Rozdział 137

„Ale ona nie zrobi nic w tej chwili, co uzasadniałoby jej zamknięcie. Jest posłuszna dla niego.” Arya miała rację, Dylan nie wychylała się od śmierci matki, a to stanowiłoby problem.

Musiałem jednak przyznać, że chociaż nie podobał mi się ten plan, lochy byłyby najdoskonalszym miejscem, by trzymać ją z dala od jego łaski, dopóki nie nadejdzie czas, by ją stamtąd wydostać. Ponadto miałem dostęp do każdego klucza do każdej celi w lochach, co oznaczało, że mogłem kontrolować wszystko aż do wydobycia Dylana.

„Będziemy musieli zrobić coś, co wzbudzi gniew króla na nią. Nawet on ostatnio traktuje ją trochę lepiej”. Nie podobało mi się to, ale to był jedyny plan, jaki mieliśmy. Kiedy wszystko zostało powiedziane i zrobione, nadal byliśmy tylko dziećmi. Mogę być następnym alfą, ale nawet ja miałem długą drogę do przebycia, zanim otrzymałem jakikolwiek szacunek od wilków, które mają służyć pode mną.