Rozdział 288

Szybko opuścili miejsce zbrodni. Stary Gustav padł martwy od siły ciosu. Chociaż Phillipe uderzył go tępym końcem topora, starzec zmarł natychmiast.

Prozerpina przytuliła Philippe'a i zastanawiała się w milczeniu, dlaczego nie czuł wyrzutów sumienia z powodu zabicia człowieka. Ale młodzieniec wydawał się zamarznięty i wyczerpany. Czy stanie się taki jak Lucien, pomyślała, trzymając go w ramionach, bezlitosny, jeśli chodzi o wrogów i każdego, kto zagrażał jego bliskim? Bo patrzyła z przerażeniem, jak jej kochanek, mając związane ręce, rzucił się na kobietę trzymającą broń i powalił ją na ziemię.

Siek Toth dotarł już na miejsce i ocenił atak. Otulił Luciena uściskiem, zanim wydał rozkazy swoim ludziom, nalegając, aby natychmiast odeszli. Lucien potrzebował pomocy medycznej. Jego rana znów krwawiła, plamiąc szorstką tkaninę wokół jego klatki piersiowej głęboką purpurą. Gdy uciekali z tego miejsca, Prozerpina obejrzała się. Groźne ciemne sylwetki drzew, ich sękate, suche gałęzie sięgające nieba, to widok, który na zawsze będzie kojarzyć ze śmiercią, pomyślała i zadrżała. Lucien, który przyciągnął ją do siebie, spojrzał na nią i nic nie powiedział. Jego usta pilnie szukały jej ust.