Rozdział 119

Dylan POV

Dopiero dziś rano dowiedziałem się, że król nigdy nie wrócił do domu stada po ostatniej nocy i że w rzeczywistości opuścił dystrykt całkowicie. Dlaczego zostawił mnie tu samego, nie pojmowałem, ale nie narzekałem.

Siedziałem zwinięty w kłębek na fotelu w salonie, czekając, aż dzieci alfów pójdą do szkoły ze swoimi kolegami, byłem wyczerpany. Przez większość nocy leżałem bezsennie, czekając tylko na powrót Jego łaski, by kontynuować moje cierpienie, moja mowa krążyła mi po głowie o wiele za bardzo, bym mógł uzyskać wytchnienie. Jestem zaskoczony, że wataha w ogóle zatrzymała mnie w pokoju, myślałem, że zaprowadzą mnie prosto do lochów. Więc byłem obudzony, ale przynajmniej zostałem pozostawiony w komforcie.