Rozdział 45

„To jest Sebastian. Od teraz będzie odpowiedzialny za twoje bezpieczeństwo.” Cahir przedstawił mnie wysokiemu i szczupłemu, muskularnemu mężczyźnie.

Miał krótko przycięte piaskowobrązowe włosy i wyglądał, jakby nigdy się nie uśmiechnął i nigdy się nie uśmiechnie. Stoicki wyraz jego twarzy, gdy go przedstawiano, sprawił, że poczułam, jakby mnie nie lubił - jakby uważał, że pilnowanie mnie będzie stratą czasu. Słowa, które wypowiedział, uświadomiły mi, że miałam rację.

„Z całym szacunkiem, Alfo, jestem szefem twoich strażników. Moim obowiązkiem jest chronić ciebie i tylko ciebie”. Odwrócił się ode mnie, jakbym nie była niczym.