Κεφάλαιο 4 Μείνε μαζί μου

Ο Μίτσελ σταμάτησε και κοίταξε τα λεπτά δάχτυλα του Ρέιγκαν που έπιαναν το πουκάμισό του. Τα μάτια του σκοτείνιασαν.

"Γιατί;"

Η Ρέιγκαν χαμήλωσε τα μάτια της και είπε ψέματα: "Εγώ... Δεν μου αρέσουν τα νοσοκομεία. Υπάρχει κάτι σε αυτά που με φοβίζει."

Φοβόταν τόσο πολύ μήπως την πιάσουν σε αυτό το ψέμα που δεν μπορούσε να τον κοιτάξει στα μάτια. Τώρα, δεν ήξερε αν την πίστευε ή όχι.

Όταν δεν είπε τίποτα, πρόσθεσε απαλά: «Έχω πάρει ήδη κάποιο φάρμακο. Θα είμαι καλά μόλις ξεκουραστώ».

Ο Μίτσελ κοίταξε κάτω. Από την οπτική του, μπορούσε να δει μόνο το μισό από το όμορφο πρόσωπό της.

Το πρόσωπό της ήταν τόσο μικρό, και οι μακριές σγουρές βλεφαρίδες της έτρεμαν καθώς κρατούσε τα μάτια της χαμηλωμένα. Ίσως ο πυρετός την έκανε να κοκκινίσει, κάνοντας την να φαίνεται τόσο εύθραυστη αυτή τη στιγμή.

Η καρδιά του Μίτσελ έλιωσε παρά τη θέλησή του.

Χωρίς να το σκεφτεί δύο φορές, έκανε μια αναστροφή και άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος. Μετά πήγε τον Ρέιγκαν κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρα.

Ο Ρέιγκαν ανάσανε με ανακούφιση. Ήταν τόσο νευρική μόλις τώρα που ιδρώθηκε. Ακόμα και τα μαλλιά της ήταν βρεγμένα. Το μόνο που ήθελε να κάνει τώρα ήταν να κάνει ένα δροσερό ντους και να πάει για ύπνο.

"Θα είμαι καλά μόνος. Μπορείτε να φύγετε τώρα." Ξεκάθαρα τον έδιωχνε.

Αυτό το μέρος ήταν εντελώς νέο για τον Mitchel. Άλλωστε είχε συνηθίσει να μένει σε μια έπαυλη όλη του τη ζωή.

«Εντάξει», είπε ο Μίτσελ, αλλά δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό. Απλώς έβγαλε τη γραβάτα του και ξεκούμπωσε το πουκάμισό του αργά.

Βλέποντας αυτό, η καρδιά του Ρέιγκαν έκανε μια ανατροπή. Την τρόμαξε μέχρι θανάτου. Άνοιξε τα μάτια της και φώναξε: "Τι κάνεις; Μην βγάζεις τα ρούχα σου! Τι κάνεις;"

Δεν μπορούσε να τυλίξει το κεφάλι της γύρω από το γιατί ο Μίτσελ ήθελε να κοιμηθεί μαζί της τώρα που ήταν άρρωστη. Το σκέφτηκε το πουλί του; Πόσο κακός θα μπορούσε να είναι;

Ο Μίτσελ πάγωσε και την κοίταξε χωρίς να βλεφαρίσει.

Η καρδιά του Ρέιγκαν χτυπούσε γρήγορα.

Δεν άντεχε να την κοιτούν έτσι.

Τα μάτια του ήταν διαφορετικά από άλλα που είχε δει ποτέ. Γέμισαν πόθο.

Ήταν σαν να έβλεπαν μέσα από κάθε ρούχο πάνω της.

Ο Ρέιγκαν ένιωσε ξαφνικά ξανά ζεστό. Δαγκώνοντας το εσωτερικό των χειλιών της, φούντωσε τον εαυτό της και μουρμούρισε: «Δεν νιώθω καλά τώρα».

Του έλεγε ότι τώρα δεν ήταν η ώρα να κάνουν σεξ.

Εξάλλου, έπρεπε να του πει ότι ήθελε να χωρίσει. Τι νόημα είχε να κάνεις σεξ όταν αυτή η πρόσοψη θα αποσυρόταν σύντομα;

Ο Μίτσελ ακόμα δεν πρόφερε λέξη. Η έκφρασή του ήταν σκοτεινή καθώς συνέχιζε να την κοιτάζει με τα μάτια του να λάμπουν από επιθυμία.

Το επόμενο δευτερόλεπτο, πίεσε και τα δύο χέρια στο κρεβάτι, έσκυψε και της ψιθύρισε στο αυτί: «Ρέιγκαν, δεν είμαι ζώο».

Ο απαλός του τόνος έσταζε πόθος, σε αντίθεση με αυτό που μόλις είπε.

Ο Μίτσελ κοίταξε το κοκκινισμένο πρόσωπό της πριν χαμογελάσει άτακτα και μπει στο μπάνιο.

Μόλις έμεινε μόνη, η Ρέιγκαν χαστούκισε τα φλεγόμενα μάγουλά της. Για όλα έφταιγε ο Μίτσελ. Πάντα είχε τον τρόπο να την κάνει να κοκκινίζει. Θέε μου!

Πέρασαν λεπτά πριν ο Μίτσελ βγει από το μπάνιο. Γύρισε να την κοιτάξει και αποκάλυψε ότι το μπάνιο ήταν έτοιμο.

Τι; Πότε έγινε τόσο προσεκτικός; Ο Ρέιγκαν ξαφνιάστηκε λίγο.

Ο Ρέιγκαν ήταν ένας τακτοποιημένος φρικιό. Ήταν κολλώδης τώρα, οπότε ήθελε να βουτήξει αμέσως στην μπανιέρα.

Εκείνη σηκώθηκε όρθια. Η ξαφνική κίνηση έκανε αμέσως το κεφάλι της να στριφογυρίσει. Έσκυψε προς τα πίσω και κόντεψε να χάσει την ισορροπία της.

Ευτυχώς, ο Μίτσελ την έπιασε στην ώρα της και την σήκωσε. Την πήγε κατευθείαν στο μπάνιο.

Το άρωμά του έκανε την καρδιά του Ρέιγκαν να χτυπά πιο γρήγορα. Ήταν τόσο νευρική που τραύλισε: «Βάλε... Άσε με κάτω».

Κατόπιν αιτήματός της, την έβαλε απαλά στην μπανιέρα. Στη συνέχεια κάθισε στην άκρη του και άπλωσε το χέρι του για να την γδύσει.

Κινήθηκε τόσο επιδέξια όπως το είχε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν.

Οι κρύες άκρες των δακτύλων του βούρτσιζαν το δέρμα της, κάνοντας την να τρέμει με κάθε άγγιγμα.

Ο Ρέιγκαν έπιασε το γιακά της και κοκκίνισε ανεξέλεγκτα. Τότε είπε ντροπαλά: "Μπορώ να γδυθώ μόνη μου. Απλά φύγε!"

«Ποιο είναι το θέμα; ρώτησε ο Μίτσελ, μελετώντας τη νευρική της έκφραση. «Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνω αυτό».

Η ζέστη έφτασε στα αυτιά της αυτή τη στιγμή. Τα ένιωθε να γίνονται κόκκινα.

Όποτε έκαναν σεξ, ο Μίτσελ είχε ως καθήκον να την πηγαίνει στην μπανιέρα και να την καθαρίζει προσεκτικά.

Τώρα, όσο σκεφτόταν τον Μίτσελ και την μπανιέρα, ο Ρέιγκαν δεν άντεχε να τον κοιτάξει κατευθείαν.

Η Ρέιγκαν τίναξε την ερωτική σκηνή που εμφανίστηκε στο μυαλό της. Αφού πήρε μια βαθιά ανάσα, είπε: "Θα ήθελα να μείνω μόνη. Φύγε, σε παρακαλώ."

Βλέποντας ότι ήταν σοβαρή, ο Μίτσελ σήκωσε τα χέρια του και γύρισε.

Η πόρτα του μπάνιου έκλεισε σύντομα.

Αφού μούσκεψε τον εαυτό της στην μπανιέρα, η Ρέιγκαν ένιωσε πολύ καλύτερα. Έφυγε φορώντας μόνο ένα μπουρνούζι. Προς έκπληξή της, ο Μίτσελ ήταν ακόμα στο δωμάτιο.

Έκανε ό,τι μπορούσε για να τον αγνοήσει. Καθώς σήκωσε το πάπλωμα για να ξαπλώσει στο κρεβάτι, ο Μίτσελ άρπαξε τη μέση της και την έσυρε πίσω στο μπάνιο.

"Τι κάνεις; Γιατί θέλεις να κοιμηθείς με βρεγμένα τα μαλλιά σου;"

Με αυτό, ξετύλιξε τη μικρή πετσέτα γύρω από το κεφάλι της, πήρε το πιστολάκι για τα μαλλιά και άρχισε να δουλεύει.

Το μυαλό της Ρέιγκαν ήταν μπερδεμένο καθώς κοιτούσε την αντανάκλασή τους στον καθρέφτη. Παρατήρησε ότι τα μαλλιά του ήταν επίσης βρεγμένα, αλλά αυτό τον έκανε να δείχνει πιο τολμηρός.

Η γνώριμη μυρωδιά συνέχιζε να κυλάει στη μύτη της, κάνοντας την καρδιά της να χτυπά γρήγορα.

Η φροντίδα του Μίτσελ ήταν βασανιστήριο για εκείνη τώρα. Φοβόταν μην τον ερωτευτεί ακόμα περισσότερο. Μπορεί να αποφασίσει να μην χωρίσει άλλο.

Μόλις τα μαλλιά της στέγνωσαν, κοίταξε το πρόσωπό του από τον καθρέφτη και τον ευχαρίστησε απαλά.

Ο Μίτσελ παρέμεινε όρθιος πίσω της. Τα σώματά τους ήταν σχεδόν αγγίγματα.

Με το ένα χέρι στο νιπτήρα, η Μίτσελ κοίταξε το είδωλό της στον καθρέφτη. Οι γωνίες των ματιών του πλάγιασαν καθώς ρώτησε: "Αυτό είναι όλο το ευχαριστώ που θα πάρω;"

Ο Ρέιγκαν ξεφύσηξε απαλά. Ο αέρας στους πνεύμονές της πήγε σε λάθος κατεύθυνση αυτή τη στιγμή. Τον κοίταξε με τα μάτια της πολλά μεγέθη πιο ανοιχτά.

Συνήθως, του επέτρεπε να έχει τον τρόπο του κάθε φορά που έκανε κάτι για εκείνη, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει τώρα.

Ο γάμος τους κόντευε να τελειώσει!

Μέσα από τον καθρέφτη, η Mitchel μπορούσε να δει πώς τα μάτια της έγιναν ομιχλώδη και η μύτη της έγινε ροζ. Αυτές οι αλλαγές τον ξεσήκωσαν για κάποιο λόγο.

Ξαφνικά, αναστατώθηκε λίγο. Τσίμπησε το πιγούνι της και την προειδοποίησε θυμωμένος: "Μην κοιτάς ποτέ τους άλλους άντρες έτσι. Με ακούς;"

Τα φρύδια του Ρέιγκαν έπλεκαν σε σύγχυση. Με τι ασχολούνταν;

Τα μάτια του σκοτείνιασαν περισσότερο καθώς πρόσθεσε: "Υπάρχουν πολλά ζώα εκεί έξω. Πολλοί άντρες δεν είναι τόσο ωραίοι όσο εγώ. Το κατάλαβες;"

Αλλόκοτος! Ο Ρέιγκαν σκέφτηκε, μη καταλαβαίνοντας πώς θα μπορούσε κάποιος άντρας να ενεργήσει παρορμητικά αν την έβλεπε να μοιάζει έτσι.

Πάγωσε σαν ελάφι στους προβολείς όταν παρατήρησε ότι πλησίαζε. Όταν χτύπησε ένα κουδούνι κινδύνου στο κεφάλι της, γύρισε γρήγορα το πρόσωπό της.

Ο Μίτσελ κράτησε πρόχειρα τους ώμους της και την πίεσε πάνω στο νιπτήρα. Πρόσταξε: «Μην κουνηθείς».

Τα χείλη τους κόντεψαν να συναντηθούν και τα μάτια τους ήταν μπερδεμένα. Ο Ρέιγκαν σκέφτηκε ότι επρόκειτο να τη φιλήσει. Η καρδιά της χτυπούσε γρήγορα, ακόμα και τα βλέφαρά της έτρεμαν από το άγχος.

Αλλά ο Μίτσελ δεν έκανε τίποτα τρελό. Απλώς φίλησε το μέτωπό της σαν να της άφηνε το αποτύπωμά του.

Στη συνέχεια, της τσίμπησε τα μάγουλα και της είπε με βραχνή φωνή: «Αυτή είναι η τιμωρία σου».

Ακουγόταν τόσο σοβαρός.

Η δήλωσή του την έκανε να μην έχει λόγια.

Τι ανοησία!

Η Ρέιγκαν γούρλωσε τα μάτια της από ενόχληση και απογοήτευση από τον εαυτό της.

Γιατί άφησε την τρυφερότητά του να της κόψει την ανάσα; Πώς μπορούσε να ξεχάσει την απόφασή της τόσο εύκολα; Πρέπει να πιάσει!

Ξαφνικά, το τηλέφωνο της Μίτσελ χτύπησε, επαναφέροντάς την στην πραγματικότητα.

Έφυγε ήσυχα για να του κάνει χώρο.

Την ίδια στιγμή, ο Μίτσελ απάντησε στο τηλέφωνο και πήγε στο μπαλκόνι.

Μίλησε στο τηλέφωνο για λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο και επιστρέψει στην κρεβατοκάμαρα.

Εκείνη τη στιγμή, η Ρέιγκαν είχε ήδη τυλιχθεί στο κρεβάτι.

Ήξερε ότι επρόκειτο να φύγει, αλλά δεν προσπάθησε να τον σταματήσει.

«Κλείσε την πόρτα πίσω σου», είπε πριν προλάβει να πει λέξη.

"Εντάξει. Κοιμήσου καλά." Αφού το είπε αυτό, ο Μίτσελ σήκωσε το παλτό του, προχώρησε προς την πόρτα και γύρισε να της ρίξει μια ματιά πριν βγει έξω.

Μόλις άκουσε την κλειδαριά της πόρτας, η Ρέιγκαν τρύπωσε το κεφάλι της κάτω από το πάπλωμα.

Υπήρχε μια αναταραχή στην καρδιά της αυτή τη στιγμή. Σύντομα, ένιωσε τόσο πικρή.

Όλοι γνώριζαν ότι η Λόρεν ήταν η μόνη γυναίκα που αγαπούσε ο Μίτσελ.

Είχε μια ευκαιρία απέναντι σε αυτή την εντυπωσιακή γυναίκα;

Θα άλλαζε κάτι το μωρό; Δεν υπάρχει ευκαιρία.

Σκεπτόμενος αυτό, ο Ρέιγκαν έσκισε το αποτέλεσμα του τεστ εγκυμοσύνης σε μια κρίση οργής.

Ένιωθε τυχερή που δεν του είχε πει ακόμα για την εγκυμοσύνη της.

Άλλωστε, η ανακοίνωσή της θα της είχε κερδίσει περισσότερο ταπείνωση.

Πίσω στο νοσοκομείο, ο Μίτσελ στάθηκε μπροστά στο παράθυρο που έβλεπε τον όμορφο νυχτερινό ουρανό. Το φως του φεγγαριού τόνιζε τα ίσια χαρακτηριστικά του, κάνοντάς τον να φαίνεται εξαιρετικά εξαιρετικός.

«Μίτσελ», φώναξε η Λόρεν καθώς ξάπλωσε στο κρεβάτι εκεί κοντά.

Φορούσε ένα σκούρο μωβ μεταξένιο νυχτικό, το οποίο αναπήδησε τη σιλουέτα της.

Ο Μίτσελ βγήκε από τις βαθιές του σκέψεις και γύρισε προς το μέρος της. «Πώς νιώθεις τώρα;»

"Τώρα είμαι καλύτερα. Συγγνώμη που σε ενόχλησα ξανά", είπε ένοχα η Λόρεν. «Η Τζόσλιν έκανε φασαρία για το τίποτα».

Το πρόσωπό της στράβωσε αξιολύπητα καθώς μιλούσε. Ήταν σαν να θύμιζε στον Μίτσελ πόσο ξεχωριστή ήταν γι' αυτόν.

«Όχι και μεγάλη υπόθεση». Χωρίς έκφραση στο πρόσωπό του, ο Μίτσελ ρώτησε ελαφρά: "Πεινάς; Μπορώ να ζητήσω από τον Ματέο να σου πάρει ό,τι θέλεις να φας."

«Όχι, ευχαριστώ». Η Λόρεν ρώτησε με απαλή φωνή: "Πού ήσουν πριν; Διέκοψα κάτι;"

«Καθόλου», απάντησε ήρεμα ο Μίτσελ. Έριξε μια ματιά στο ρολόι του και είπε: "Είναι αργά τώρα. Πήγαινε για ύπνο."

«Φοβάμαι πολύ, Μίτσελ».

Η Λόρεν τύλιξε ξαφνικά τα χέρια της γύρω από τη μέση του Μίτσελ από πίσω και έκλαιγε με λυγμούς. Έθαψε το πρόσωπό της στην πλάτη του.

"Μείνε μαζί μου, σε παρακαλώ. Μόνο για απόψε, εντάξει;"