Κεφάλαιο 5

Ένας υπηρέτης πήγε να βρει τη Λούνα Γκρέις Μίλερ να με πλησιάζει.

Φαινόταν ότι ήταν στον κήπο. Ο Άλφα Λούκας και εγώ περιμέναμε στο καθιστικό. Λίγο αργότερα μπήκε η Λούνα Γκρέις, η επιτομή τόσο της κομψότητας όσο και της δύναμης. Η παρουσία της πρόσφερε αξιοπρέπεια και η μαχητική της ανδρεία ήταν ευρέως γνωστή και επαινούμενη.

Αρχικά, δεν ήταν ευχαριστημένη που είχε εμένα, μια γυναίκα που δεν είχε λύκο, ως σύντροφο για τον Άντριαν. Είχε συμπεριφερθεί ψύχραιμα απέναντί μου και εξέφρασε την απογοήτευσή της για την επιλογή του συζύγου της. Αλλά με τον καιρό, την είχα κερδίσει και με αγαπούσε ως νύφη της, πράγμα που σήμαινε ότι μισούσα να πω τα λόγια που είπα στη συνέχεια.

«Θέλω να αφήσω το πακέτο».

Το σοκ έτρεξε στο πρόσωπο της Λούνα προτού χαλιναγωγήσει την έκφραση των εξωτερικών συναισθημάτων της. «Τι έγινε, Ναταλία;» ρώτησε με ανησυχία στη φωνή της. "Είπε κάτι; Σε πλήγωσε;"

Πριν προλάβω να απαντήσω, ο Άλφα Μίλερ έκοψε. «Υπόσχομαι ότι θα σου ζητήσει συγγνώμη σήμερα. Μην κάνεις κάτι βιαστικά».

Δεν έδειχναν να καταλάβουν ότι ο Άντριαν δεν είχε ποτέ καμία επιθυμία να είναι μαζί μου. Μάλιστα, τους είχε θίξει πολλές φορές το θέμα του διαζυγίου μας. Δεν είχε σκοπό να είναι ποτέ μαζί μου. Θα μπορούσα να υποθέσω ότι είχε κάνει το ίδιο και πριν τον γάμο μας. Μερικές φορές, αναρωτιόμουν τι θα γινόταν αν δεν είχε συμφωνήσει ποτέ να με παντρευτεί, αν δεν είχα κοιμηθεί ποτέ μαζί του εκείνο το βράδυ. Πώς θα ήταν η ζωή μας; Θα ήμασταν και οι δύο πιο ευτυχισμένοι;

Σε συμφωνία με τον σύζυγό της, η Λούνα Γκρέις έγνεψε καταφατικά.

Όμως τους χαμογέλασα πικρά. "Πάντα σας άκουγα και τους δύο. Είναι η πρώτη φορά που ζητάω κάτι. Άσε με να φύγω. Σε παρακαλώ. Καλύτερα να χωρίσουμε εμένα και τον Άντριαν."

Μακάρι να μπορούσα να τους πω για τα μωρά μου. Ως μελλοντικοί παππούδες τους, είχαν το δικαίωμα να το γνωρίζουν. Αλλά δεν είχα επιλογή. Ο γιος τους δεν ήταν κάποιος στον οποίο δεν θα μπορούσα πλέον να πιστέψω στον γιο τους. Μου ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ήθελε να γεννηθούν παιδιά από εμένα. Έτσι, δεν μπόρεσα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία.

Σε μια προσπάθεια να κρύψω τα συναισθήματά μου, πήρα μια βαθιά ανάσα.

Σε αντίδραση, η Λούνα Γκρέις έστρεψε το βλέμμα της στον Άλφα Λούκας.

Κούνησε το κεφάλι του και μετά έστρεψε την προσοχή του σε μένα.» Τι γίνεται με την οικογένειά σου; ρώτησε, αναφερόμενος στον θετό πατέρα μου, που ήταν το γάμμα του. «Θα έπρεπε να είσαι μαζί τους».

Κούνησα το κεφάλι μου, τρομοκρατημένος μήπως επικοινωνούσε με τον πατέρα μου. Δεν θα με άφηνε ποτέ να φύγω από το πακέτο. Αλλά ήθελα να φύγω, έπρεπε να φύγω και να μεγαλώσω τα παιδιά μου αλλού.

«Θα ξεκινήσω μια νέα ζωή έξω», απάντησα.

«Σαν απατεώνας;» ρώτησε ο Alpha με τον τόνο του και σοβαρό και προβληματισμένο.

έγνεψα καταφατικά. Το μόνο που ήξερα για τους απατεώνες ήταν ότι δεν ανήκαν σε κανένα από τα μπουλούκια. Αλλά δεν είχα κανέναν εδώ, και έπρεπε να προστατεύσω τα μωρά μου, οπότε τι επιλογή είχα;

Ο Άλφα Λούκας κούνησε ξανά το κεφάλι του, ενώ βαθιές γραμμές σχηματίστηκαν στο μέτωπό του. «Σε παρακαλώ ξανασκέψου, Ναταλία».

Το μυαλό μου γύρισε πίσω στην εποχή που ο Άντριαν υπέγραφε τα χαρτιά. Αν δεν το ξανασκεφτεί, τότε γιατί να το 1;

«Συγγνώμη, Alpha, το πήρα απόφαση».

Οι γραμμές στο πρόσωπό του βάθυναν, και έβγαλε έναν αναστεναγμό παραίτησης, είχε κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να συνειδητοποιήσει τον γιο του ότι ήμουν η καλύτερη επιλογή του και εκτίμησα όλες τις προσπάθειές του. Αλλά ο Άντριαν είχε πεισμώσει, και τώρα είχε φτάσει σε αυτό.

Καθώς ο Άλφα Λούκας συμφώνησε να εγκρίνει το αίτημά μου, τα μάτια του έγιναν κόκκινα. Ακριβώς τότε ο Άντριαν μπήκε στο δωμάτιο.

"Ναταλία!" γρύλισε.

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το μέρος του καθώς πλησίασε και άρπαξε τον καρπό μου, τραβώντας με προς το μέρος του. Το σώμα μου πίεσε το σκληρό του στήθος και το ευχάριστο άρωμα της κολόνιας του γέμισε τη μύτη μου.

Όμως η έκφρασή του κάθε άλλο παρά ευχάριστη ήταν. «Προκαλείς τους γονείς μου εναντίον μου τώρα;» χλεύασε κατηγορώντας.