Czy mógł spać bez lęku jako Książę Koronny? Czy reprezentowałby wolę Boga? Jeśli tak, walczyłaby z Bogiem mieczem!

„Moja Pani, nie martw się! Księżniczka Koronna i Earl Ling'an będą w porządku!” Yu Chun pocieszał ją, gdy myślała, że Qu Moying martwi się o jej kuzyna i wujka.

Mając tę tożsamość, miała prawo zapytać o księżniczkę.

„Zakryj mi twarz welonem!” Qu Moying otarła łzy chusteczką i powiedziała powoli. Twarz pięknej dziewczyny w lustrze wyglądała makabrycznie, a jej oczy stały się szkarłatne.

Nosiła welon od wielu lat. Był szyty na miarę. W odróżnieniu od innych, które były wiązane bezpośrednio, jej welon nie szkodził oczom.

Na górnej, środkowej części długiego welonu, naszyto grubą linię. Pomagała ona przymocować welon między brwiami. Szeroki welon zwisał aż do skrzydełek jej nosa. Na dolnej części twarzy odsłonięte były tylko jej czerwone usta. Welon chronił jej oczy przed bezpośrednim światłem słonecznym, ale nie mógł blokować jej wzroku ani całkowicie ograniczać jej oczu.

Pomysł podsunął jej lekarz leczący jej oczy. Od czasu, gdy lekarz leczył Qu Moying, nosiła welon.

Yu Chun szybko założył jej welon i zapytał: „Moja Pani, Stara Pani kazała ci się już położyć i odłożyć wszystko na jutro!”

„Nie mogę się doczekać!” powiedział Qu Moying chłodno.

Właśnie wyjęła proszek leczniczy, który przygotowała Granny Miao, zanim wróciła i ostrożnie wsypała trochę proszku do jej paznokci. To, co wydarzyło się dzisiaj, nie było skończone. Nadal miała szanse...

Jako córka generała wiedziała, że trzeba kuć żelazo, póki gorące.