Rozdział 17

Leila łapie oddech w szoku, ściskając klatkę piersiową z bólu, który ją rozdziera. Jej głowa wiruje, czuje się jakby miała zaraz pęknąć. Tortura jest emocjonalna, psychiczna, jak i fizyczna.

Odwrócił się do niej plecami, nie stanął po jej stronie, nie wybrał jej po raz kolejny, ale ona chce usłyszeć, jak to mówi, chce usłyszeć słowa z jego ust, chce usłyszeć, jak mówi: „Uważam, że jesteś potworem, mściwą kobietą, która skrzywdziła mojego prawdziwego partnera z gorzkiej zazdrości”.

„Alfa” – szlocha cicho, jej oczy są pełne bólu, każda sylaba jest obciążona cierpieniem. „Wiem, że nie jestem ponad prawem, ale czy wierzysz, że je złamałam?”