บทที่ 3 เกิดใหม่อีกครั้ง

มันมืดมิดไปหมด และร่างกายของเธอรู้สึกเจ็บปวดราวกับว่าเธอถูกรถชน

ขนตาของเธอสั่นเล็กน้อย แม็กกี้จึงลืมตาขึ้น

สิ่งแรกที่ปรากฏขึ้นคือโคมระย้าที่สวยงาม และแสงไฟก็ทำให้ตาของเธอพร่ามัว

เธอมองไปรอบๆ และพบว่าห้องนั้นดูแปลกแต่คุ้นเคย ที่นี่คือ... โรงแรมรอยัลการ์เดน ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอสูญเสียความบริสุทธิ์

ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่เคยมาที่นี่อีกเลย ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?

แม็กกี้ตกใจจนตัวแข็ง นั่งลงบนเตียงและนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

เธอกระโดดลงมาจากอาคาร...

เธอไม่ตายเหรอ? แต่ตึกนั้นสูงมาก และเธอเสียขาไปข้างหนึ่ง เป็นไปได้อย่างไรที่เธอรอดมาได้?

เธอพยายามดิ้นรนเพื่อพยุงตัวเองขึ้น

ต่างจากความประทับใจของเธอ มันไม่ได้ใช้ความพยายามมากนัก

แม็กกี้ตกตะลึงและเอื้อมมือไปจับขาขวาของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ

ขาของเธอ...ขาของเธอยังอยู่ตรงนั้นอีกครั้ง

เธอรีบยกผ้าห่มขึ้น เห็นขาที่ยังไม่บาดเจ็บของเธอ และเกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความตื่นเต้น อย่างไรก็ตาม เธอเปลือยกายอยู่

เธอเอาผ้าปูคลุมร่าง ลุกจากเตียง และกระโดดไปมาบนพื้น เธอไม่รู้สึกอึดอัดใดๆ นั่นเป็นขาของเธอ ไม่ใช่ขาเทียม

เธอรีบวิ่งไปที่กระจกแล้วมองดูตัวเอง ใบหน้าของเธอดูเด็ก และดวงตากลมโตของเธอสดใสและสดใส เท่าที่เธอจำได้ เธอไม่เคยยิ้มอีกเลยหลังจากที่ เสียขาไป เธอแทบไม่เคยออกไปข้างนอกและไม่กล้า สบตากับคนอื่น

เธอเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเธอ มันอ่อนโยนและบอบบาง

เธอเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจเพื่อดูปฏิทิน ตอนนั้นผ่านมาห้าปีแล้ว เธอได้เดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีต

สวรรค์สงสารเธอและทำให้เธอได้เกิดใหม่ ในอดีตเธอเคยอ่านเรื่องแบบนี้ในนิยายดราม่าเท่านั้นและไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเธอ

ในชีวิตนี้เธอตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตอย่างดี รักตัวเองให้ดี และปกป้องมรดกของแม่ให้ดี

ที่สำคัญที่สุด เธอจะให้แน่ใจว่าผู้ชายที่ไม่ซื่อสัตย์และผู้หญิงสำส่อนจะได้รับการตอบแทน

สวรรค์ไม่ได้ประทานนิพพานแก่เธอเพื่อให้เธอได้สิ่งของของเธอกลับคืนมาหรือ?

แต่ทำไมเธอถึงไม่เกิดใหม่เร็วกว่านี้สักนิด แม้เพียงหนึ่งวัน เธอก็จะไม่เจอกับเรื่องนี้

ตอนนี้ กระจกไม่เพียงแต่แสดงใบหน้าเด็กเท่านั้น แต่ยังเผยให้เห็นรอยอับอายอีกด้วย

เธอหนีจากชายที่ทามิจัดเตรียมไว้และบุกเข้าไปในห้องของคนแปลกหน้า ถึงกระนั้น เธอก็ยังสูญเสียความบริสุทธิ์ของเธอไป จนกระทั่งเธอเสียชีวิต เธอไม่ ทราบว่าชายคนนั้นเป็นใคร

เธอถูกวางยาและสติสัมปชัญญะของเธอถูกกัดกร่อน เมื่อเธอตื่นขึ้นมา ชายคนนั้นก็ไม่อยู่ในห้องอีกต่อไป

ครืนๆ

จู่ๆ ประตูบานเลื่อนห้องน้ำก็เปิดออก แม็กกี้หันไปมองด้วยความตกใจกับเสียงนั้น

ร่างที่คลุมเครือยืนอยู่ในห้องน้ำที่มีไอน้ำระอุ ขาที่แข็งแรงสองข้างเหยียบน้ำอยู่ เขาก้าวออกไปทีละก้าว

เขาใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่ยังเปียกอยู่ของเขา ผ้าขนหนูสีขาวพันรอบเอวของเขาเพื่อปกปิดจุดอ่อนไหวของเขา รูปร่างของเขาสูงและสมบูรณ์แบบราวกับรูปปั้น เขาดูสวยงามแต่ก็ดูน่ากลัว

ด้วยสายตาเฉยเมยและพินิจพิเคราะห์ เขาหันไปมองแม็กกี้ด้วยท่าทีเฉยเมยเล็กน้อย "ตื่นแล้วเหรอ"

อาจเป็นเพราะว่าเขาเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เสียงของเขาจึงแหบเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้น่ารำคาญหู แถมยังเซ็กซี่เล็กน้อยด้วย

แม็กกี้เม้มริมฝีปากและจ้องมองเขาด้วยความระมัดระวังโดยไม่พูดอะไร

เขามาอยู่ที่นี่ทำไม เมื่อเธอตื่นขึ้นมาในชีวิตก่อน ห้องก็ว่างเปล่า