Κεφάλαιο 1

Το POV της Ναταλίας

Το όνειρο ήταν τόσο αληθινό. Σε αυτό, έβγαλα ένα μουγκρητό καθώς έβαλε αισθησιακά τα χέρια του πάνω μου, σπάζοντας το φιλί μας. Το ηλεκτρισμένο άγγιγμα του έστειλε κύματα επιθυμίας να διαρρέουν τις φλέβες μου. Χαμήλωσε το κεφάλι του και το φιλί του χάιδεψε το τρυφερό σημείο στο λαιμό μου. Έκλεισα τα μάτια μου, ελπίζοντας ότι οι στοργές του θα συνεχίζονταν.

Η ανάσα του βοσκούσε πεινασμένα τον λοβό του αυτιού μου, ρίχνοντας ρίγη στη σπονδυλική στήλη μου. Αλλά μετά, με μια βαθιά, ανατριχιαστική φωνή, είπε: «Ποτέ».

Λαχανίστηκα και τα μάτια μου άνοιξαν. Ήμουν μόνος στο δωμάτιο.

Είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που παντρεύτηκα τον Adrian Miller, τον μελλοντικό άλφα του Crystal Blood Pack. Κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων μαζί, είχα προσπαθήσει και δεν είχα καταφέρει να κερδίσω την αγάπη του πολλές φορές. Δεν με είχε καν σημαδέψει ακόμα, παρά το ότι ήμουν γυναίκα του. Και ως λυκάνθρωπος, δεν μπορούσα παρά να θέλω το άλφα μου να με σημαδεύει ως δικό του. Επίσης, δεν είχε γυρίσει σπίτι εδώ και πολύ καιρό, και λαχταρούσα το άγγιγμά του.

Αναστέναξα, κάθισα αργά και χασμουρήθηκα. Μετά κοίταξα το ρολόι, και το στόμα μου έμεινε ανοιχτό.

"Σκατά! Θα αργήσω." Πήγα βιαστικά στην τουαλέτα για να κάνω ένα ντους και να ετοιμαστώ για το μηνιαίο τσεκαπ μου με τον γιατρό Χάρολντ Ριντ στο νοσοκομείο pack. Αφού συναρμολογήθηκα γρήγορα, κατέβηκα τις σκάλες και κατευθύνθηκα προς την κεντρική πόρτα, σκεφτόμενος τον γάμο μου.

Αγαπούσα πολύ τον άντρα μου, παρά το γεγονός ότι ο γάμος μας δεν ήταν τέλειος. Πάντα ήλπιζα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε και ένα παιδί, και ότι ίσως, με ένα παιδί, ο Άντριαν να ερχόταν στο σπίτι πιο συχνά.

****

Στο νοσοκομείο, τα νεύρα με κατέκλυσαν καθώς ο γιατρός Ριντ ολοκλήρωσε την εξέτασή του, αντλώντας ο ίδιος το αίμα για την εξέταση. Έφυγε από το δωμάτιο μετά, λέγοντας ότι θα επέστρεφε με τα αποτελέσματα σύντομα.

Καθώς περίμενα, αποφάσισα να χωρίσω τον Άντριαν και να βάλω τέλος στον γάμο μου χωρίς αγάπη, αν δεν ήμουν έγκυος αυτή τη φορά.

Ωστόσο, ο γιατρός Ριντ επέστρεψε με ένα χαμόγελο».

"Συγχαρητήρια!" αναφώνησε.

Μου έπεσε το στόμα. "Πραγματικά;" Χάιδεψα το στομάχι μου πριν ρωτήσω αφελώς: "Υπάρχει ένα μωρό;"

«Μωρά», απάντησε.

Τα φρύδια μου μαζεύτηκαν και δεν μπορούσα να συγκρατήσω το χαμόγελό μου.

«Δίδυμα», επιβεβαίωσε.

Τα δάκρυα έτρεξαν και μετά κύλησαν στα μάγουλά μου ως χαρούμενα κομμάτια ευτυχίας.

«Αλλά σας συμβουλεύω να είστε προσεκτικοί», είπε ο Δρ Ριντ. «Τα τοιχώματα της μήτρας σου που έχεις είναι εξαιρετικά λεπτά».

Τα απροσδόκητα λόγια του με ξάφνιασαν εντελώς. Η συνειδητοποίηση με χτύπησε ότι δεν έπρεπε να το πει αυτό, και ξαφνικά, ένα κύμα φόβου για τα παιδιά μου μπήκε στο μυαλό μου. Εκείνη τη στιγμή, ήξερα ότι έπρεπε να είμαι προσεκτικός. Το στοίχημα ήταν πολύ υψηλό και δεν είχα την πολυτέλεια να τα χάσω.

«Θα φροντίσω τον εαυτό μου», είπα και μετά τον ευχαρίστησα πριν φύγω από το νοσοκομείο, χαμογελώντας για άλλη μια φορά.

Τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψω σπίτι,

Εκεί, βρήκα τον Άντριαν με τη νέα του ερωμένη, τη Λίντα, καθισμένους μαζί σε έναν καναπέ στο σαλόνι. Σταμάτησα απότομα. Η Λίντα καθώς έκλαιγε, κι εκείνος την παρηγορούσε απαλά. Βλέποντάς τον τόσο ευγενικό μαζί της, πληγώθηκα. Έσφιξα τις γροθιές μου, προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρυά μου μακριά.

Τα γεμάτα θυμό μάτια του Άντριαν στράφηκαν προς το μέρος μου. Φώναξε "Πώς τολμάς να επιστρέψεις! Πώς τολμάς να φοβερίσεις τη Λίντα!"

"Τι; Τι λες;"

Η έκφρασή του έγινε πιο άγρια. "Ω, σε παρακαλώ. Με αρρωσταίνεις."

Μη μπορώντας να αντέξω άλλο ταπείνωση και μη θέλοντας να ρίξω δάκρυα μπροστά σε μια άλλη γυναίκα, κάλυψα το στόμα μου και έτρεξα προς την κρεβατοκάμαρά μου. Εκεί, άνοιξα το συρτάρι του κομοδίνου μου και έβγαλα το συμφωνητικό διαζυγίου που είχα ετοιμάσει πριν από μερικούς μήνες, μετά την πρώτη φορά που ο Άντριαν με κακομεταχειρίστηκε για τη Λίντα. Τότε, ήθελα να δώσω στο γάμο μας μια δεύτερη ευκαιρία. Ήλπιζα ότι μπορεί να μείνω έγκυος και ότι ένα παιδί θα βοηθούσε να κερδίσει την καρδιά του.

Αλλά έκανα λάθος που ήλπιζα. Με τον αντίχειρά μου, χάιδεψα τους τολμηρούς χαρακτήρες του συμφωνητικού διαζυγίου και ψιθύρισα στον εαυτό μου: "Δεν θα με χαρακτηρίσει ποτέ ως σύντροφό του. Πάντα θα με ταπεινώνει για τον εραστή του, που σημαίνει ότι δεν θα δεχτεί ούτε τα μωρά μου. Δεν έχω άλλη επιλογή από το να το κάνω για χάρη των παιδιών μου."

Σκούπισα τα δάκρυά μου, υπέγραψα το χαρτί, μετά κάθισα στο κρεβάτι και κοίταξα ανέκφραστα, προσπαθώντας να απορροφήσω αυτό που μόλις είχα κάνει.

Μετά από λίγες στιγμές, ο Άντριαν άνοιξε βίαια την πόρτα της κρεβατοκάμαρας.

Έβαλα τη συμφωνία στο συρτάρι και στάθηκα. «Ad -Adrian», είπα ξυπνώντας, ενώ τον έβλεπα να γυρίζει την κλειδαριά.

Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε άλλο, με πάτησε και με έσπρωξε στο κρεβάτι. «Πιστεύεις ότι θα γίνεις το λούνα αυτής της αγέλης;»

Προσπάθησα να απομακρυνθώ από μένα, αλλά κλείδωσε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου.

«Μην ξεχνάς πώς με έβαλες να σε παντρευτώ εξαρχής». Άρχισε να με γδύνει. Παρά το γεγονός ότι κρατήθηκα από τα δυνατά του χέρια, αντιστάθηκα και φώναξα.

"Οχι!" Φώναξα, προσπαθώντας να του αντισταθώ. «Σταμάτα!»

Χοντρικά, με φίλησε στο λαιμό, "Σταμάτα! Σταμάτα να προσποιείσαι! Αυτό ζήτησες και μου κατέστρεψες τη ζωή."

Καθώς το βάρος της κατηγορίας του έπεσε, σταμάτησα τις κινήσεις μου και συνάντησα το βλέμμα του. «Τότε ας πάρουμε διαζύγιο».