Rozdział 5

Punkt widzenia Miracle'a

„UCIEKAJ!” – znajomy kobiecy głos, który krzyczy w mojej głowie, wstrząsa mną do głębi.

G-Gia? Czy to Gia?

Cała moja uwaga skupia się na moim rzekomo martwym wilku, odchodzącym od mojego najbardziej wyczekiwanego Partnera.

„Gia?” mówię w myślach, rozpaczliwie mając nadzieję, że znów usłyszę jej głos.

A co jeśli to moja wyobraźnia i Gia naprawdę tu nie jest? Ta myśl mnie smuci i spoglądam z powrotem na mojego kumpla.

Jego srebrzystoszare oczy intensywnie mnie wpatrują. Emanuje z niego aura mocy.

W ogóle nie rozumiem emocji w jego oczach.

Dlaczego on do mnie nie przychodzi?

Dlaczego on nie robi żadnego ruchu?

Potykam się, gdy ogarnia mnie dezorientacja. Ustawia usta w cienką linię i zanim mogę zrobić choćby krok bliżej niego, Gia krzyczy w mojej głowie po raz kolejny.

„UCIEKAJ!” Tym razem intensywność jej krzyku w mojej głowie przyprawia mnie o mdłości.

Wszystkie moje zmysły się wyostrzają, gdy rozglądam się dookoła i zdaję sobie sprawę, że to naprawdę była Gia. Nagle czuję się kompletna i nie jestem już tylko irytującym wilkołakiem bez wilka.

„Gia? To naprawdę ty?” Próbuję się z nią porozumieć, ale w odpowiedzi na moje pytanie czuję, że moje oczy zaczynają piec.

Gia wypycha się ze mnie, żeby przejąć kontrolę nade mną. Nie czułam tego uczucia od dawna. Całe moje ciało mrowi, a cisza mojego partnera nie pomaga w mojej sytuacji.

Nie potrafiąc się opanować, upadam na kolana, a moje ubranie zaczyna się rozrywać, gdy Gia przepycha się przez barierę, by przejąć kontrolę nad moim słabym ciałem.

Uczucie, gdy wszystkie moje kości pękają, a potem ktoś od nowa nadaje mi kształt wilka, okazuje się dla mnie zbyt bolesne, ponieważ od dłuższego czasu nie zmieniałem kształtu.

Podnoszę głowę, zaciskam zęby i widzę, że mój partner wciąż stoi w tym samym miejscu. Jego srebrzysto-szare oczy są zamglone, gdy patrzy na mnie, zagubiony w swoim własnym świecie.

Wygląda na zszokowanego, wściekłego, znudzonego i nie wiem, dlaczego tak wygląda. Czy on nie jest szczęśliwy? Czy on naprawdę nie czuje tego, co ja teraz czuję?

Moja głowa zwisa nisko, gdy wszystkie moje kości przyjmują kształt, a Gia całkowicie mnie przejmuje. Mój biały wilk zaczyna biec, gdy tylko się przesunę, i nie wiem, co się dzieje.

Nawet nie jestem pewien, czy to sen, czy rzeczywistość. Znalazłem moją partnerkę, mój rzekomo martwy wilk po prostu przejął nade mną kontrolę i teraz uciekam od mojej partnerki.

„ GIA! CO ROBISZ?” Łączę się z moim wilkiem, próbując przestać uciekać, ale teraz to ona ma kontrolę.

Chcę się zatrzymać i wrócić do mojego kumpla. Wiem, że on nadal tam jest. Czuję jego obecność.

Chcę do niego pójść.

Chcę go poznać.

Chcę go zapytać o ślad na mojej szyi.

Chcę go kochać i chcę, żeby on kochał mnie.

On jest jedyną osobą, która nigdy nie będzie mogła mnie opuścić... Przyjaciele nigdy nie mogą opuścić siebie nawzajem.

Chcę zrobić to wszystko, ale mój wilk - Gia ma coś innego na myśli. Ona po prostu biegnie i biegnie, niosąc mnie z dala od mojego partnera.

Mój umysł zamarza w chwili, gdy wyczuwam chłodny strach bijący od Gii.

Ona się boi. Nie. Nie boi się... Ona jest przerażona śmiertelnie .

Dlatego kandyduje.

„ Co się stało?” – pytam Gię, która wciąż biegnie przez gęsty, ciemny las.

Brak odpowiedzi. Ona odmawia mi odpowiedzi. Dlaczego? Nie wiem, ale wiem na pewno, że nie odpowiada mi celowo.

Więc celowo zerwała połączenie umysłowe ze mną? Dlaczego? Żaden wilk nigdy wcześniej nie zrobił tego swojemu człowiekowi.

Ale z drugiej strony... nie jestem zwykłym wilkołakiem.

Jestem tym, który urodził się naznaczony i który był przeklęty od urodzenia.

Wszystko na bok, czego boi się Gia? Jej strach dopada również mnie. Czuję, że tracę nad sobą kontrolę.

Otrząsając się ze wszystkich myśli, skupiam się na lesie przed nami. Biegnąc jak szalona, Gia dotarła do krawędzi góry, pod którą znajduje się ogromne jezioro. Moje serce wali mi w piersi, gdy biegnie wzdłuż krawędzi, a jej stopy są zaledwie kilka cali od tego, że oboje utoniemy w głębokim jeziorze.

Nagle słyszę głośne warczenie w lesie. Wszystkie dźwięki cichną i wszystko po tym staje się nieruchome.

Głośne warczenie wilka było tak potężne i niesamowite , że moje włosy stanęły dęba na końcach. Wszystkie stworzenia zdają się uciekać w momencie, gdy wilk warknął.

Czy to mój kumpel?

Zmuszam Gię, by się odwróciła i spojrzała tylko na bezkresny las i ciemność za nami.

Pod wpływem mojego przymusu Gia potyka się o gałąź, odwraca głowę i jej prawa łapa ześlizguje się po krawędzi.

Jęcząc, ledwo udaje jej się postawić łapę z powrotem na leśnej ziemi. Wzdycham z ulgą, gdy Gia znów zaczyna biec.

„STOP GIA!” Walczę o kontrolę, jej dzikie poczynania zaczynają mnie przerażać.

Czego ona się tak boi, że ryzykuje naszym życiem uciekając w ten sposób?

Ona mnie nie słucha i biegnie bez celu po lesie, gdy nagle coś ogromnego przeskakuje nad nami i ląduje tuż przed nami.

Próbując zatrzymać się na czas i nie zderzyć z ogromnym czarnym wilkiem, który stanął przed nami bokiem zwrócony w naszą stronę, Gia poniosła żałosną porażkę i wślizgnęła się prosto w jego ciało.

Nasz bok spotyka gigantyczną postać i słyszę głośny, odrażający dźwięk łamanych kości, który odbija się echem w cichym lesie.

Ból przechodzi przez moje ciało - Gorący, palący ból, który sprawia, że zamykam oczy, aby wyrwać się z tego bolesnego transu. Mój oddech zostaje wybity ze mnie i kiedy próbuję oddychać, zdaję sobie sprawę, że złamałam żebra... Dwa z nich, myślę.

Nie czekając ani chwili, Gia odpycha nas od czarnego wilka, który odwraca głowę w naszą stronę.

Zauważam jego czerwone oczy tuż w chwili, gdy Gia znów próbuje uciec.

Jego oczy - Gorąco, jaskrawo czerwone.

Zapominając o całym moim bólu, gubię się w tych błyszczących, czerwonych oczach, gdy nagle dociera do mnie, co się stało.

On jest...

On jest Królem Alfą - Cainem Reyesem.

Tylko że on ma czarnego wilka i te czerwone, świecące oczy. Słyszałem, jak wszyscy w kawiarni mówili o jego wilku.

Dreszcze przerażenia przechodzą mi po kręgosłupie. Wszystko teraz klika w mojej głowie.

Król Alfa zamierza zabić swoją partnerkę i uczynić z Olivii swoją partnerkę.

Kumpel...

Teraz zauważam też inne rzeczy. Aura Niebezpieczeństwa wraz z Mocą sączyła się z Caina Reyesa, ale w moim zamglonym umyśle nigdy tego nie zarejestrowałem.

Był niebezpieczny. On JEST niebezpieczny.

On mnie zabije. Gia zdała sobie z tego sprawę, zanim ja to zrozumiałam.

Wszystkie nadzieje legły w gruzach, gdy próbowałem poradzić sobie z szokiem, który tak mocno uderzył w mój umysł.

Czekałam na niego. Kochałam go, nawet gdy wszyscy wierzyli, że jego znamię na mojej szyi jest przekleństwem. Nadal go pragnęłam, nadal pragnęłam tego znamienia, jeśli to ono łączyło mnie z moją drugą połówką, moją bratnią duszą, moim partnerem.

Myślałam, że przyjdzie i wszystko będzie dobrze, ale okazało się, że przyniósł ze sobą śmierć i rozpacz.

Chcę pomyśleć o czymś zabawnym i uporać się z tym bólem złamanego serca, który jest gorszy niż fizyczny ból, który mi zadał przed chwilą.

Pomyśleć tylko, że jego wilk zablokował mi drogę, chociaż wiedział, że Gia nie będzie w stanie się zatrzymać.

Zrobił to celowo.

Nagle poczułem, że ktoś próbuje połączyć się ze mną umysłowo. To było wymuszone i bolało, jakby ktoś przecinał mi mózg.

„Poddaj się!” Jego głos rozbrzmiewa w mojej głowie i uświadamiam sobie, że to on.

Ból w mojej głowie powoduje głośne dzwonienie w uszach.

Wiem, że Gia nadal chce uciekać, ale wie, że nie możemy. On jest alfą - Nie - On jest królem Alfą.

Ona cicho jęczy, a potem pochyla głowę nisko, by okazać uległość. To napełnia mnie poczuciem, że rani mój własny szacunek do siebie.

Jego aura staje się coraz bardziej dominująca, potężniejsza. Jest zabójcza.

Wspominałem o tym wcześniej, prawda?

Król Alfa cierpi tylko wtedy, gdy chce cierpieć.

Chce mnie skrzywdzić. Jest tu, żeby mnie zabić. W chwili, gdy skończyłam osiemnaście lat, znalazłam tego, którego szukałam, ale on nie jest tym, kogo szukałam.

„W końcu cię znalazłem, kolego”.* Głęboki, pełen nienawiści głos Króla Alfy po raz kolejny przenika mój umysł, a Gia upada na miękką, błotnistą ziemię.

Gia zaczyna się zmieniać, ponieważ dla nas obojga staje się nie do zniesienia opieranie się duszącej aurze Alfy Króla i żądaniom poddania się.

Teraz leżę naga, bezbronna i brudna przed nim. Nie jestem w stanie się obronić. Nienawidzę tego.

Moje łzy przenoszą się na jego czerwone, świecące oczy, a moje serce pragnie zobaczyć jego srebrzystoszare oczy, zanim postanowi odebrać mi życie.

Zrzuć całą winę na głupią więź partnerską.

Zbliża się do mnie, a ja zwijam się w sobie i zamykam oczy.

Wszystko boli...

To bardzo boli, ale ból w moim sercu jest tysiąc razy gorszy niż ból, który odczuwa moje ciało.

Co mi jeszcze zostało?

Do tej pory żyłem dla niego. To nadzieja na spotkanie z nim utrzymywała mnie przy życiu i pchała mnie do walki o przetrwanie, ale teraz...

Wszystko przepadło.

On mnie też nie chce. Jestem naprawdę przeklęty.

Nie mam dobrych uczuć.

Żadnego szczęścia. Żadnego spokoju. Żadnej harmonii...

Żadnej miłości.

Zanim straciłam kontrolę nad swoim umysłem, poczułam, jak znak na mojej szyi strasznie mnie pali i po raz ostatni usłyszałam w głowie jego głęboki głos.

„Klątwa musi się teraz skończyć, kolego.”