บทที่ 15

มุมมองของโซเฟีย~

ฉันนึกถึงพระคุณที่นักบำบัดบอกกับฉันก่อนที่เธอจะจากไป และฉันพบว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นเป็นความจริง ถ้าฉันยังคงจมอยู่กับความสงสารตัวเองและโทษตัวเอง ฉันจะนำตัวเองไปสู่การเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง และอีกอย่าง อดีตก็คืออดีต ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลงมันได้ และฉันจะทำร้ายตัวเองหากยังหมกมุ่นอยู่กับมัน ดังนั้น ฉันจึงตัดสินใจว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่หมกมุ่นอยู่กับอดีตอีกต่อไป

ฉันจะพยายามหาทางออกกับเพื่อนๆ เช่นกัน แม้ว่าจะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีก็ตาม ฉันยังคงจมอยู่กับความคิด ได้ยินเสียงประตูเปิด และแม่บ้านที่ดูแลฉันมาตั้งแต่ฉันมาที่นี่ก็เข้ามาในห้อง