Rozdział 226

„Okej, na razie ugryzę, jaki to cel, wszechmocna bogini księżyca”. Uśmiechnęła się półuśmiechem, nawet to było perfekcyjne. Ta dama była uosobieniem piękna, a stanie obok niej tylko uwydatniło każdą z moich wad.

„Aby uspokoić twój umysł”. To było po prostu niemożliwe, mój umysł nigdy nie będzie w stanie się zrelaksować, miałam o wiele za dużo do przemyślenia. „Przyznaję, nie mamy dużo czasu, im dłużej będziesz tu, w zaświatach, tym bardziej mnie to wyczerpie”. Teraz miała moją uwagę, będę udawać, że jest boginią księżyca, ale na tym etapie byłam prawie pewna, że ktoś robi mi kawał albo coś w tym stylu.

„Świat pozagrobowy? Mówisz mi, że obecnie nie żyję?!” Pokręciła głową i wypuściła pojedynczy oddech chichotu.