rozdział-578

Madison jest setki mil ode mnie, ale nie było opcji, żeby się zatrzymać i pomyśleć o niej. Nie, kiedy była chroniona.

Indy jest pewnym siebie Wilkiem, ale nawet pewne siebie Wilki mogą znaleźć się w kącie, z którego nie widzą wyjścia. W końcu poddają się porażce. Ale to nie była porażka, jeszcze nie. Nie, dopóki ta Wiedźma nie zginie. Odwracając się, widzę Klausa wciąż patrzącego przez okno. Biały Wilk stoi na tylnych nogach, a przednie stopy opiera na parapecie tuż obok Klausa.

„Coś?” naciskam. Wilk rzuca mi protekcjonalne spojrzenie.