Κεφάλαιο 7 Εκ προθέσεως ατύχημα

Η Λόρεν έπιασε γρήγορα. Κοίταξε την Tessa και είπε γλυκά, "Ω, μόλις κατάλαβα ότι ξέχασα την τσάντα μου στο εστιατόριο. Tessa, μπορείς να μου την φέρεις σε παρακαλώ;"

Η Τέσα ήθελε να πει κάτι παραπάνω, αλλά το κατάπιε. Στη συνέχεια, επέστρεψε στο εστιατόριο αφού έριξε μια καλή λάμψη στον Ρέιγκαν.

Μόλις η Λόρεν και ο Ρέιγκαν έμειναν μόνοι, η Λόρεν χαμογέλασε στον Ρέιγκαν και είπε: «Ευχαριστώ που φρόντισες τον Μίτσελ για μένα τα τελευταία δύο χρόνια».

Αυτή η απλή πρόταση ήταν μια σαφής ένδειξη ότι δήλωνε την κατοχή του Μίτσελ.

Ο Ρέιγκαν το βρήκε αυτό πολύ ειρωνικό γιατί τεχνικά, ο Μίτσελ ήταν δικός της αφού ήταν νομικά σύζυγός του.

Η Lauren συνέχισε, "Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν όταν σηκώθηκα και έφυγα από τη χώρα μετά από μια απλή διαμάχη με τον Mitchel. Νόμιζα ότι είχε τελειώσει μεταξύ μας, αλλά προς έκπληξή μου, με περίμενε όλα αυτά τα χρόνια. Είμαι τόσο συγκινημένος που αποφάσισα να τον παντρευτώ σύντομα".

Ο Ρέιγκαν ήταν πολύ άναυδος για να μιλήσει τώρα.

Σε μια στιγμή, η φωνή της Λόρεν έγινε ασαφής και απόμακρη.

Ήταν σαν ένα αόρατο χέρι να άρπαξε την καρδιά της Ρέιγκαν και να την τράβηξε σε μια άβυσσο. Σύντομα ένιωσε δύσπνοια.

Παντρεύονταν; Άρα, ο Μίτσελ ανυπομονούσε να χωρίσει;

"Ρέιγκαν; Ρέιγκαν;"

Η Λόρεν τηλεφώνησε δύο φορές και έσπασε τα δάχτυλά της πριν ο Ρέιγκαν συνέλθει.

"Πώς μπορώ να σε βοηθήσω;"

Κοιτάζοντας το σκυθρωπό πρόσωπο του Ρέιγκαν, η Λόρεν ήταν πολύ εφησυχασμένη.

Η Λόρεν έβγαλε το τηλέφωνό της, συνδέθηκε στον λογαριασμό της στο WhatsApp και είπε, "Ρέιγκαν, επιτρέψτε μου να σας προσθέσω ως φίλο στο WhatsApp. Ο Μίτσελ είναι τόσο ευγενικός μαζί μου. Θέλω να του κάνω μια έκπληξη. Ίσως να δανειζόμουν μια χάρη από εσάς μέχρι τότε."

Το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κάνει ο Ρέιγκαν ήταν να κρατήσει επαφή με αυτή τη γυναίκα. Αλλά όταν είδε το ανυπόμονο βλέμμα στο πρόσωπο της Λόρεν, έδωσε στη Λόρεν άλλη μια δική της αφήγηση.

Ο ήλιος έλαμπε έξω και υπήρχαν λεπτές χάντρες ιδρώτα στο κεφάλι της Λόρεν. Η Λόρεν άφησε το τηλέφωνό της και τη ρώτησε ντροπαλά: «Μπορείς σε παρακαλώ να με βοηθήσεις να πάω εκεί;»

Ο Ρέιγκαν έγνεψε καταφατικά και έσπρωξε απαλά την αναπηρική καρέκλα, αλλά αυτή δεν κουνήθηκε.

Πίεσε το υποβραχιόνιο και έσκυψε για να ελέγξει τους τροχούς.

Όταν η Ρέιγκαν χαμήλωσε το κεφάλι της, η Λόρεν άρπαξε ξαφνικά το μπράτσο της και τη ρώτησε με ένα μειδίαμα: "Πρέπει να ήταν διασκεδαστικό για σένα να γαμήσεις τον άντρα μου τα τελευταία δύο χρόνια, σωστά;"

Αυτή η χυδαία ερώτηση έδωσε στον Ρέιγκαν ένα κακό συναίσθημα.

Πριν προλάβει να ανοιγοκλείσει τα μάτια, το αναπηρικό καροτσάκι έκανε μια δυναμική βόλτα προς τα πίσω.

"Αχ! Ρέιγκαν!" Η Λόρεν ούρλιαξε στην κορυφή των πνευμόνων της. Είχε ένα βλέμμα φρίκης καθώς έπεφτε πίσω.

Τα μάτια του Ρέιγκαν άνοιξαν διάπλατα από σοκ. Άπλωσε αμέσως το χέρι της να τραβήξει τη Λόρεν, αλλά ήταν πολύ αργά...

Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε.

Η Λόρεν έπεσε στο σκληρό έδαφος, με το μέτωπό της να χύνει αίμα.

"Λόρεν!" Μια γνώριμη φωνή ακούστηκε από πίσω.

Πριν προλάβει να αντιδράσει η Ρέιγκαν, μια μεγάλη δύναμη την παραμέρισε.

Η πλευρά της χτύπησε στην κουπαστή. Ένας οξύς πόνος έπεσε στον εγκέφαλό της. Την άφησε μουδιασμένη και ανίκανη να καταλάβει αν πόνεσε τα γόνατά της ή το κάτω μέρος της κοιλιάς της.

"Ωχ! Πονάει, Μίτσελ!" Η Λόρεν έκλαψε καθώς έπιανε το πουκάμισο του Μίτσελ. Το μέτωπό της ήταν αμαυρωμένο με αίμα. Έμοιαζε σαν να πονούσε πολύ.

Ο Μίτσελ κράτησε το πίσω μέρος του κεφαλιού της Λόρεν και κοίταξε την πληγή της με μια ανήσυχη έκφραση.

Όλη την ώρα, δεν άφησε ούτε μια ματιά στον Ρέιγκαν τον οποίο μόλις είχε σπρώξει.

Εκείνη τη στιγμή υπήρχε ένας σφιχτός κόμπος στο στήθος του Ρέιγκαν. Ο αέρας στους πνεύμονές της ξέφυγε πιο γρήγορα από το κανονικό.

"Το είδα με τα μάτια μου, Μίτσελ. Αυτή η τρελή γυναίκα ώθησε την Εντ Λόρεν!"

Από το πουθενά εμφανίστηκε η Τέσα και έδειξε κατηγορηματικά τον Ρέιγκαν.

Έλεγε ένα κραυγαλέο ψέμα. Δεν είχε δει τίποτα, αλλά ήθελε απλώς να βάλει τον Ρέιγκαν σε μπελάδες.

Ο Μίτσελ γύρισε απότομα το κεφάλι του για να κοιτάξει τον Ρέιγκαν. Τα μάτια του έλαμπαν από οργή.

Αν και το βλέμμα του ήταν τρομακτικό, η Ρέιγκαν είχε ακόμα ένα ίχνος προσδοκίας στο βάθος της καρδιάς της. Εκείνη μουρμούρισε, «Μίτσελ, δεν...»

"Σώσε το!" Ο Μίτσελ την έκοψε με βρυχηθμό. Τα μάτια του έκαιγαν σαν υπέρυθρες λάμπες καθώς της είπε: "Απλώς προσευχήσου να μην συμβεί τίποτα κακό στη Λόρεν. Διαφορετικά, δεν θα σε αφήσω να φύγεις χωρίς σκοτ!"

Δεν ήθελε καν να ακούσει τη δική της πλευρά της ιστορίας.

Η ελπίδα στα μάτια του Ρέιγκαν διαλύθηκε αργά.

Ήταν σαν κάποιος να της έριξε ένα δόρυ στην καρδιά και να το άφησε εκεί. Η καρδιά της αιμορραγούσε και πονούσε.

Ω, πόσο ανόητο εκ μέρους της που ήταν ελπιδοφόρο!

Αποδείχθηκε ότι ο Μίτσελ την έβλεπε ήδη ως μοχθηρή γυναίκα. Πρέπει να τη μισεί που «πλήγωσε» την αγαπημένη του!

Ξαφνικά, ο Ρέιγκαν άρχισε να τρέμει. Αγκάλιασε τον εαυτό της και ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει πού ακριβώς πονούσε.

Ο Μίτσελ δεν της έδωσε σημασία μετά από εκείνο το βρυχηθμό. Μόλις πήρε τη Λόρεν και έκανε γιγάντια βήματα προς το αυτοκίνητό του.

Η Τέσα τον ακολούθησε. Πάνω από τον ώμο της, σκούπισε τον Ρέιγκαν με αηδία σαν να κοίταζε ένα βρώμικο αδέσποτο σκυλί.

"Αυτό θα έπρεπε να είναι μια κλήση αφύπνισης για σένα. Τώρα, δεν είσαι παρά ένας αρουραίος σε ένα χαντάκι. Ένα τρίχωμα της Λόρεν αξίζει περισσότερο από εσένα", καταράστηκε η Τέσα, αλλά ο Ρέιγκαν φαινόταν να μην το άκουγε.

Ο Ρέιγκαν απλώς κοιτούσε τον Μίτσελ καθώς έφευγε με τη Λόρεν στην αγκαλιά του, με ανησυχίες γραμμένες σε όλο του το πρόσωπο.

Ποτέ δεν είχε δει τον Μίτσελ να φαίνεται τόσο ανήσυχος για τίποτα.

Μόλις πριν από λίγα δευτερόλεπτα ο Ρέιγκαν συνειδητοποίησε ότι ο Μίτσελ δεν την είχε πάρει ποτέ στα σοβαρά.

Η μαύρη Bentley ξεκίνησε, μαζεύοντας ένα σύννεφο σκόνης.

Ένας ακραίος πόνος προήλθε από το κάτω μέρος της κοιλιάς του Raegan.

Τελικά συνήλθε. Κάτι της ξημέρωσε. Κράτησε την κοιλιά της και φώναξε απαλά: "Ωχ! μωρό μου..."

Όταν χτύπησε το τηλέφωνό της, η Νικόλ είπε ότι ήταν κολλημένη στο πάρκινγκ.

Λες και κάποια κοφτερά δόντια της γρύλιζαν τώρα στο κάτω μέρος της κοιλιάς. Ο Ρέιγκαν πανικοβλήθηκε. Δεν μπορούσε να πάρει ταξί εδώ, οπότε δεν είχε άλλη επιλογή. Σηκώθηκε όρθια, σκοπεύοντας να σηκώσει το αυτοκίνητο του Μίτσελ.

Σύρθηκε από τα σκαλιά και κούνησε το χέρι της με όση δύναμη μπορούσε να συγκεντρώσει τώρα.

Δυστυχώς, το αυτοκίνητο πέρασε με ταχύτητα και χάθηκε στο δρόμο.

Ο Ρέιγκαν παρακολουθούσε καθώς έφευγε από τα μάτια του.

Ο πόνος στην κοιλιά της επιδεινώθηκε. Βυθίστηκε στα γόνατά της αργά. Μόλις ο κόσμος άρχισε να γυρίζει, κράτησε την κοιλιά της με δάκρυα στα μάτια.

«Μωρό μου, λυπάμαι πολύ…»

Και μετά, όλα έγιναν μαύρα.

Σε ιδιωτικό θάλαμο.

Η Λόρεν ήταν ξαπλωμένη κλαψουρίζοντας στο κρεβάτι καθώς ένας γιατρός την εξέταζε.

Στεκόμενος στο διάδρομο, ο Μίτσελ έπαιρνε τηλέφωνο. Το φως του ήλιου έπεφτε στο πρόσωπό του από το παράθυρο, αντανακλώντας το όμορφο πρόσωπό του.

"Λυπάμαι, κύριε Ντίξον. Δεν μπορούσα να βρω τη γυναίκα σας. Φαίνεται ότι έφυγε μόνη της", ανέφερε ο Ματέο στο τηλέφωνο.

«Εντάξει, βλέπω».

Αφού έκλεισε το τηλέφωνο, ο Μίτσελ δεν μπορούσε να αποτινάξει την εικόνα του Ρέιγκαν να πέφτει στο έδαφος αφού την έσπρωξε στην άκρη.

Είχε συμβεί στην έξαρση της στιγμής επειδή ανησυχούσε τόσο πολύ για τη Λόρεν.

Δεν μπορούσε να θυμηθεί ότι είχε δει κανένα τραυματισμό πάνω της. Ωστόσο, μπορούσε να θυμηθεί ότι αργότερα φαινόταν πληγωμένη.

Ο Μίτσελ είχε ανησυχήσει για εκείνη. Αλλά επειδή δεν ήταν πουθενά στο εστιατόριο, ίσως ήταν καλά.

Ήθελε να το πιστέψει αυτό. Ωστόσο, εξακολουθούσε να αισθάνεται ανήσυχος και ενοχλημένος.

Δεν μπορούσε να μην σκεφτεί τα κόκκινα μάτια και το δακρυσμένο πρόσωπο του Ρέιγκαν.

Λογικά μιλώντας, δεν θα έπρεπε να την ανησυχεί αφού είχε πληγώσει τη Λόρεν. Αλλά και πάλι...

Η Ρέιγκαν ήταν μια καλή σύζυγος τα τελευταία δύο χρόνια. Δεν πέρασε ποτέ τα όρια. Παρόλο που ήταν παντρεμένη με έναν ισχυρό άντρα σαν αυτόν, ποτέ δεν περιφρονούσε ούτε προσπάθησε να βλάψει κανέναν.

Ίσως ήταν πραγματικά ένα ατύχημα.

Αν ήταν ατύχημα, υπήρχε κάτι περισσότερο από αυτό που φαίνεται; Τι ρόλο έπαιξε η Λόρεν;

Οι αμφιβολίες πέρασαν από το μυαλό του Μίτσελ. Κοίταξε στον θάλαμο από το παράθυρο καθώς η έκφρασή του άλλαζε αργά.

Στον θάλαμο λίγα λεπτά αργότερα.

Η Λόρεν κράτησε τον Μίτσελ στην αγκαλιά της σαν να εξαρτιόταν η ζωή της από αυτό.

Ο Μίτσελ συνοφρυώθηκε ελαφρά. Προφανώς δεν του άρεσε αυτό, αλλά λαμβάνοντας υπόψη ότι ήταν τραυματισμένη τώρα, δεν μπορούσε να την απωθήσει.

«Πώς νιώθεις τώρα;» ρώτησε αδιάφορα.

Αν και αυτά ήταν λόγια φροντίδας, η Λόρεν παρατήρησε την ψυχρότητα στον τόνο του. Τα μάτια της στένεψαν.

«Δεν πονάει τόσο πολύ όσο πριν», απάντησε εκείνη κοιτάζοντάς τον με θλίψη.

«Τι ακριβώς συνέβη, Λόρεν;»

Ο Μίτσελ έκανε αυτή την ερώτηση ελαφρά, αλλά ο τόνος του ανεξήγητα έκανε τους άλλους να αισθάνονται ρίγη στην καρδιά τους.

"Νομίζω ότι ήταν απλώς ένα ατύχημα. Ο Ρέιγκαν είχε την καλοσύνη να με βοήθησε με το αναπηρικό καροτσάκι. Μάλλον κάτι δεν πάει καλά με αυτό. Σε παρακαλώ, μην την κατηγορείς, εντάξει;"

Η Λόρεν ακουγόταν τόσο κατανοητή καθώς εξήγησε.

Ο Μίτσελ κοίταξε ψυχρά τη Λόρεν. Αλλά σύντομα ένα άγγιγμα ζεστασιάς μπήκε στα μάτια του.

Σκέφτηκε ότι έκανε λάθος που υποψιάστηκε τη Λόρεν.

Αφού τη χάιδεψε στον ώμο της, τραβήχτηκε πίσω από τη λαβή της. «Καλή ξεκούραση τώρα».

Τα φώτα χύθηκαν στο ζωηρό πρόσωπο του Μίτσελ.

Η Λόρεν γοητεύτηκε από το βλέμμα του τώρα.

Ο ύπουλος διάβολος μέσα της δεν πήδηξε έξω μέχρι που ο Μίτσελ έφυγε από τον θάλαμο. Το χαμόγελό της αντικαταστάθηκε αμέσως από ένα μοχθηρό σιχαμό.

Αργκ! Ο Μίτσελ την υποψιάστηκε εξαιτίας του Ρέιγκαν!