Κεφάλαιο 6

Κοίταξα τα εχθρικά μάτια του Άντριαν, αναρωτιόμουν γιατί με περιφρονούσε τόσο, ακόμα κι όταν του έδωσα την ευκαιρία να απαλλαγεί από εμένα.

«Άλεσε το χέρι της», είπε ο Άλφα Λούκας με έξαλλο τόνο.

"Μα Ντα..."

"Σκάσε!"

Ο Άντριαν με αγριοκοίταξε και εγώ έστρεψα τα μάτια μου.

Ο Άλφα Λούκας συνέχισε. "Αποφάσισες να τη χωρίσεις χωρίς να με συμβουλευτείς; Ξέχασες τι σου είπα πριν παντρευτείς;"

Με την άκρη του ματιού μου, είδα τις σφαιρωμένες γροθιές του Άντριαν. Του έριξα μια ματιά μόνο και μόνο για να δω το πρόσωπό του γεμάτο οργή.

«Τι έκανες που έπρεπε να κάνει αυτό το βήμα;» ρώτησε η Λούνα Γκρέις. Όταν ο Άντριαν δεν απάντησε, στράφηκε προς το μέρος μου. «Αγαπητέ μου», είπε, με ανησυχία χαραγμένη στο πρόσωπό της, «εξήγησέ μας ποιο είναι το πρόβλημα με αυτόν. Μπορούμε να βρούμε μια λύση».

Οι αναμνήσεις πλημμύρισαν το μυαλό μου. Υπήρχαν τόσες πολλές φορές που αγνοούσα τα λάθη του Άντριαν, ξεκινώντας από τη νύχτα του γάμου μας όταν μου έριξε ένα μπουκάλι κρασί, δείχνοντάς μου τη γνώμη του για μένα. Από την αρχή έλεγε σκληρά λόγια, με περιφρόνηση, ακόμη και με αποκαλούσε με ονόματα, ενώ επέμενε ότι δεν θα κέρδιζε ποτέ την καρδιά του.

Αυτό είχε αποδειχτεί αληθινό. Παρ' όλες τις προσπάθειές μου, ποτέ δεν με είχε φερθεί σαν γυναίκα. Το σπίτι μας, ο γάμος μας , πάντα ένιωθα σαν μια απλή πρόσοψη. Αντί να συμπεριφέρεται ως σύζυγος, πηγαινοερχόταν από την ιδιοτροπία του, αφήνοντάς με να νιώθω σαν ένα πεταμένο παιχνίδι, ένα δοχείο για την περιφρόνησή του.

Τόσες φορές, με είχε κατηγορήσει ότι τον παγίδευα και ποτέ δεν με είχε πιστέψει, όσες φορές κι αν το αρνήθηκα. Στην πραγματικότητα, είχα επίσης ναρκωθεί εκείνο το βράδυ. Είχα χάσει ακόμη και την παρθενιά μου από αυτόν, και δεν ήταν δικό μου σχέδιο.

Την επόμενη μέρα, έμεινα εξίσου έκπληκτος όταν ξύπνησα γυμνός δίπλα σε έναν εντελώς άγνωστο. Δεν ήξερα ότι ήταν προορισμένος να γίνει ο μελλοντικός άλφα,

Ωστόσο, πάντα άκουγα ότι ήταν ένας πολύ σκληρός άντρας και αφού ήμουν παντρεμένος μαζί του για δύο χρόνια, μπορούσα να επιβεβαιώσω την ακρίβεια αυτής της φήμης. Ήταν βάναυσος, δεν έδειξε ποτέ στοργή για τη γυναίκα του, και εγώ ήμουν πάντα η ανεπιθύμητη σύζυγός του. Δεν ήθελα να είμαι πια μαζί του, ούτε μετά τη δήλωση που μου έκανε αφού υπέγραψε τα χαρτιά του διαζυγίου. Η ιδέα να ζω μόνος μου με τα παιδιά μου ήταν ελκυστική, καθώς δεν είχα ανάγκη για αγάπη ή επιθυμία εκείνη την εποχή. Ήθελα απλώς να έχω ψυχική ηρεμία.

Τώρα, λοιπόν, χρειαζόμουν απλώς να φύγω μακριά του - και να πάρω και τα μωρά μου μακριά του. Δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου και δεν μπορούσα να βρω τη φωνή μου να απαντήσω στη Λούνα Γκρέις.

Ο Άλφα Λούκας γύρισε προς το μέρος μου. «Ελάτε στο γραφείο μου», είπε, μετά στάθηκε και κατευθύνθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Ακολούθησα, έχοντας δίπλα μου τη Λούνα Γκρέις.

Όταν γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι, με έκπληξη είδα τον Adrian να ακολουθεί πίσω μας.

Υποθέτω ότι θέλει να διασφαλίσει ότι δεν θα παραμείνω πλέον στην αγέλη.

Μια φορά στο γραφείο του Άλφα Λούκας, με κοίταξε με τα κόκκινα μάτια του λύκου.

Τον ζήλεψα και τους άλλους λυκάνθρωπους, μακάρι να είχα το δικό μου. Χωρίς ένα, ήμουν σχεδόν τόσο ανίσχυρος όσο ένας άνθρωπος. Δεν είχα ιδέα γιατί δεν είχα λύκο, 1 ζήλευα τους άλλους γιατί μπορούσαν να αλλάξουν και είχαν διαφορετικές ικανότητες.

Με μια βαθιά εκπνοή και πόνο στα μάτια, ο Άλφα Λούκας είπε: «Λυπάμαι που λειτούργησε με αυτόν τον τρόπο».

Τουλάχιστον ήξερα ότι με είχε συμπαθήσει. Τουλάχιστον κάποιος από το πακέτο μου είχε προσφέρει ευτυχισμένες αναμνήσεις.

Συνέχισε κάνοντας την επίσημη δήλωση. "Εγώ, ο Lucas Miller, ο επικεφαλής Alpha του Crystal Blood Pack, σε απορρίπτω ως μέλος του πακέτου. Έχεις χάσει όλα τα δικαιώματα του πακέτου, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να είσαι σε αυτό το πακέτο ή να υπάρχεις στα εδάφη μας."

Πέρασε ένα δευτερόλεπτο πριν χτυπήσει ο πόνος του κομμένου δεσμού, που γρήγορα ανέβηκε και εξαπλώθηκε σε όλο μου το σώμα. Η Λούνα Γκρέις μου κράτησε το χέρι για να με στηρίξει καθώς το εσωτερικό μου έκαιγε αφόρητα από την κορυφή ως τα νύχια. Για μια στιγμή, ο πόνος έγινε τόσο έντονος που ανησύχησα για τα μωρά μου. Ήθελα μόνο να τους σώσω, να τους προστατέψω. Τώρα, φοβόμουν ότι η αποκοπή από την αγέλη θα μπορούσε να τους προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη ζημιά.

Ούτε εγώ ήθελα να κλάψω μπροστά στον Adrian, δεν ήθελα να του δώσω ακόμα έναν λόγο να γελάσει μαζί μου. Αν και φορούσε μια έκφραση σοκ. Φαινόταν ότι δεν μπορούσε να πιστέψει ότι πραγματικά έφευγα από το πακέτο. Μέχρι τότε, μάλλον νόμιζε ότι δεν έκανα τίποτα άλλο από το να παραπονιέμαι στους γονείς του για να τον ζητήσω συγγνώμη. Δεν έπρεπε να ανησυχεί πια για αυτό.

Τη στιγμή που τα λόγια του Άλφα Λούκας έφυγαν από το στόμα του, ο πόνος άρχισε να αυξάνεται και να εξαπλώνεται σε όλο μου το σώμα.

Ένιωσα ένα κάψιμο στο εσωτερικό. Ένιωθα ότι μου έκαιγε όλο το σώμα από το κεφάλι μέχρι τα νύχια. Ο πόνος ήταν αφόρητος.

Άρχισα να ανησυχώ για τα μωρά μου. Ήθελα μόνο να τους σώσω από τον πόνο πέρασε και, μόλις μπορούσα, σήκωσα το κεφάλι μου ψηλά και βγήκα από το μπουλούκι, κουβαλώντας την αγωνία της φυγής στην καρδιά μου.

Όχι σπίτι. Χωρίς πακέτο. Καμία οικογένεια. Χωρίς σύζυγο.

Έμεινα ολομόναχος για άλλη μια φορά.

«Είμαι απατεώνας τώρα».