Rozdział 10

Weszłam do kliniki z kapturem naciągniętym na głowę i starałam się unikać kontaktu wzrokowego. Miałam nadzieję, że to będzie szybka wizyta, tak jak spodziewałam się, że wyjmą dziecko tak szybko, jak to możliwe, ale nic takiego nie miało miejsca.

Obudziłam się niespokojna, a może nawet trochę podekscytowana, bo wierzyłam, że nie mogę się doczekać, żeby pozbyć się dziecka, ale nie minęło dużo czasu, zanim rzeczywistość dała o sobie znać. Było poczucie winy, ale także odrobina ekscytacji, że w końcu mam coś swojego. Coś, czym nie muszę się dzielić.

Gdybym zatrzymała dziecko, nigdy nie byłabym sama, ale gdybym zatrzymała to dziecko, byłaby to kolejna buzia do wykarmienia, a dzieci są drogie. Google było moim najlepszym przyjacielem, koszty 13 000 dolarów rocznie mnie szokowały i nie mogłam sobie na to pozwolić.