Hoofdstuk 49
Het was alsof ze een onzichtbare barrière aanraakte die haar verdedigingsmechanismen direct omhoog haalde als haar een te persoonlijke vraag werd gesteld, besefte Kyle. Hij fronste, wetende dat hij voorzichtig moest zijn om haar niet teleur te stellen, zoals elke andere man ter wereld in haar leven had gedaan.
"Oké, ik ga naar bed." Hij hees zichzelf uit de stoel, knarsetandend van de scherpe pijn in zijn armen en maag. "Slaap lekker, Kara."
"Goedemorgen, Kyle."