Rozdział 5 Zemsta Torturuj ich

„Mężczyzna, którego kocham, jest z twoją narzeczoną, a jeśli poślubię cię, nie uważasz, że byłoby to zbyt dramatyczne?” Sarah nie potrafiła opisać swoich uczuć w tym momencie. Czuła tylko, że to było zbyt nie do pomyślenia!

„Musisz mi tylko powiedzieć, jaką podjąłeś decyzję”. Christian cofnął wzrok. W jego oczach pojawił się cień stanowczości, jakiej nigdy wcześniej nie miał.

„Nie wyjdę za ciebie! W ogóle cię nie kocham. Dlaczego miałabym | wyjść za ciebie?” powiedziała Sarah bez zastanowienia.

„Kochasz go. Więc dopóki mnie poślubisz, możesz go widywać każdego dnia! Moje nogi są już sparaliżowane. Nawet jeśli mnie poślubisz, nie będę w stanie cię dotknąć. Mamy tylko nominalny związek!”

„Ale to nie jest poprawne, prawda?” Umysł Sarah był w rozsypce. Była zszokowana zdradą Juliana, a jeszcze bardziej zszokowana słowami Christiana.

Ale bez względu na to, jak bardzo była zdenerwowana i smutna, wciąż miała poczucie dobra i zła.

Julian był z narzeczoną Christiana. Gdyby ona, będąc narzeczoną Juliana, poślubiła Christiana, jego starszego brata, czy nie byłoby to zbyt melodramatyczne? Słysząc jej słowa, Christian odwrócił się, by na nią spojrzeć. Jego cienkie usta wygięły się w idealny łuk, gdy szyderczo powiedział: „Czy oni myśleli, czy to jest dobre, czy złe, zanim zrobili coś takiego? Kochałaś go przez dziewięć lat, a ja chciałem ją poślubić. Ale oni wybrali dźgnięcie nożem za nami. Po prostu nie mogę tego przełknąć! Czy możesz tolerować coś takiego?” Christian spojrzał na nią chłodno.

„Ja…” Sarah nie wiedziała, jak odpowiedzieć na to pytanie.

Ona też była normalną osobą. Miała krew, ciało i uczucia. Została zdradzona przez mężczyznę, którego kochała najbardziej. Jak mogła przełknąć ten gniew?

„Chcę, żebyś się ze mną ożenił, ponieważ nasze doświadczenia są dokładnie takie same. Nie ma drugiej osoby, która rozumiałaby twoje uczucia lepiej niż ja! Są razem. Czy nie czujesz zazdrości? Razem byliśmy oszukiwani i zdradzani przez, cóż, Bóg wie jak długo”. „Dopóki wyjdziesz za mnie, będziesz bratową Juliana. Dopóki będziesz się przed nim pojawiać, ta sprawa będzie dla niego niewidzialną torturą! Po trzech miesiącach małżeństwa rozwiedziemy się. Mam dom w tym mieście, kiedy się rozwiedziemy, ten dom będzie należał do ciebie. Powiedziałam już to, co musiałam powiedzieć. Możesz już wysiąść z samochodu”. Dłonie Sarah były mocno zaciśnięte, a jej serce było w rozsypce.

Logicznie rzecz biorąc, powinna była to odrzucić. Ale słowa tego mężczyzny właśnie teraz zaczęły ją przekonywać!

To prawda, że Julian ją zdradził i ośmieszył jej uczucia. I trudno było jej przełknąć ten gniew. Słowa Vivian wciąż brzmiały jej w uszach.

„Wcale nie zasługujesz na Juliana. Lepiej zaakceptuj ten fakt i zostaw Juliana w spokoju”. Po dziewięciu latach miłości i opieki usłyszała, że nie zasługuje na niego.

Nie chciała tego zaakceptować, ale to, co powiedział Christian, sprawiło, że nie była w stanie go odrzucić. Jej umysł był w rozsypce. Przez chwilę nie wiedziała, co zrobić.

Christian widział jej wewnętrzną walkę i wiedział, że niełatwo jej było podjąć decyzję tak nagle. Więc nie nalegał. Po prostu patrzył na nią w milczeniu i czekał, aż podejmie decyzję. W końcu, po kilku minutach ciszy, Sarah otworzyła usta. „Czy naprawdę mogę dostać rozwód w każdej chwili?”

„Po trzech miesiącach, jeśli tylko o tym wspomnisz, zgodzę się.” „Twoje nogi…” Sarah nie mogła powstrzymać się od spojrzenia na jego nogi.

Dowiedziała się w rodzinie Cooperów, że Christian kilka miesięcy temu uległ wypadkowi i być może nie będzie już w stanie stać.

Słyszała o tym tylko, ale nie znała szczegółów.

„Jesteśmy mężem i żoną tylko z nazwy. Już straciłem prawo do bycia mężczyzną. Fizycznie nie mogę cię zadowolić. Możesz prosić o cokolwiek innego”.

Christian spojrzał na nią i odpowiedział wprost.

„Przepraszam, nie o to mi chodziło...” Sarah zarumieniła się, słysząc jego bezpośrednią odpowiedź. Nie wiedziała, jak to wytłumaczyć.

„To niezaprzeczalny fakt. Nie musisz mnie przepraszać. Już się do tego przyzwyczaiłem”. Christian nie przejmował się słowami Sarah. „Kiedy możesz mi powiedzieć odpowiedź?”

„Nie wiem...” Sarah bezradnie pokręciła głową. Jej umysł był w rozsypce i nie wiedziała, co robić. Christian spojrzał na nią cicho i otworzył okno. Jayson natychmiast wrócił do samochodu. „Wracajmy do mieszkania”. Christian rozkazał Jaysonowi z ponurą miną.

„Tak, proszę pana.” Jayson szybko uruchomił samochód i pojechał w kierunku mieszkania Christiana.

„Czy teraz idziemy do twojego mieszkania?” Sarah odwróciła głowę i spojrzała na niego, nie rozumiejąc, co miał na myśli. „Myślisz, że możesz wrócić do domu w swoim obecnym stanie?” Christian spojrzał na nią i zapytał obojętnie. Sarah natychmiast bezradnie pokręciła głową.

Od czasu śmierci jej ojca dziewięć lat temu, jej matka traktowała ją jak całą nadzieję swojego życia. Jej matka była przepełniona tęsknotą za jej małżeństwem z Rodziną Cooperów.

Gdyby wróciła dziś i opowiedziała wszystko swojej matce. jej matka nie zniosłaby tego ciosu jeszcze bardziej niż ona! Absolutnie nie mogła wrócić!

„Jedź!” Widząc, że nic nie mówi, Christian nakazał Jaysonowi głębokim głosem. Samochód ruszył powoli i pojechał w kierunku mieszkania Christiana.

Sarah mocno ścisnęła torbę, jakby miała wielką dziurę w sercu. Było puste.

Przed dzisiejszym dniem jej życie było wciąż wypełnione szczęściem i słodyczą. Zanim weszła do biura Juliana, wciąż czekała na to, czy dziś się jej oświadczy. Czekała na to, by w niedalekiej przyszłości założyć suknię ślubną, o której marzyła. Miała nadzieję, że zostanie najszczęśliwszą i najpiękniejszą panną młodą na świecie i będzie się radośnie uśmiechać przed wszystkimi. Ale teraz wszystko rozsypało się na kawałki! Więc dziewięć lat było tylko pięknym marzeniem!