Rozdział 29

Puszczając moje ramiona, chwycił garść moich włosów w pięść, drugą ręką dziko owijając wokół mojej talii, bez wysiłku uwięził mnie w brutalnym uścisku, który nie miał nic wspólnego z miłością. Gdy jęknęłam z bólu, opuścił głowę, całując mnie z zaciekłością i ocierając usta o moje. Nie było miłości, nie było delikatności. Tylko on musi mnie napiętnować jako swoją.

Gdy podniósł głowę, poczułam smak krwi. Odrzucił mnie, a jego twarz odzwierciedlała wstręt do samego siebie.

Ciężko oddychając, szeroko otwierając oczy z szoku i mnóstwa sprzecznych emocji, patrzyłam na niego, dotykając moich posiniaczonych ust, świadoma, że będę miała ciemniejące siniaki na ramionach, gdzie zatopił swoje twarde palce w moich ramionach w tak brutalny sposób.