บทที่ 29

มุมมองของโซเฟีย

ฉันเดินออกจากห้องครัวด้วยใบหน้าแดงก่ำขณะรีบวิ่งเข้าห้องนอน เมื่อฉันเข้าไปในห้อง ฉันก็ยืนหันหลังให้ประตูและยิ้มอย่างคนโง่เขลา ฉันไม่เชื่อเลยว่าในที่สุดฉันก็ได้จูบเพื่อนคนหนึ่งของฉัน ตอนแรกฉันคิดว่าฉันจะตายเพราะความรู้สึกที่ฉันได้รับจากเขา ความรู้สึกของร่างกายที่แข็งแกร่งของเขากดทับฉันทำให้ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

หลังจากยืนอยู่ที่ประตูและยิ้มให้กับตัวเองอยู่เกือบห้านาที ฉันก็จำเหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ฉันเข้ามาในห้องได้ ฉันรีบเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ้ตผ้าชีฟองที่ดูเรียบร้อยและกางเกงขายาวสีดำเรียบๆ ฉันมองดูใบหน้าของตัวเองในกระจกและเบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นสิ่งที่เห็น