บทที่ 6

เอลล่า

“ ลูกหมาของคุณเหรอ” ฉันพูดซ้ำๆ ด้วยความที่รู้ตัวว่าตัวเองคงฟังดูเหมือนคนโง่แน่ๆ ที่ฉันพูดซ้ำๆ แบบนั้น แต่ทุกอย่างมันช่างแปลกและไม่น่าเชื่อ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังฝันอยู่ ซึ่งอาจจะเป็นฝันร้ายหรือไม่ก็ได้ “คุณกำลังพูดถึงอะไรอยู่”

ฉันอาจจะเคยชื่นชมความแข็งแกร่งทางกายของเขาเมื่อไม่นานนี้ แต่ตอนนี้ฉันกลับคิดว่าโดมินิก ซินแคลร์เป็นคนน่ากลัวมาก ฉันรู้จักผู้ชายเลวๆ มากมาย แต่ไม่มีใครทำให้ฉันหวาดกลัวได้เท่าเขาเลย ราวกับว่าเขาเป็นมนุษย์เหนือมนุษย์ ส่งคลื่นพลังงานออกมาทำให้ฉันอยากขดตัวเป็นลูกบอลเล็กๆ อยู่ที่เท้าของเขา