บทที่ 3 เขาตื่นขึ้นมา

ทั้งอาริอานาและแจสเปอร์ต่างตกตะลึงเมื่อทราบข่าวกะทันหันว่าธีโอดอร์ฟื้นจากอาการโคม่าแล้ว

ใบหน้าของแจสเปอร์บิดเบี้ยวด้วยความโกรธขณะที่เขากำแขนของอาริอานาแน่นขึ้นและกล่าวหาว่าเธอหลอกลวง “คุณโกหกฉันเหรอ? สิ่งที่ฉันเห็นเมื่อคืนไม่ใช่ภาพลวงตา คุณรู้ว่าธีโอดอร์ตื่นแล้วใช่ไหม? นั่นคือเหตุผลที่คุณทำตัวแปลกๆ ในวันนี้!”

อาริอานาปฏิเสธที่จะอธิบาย โดยแสดงสีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มเย้ยหยันขณะที่เธอสลัดการจับกุมของเจสเปอร์ ทิ้งเขาไว้ข้างหลังขณะที่เธอทำตามคำแนะนำของคนรับใช้

จัสเปอร์โกรธจนเลือดเดือด เขากำหมัดแน่นขณะมองดูร่างของเธอถอยหนี เขาเตะกระถางดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆ ด้วยความหงุดหงิด เสียงเครื่องปั้นดินเผาแตกดังก้องไปทั่วสวน

คฤหาสน์อันกว้างใหญ่ของตระกูลแอนเดอร์สันเป็นเขาวงกตของทางเดินและห้องต่างๆ ประดับประดาด้วยดอกไม้สีสันสดใสในทุกเฉดสี อาริอานาเดินไปตามทางเดินที่ยาวสุดลูกหูลูกตา จมอยู่กับความคิดและความกังวลของเธอ ในที่สุดเธอก็มาถึงวิลล่าเล็กๆ ที่ธีโอดอร์กำลังพักฟื้นอยู่ ซึ่งตั้งอยู่หลังสวนอันเขียวชอุ่ม

บรรยากาศอันเงียบสงบสาดส่องไปด้วยแสงแดดอันอบอุ่น ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับความวุ่นวายในใจของอารีอานา

เธอไม่สามารถสลัดความกังวลที่ปกคลุมความคิดของเธอออกไปได้ ไม่แน่ใจว่าธีโอดอร์ตื่นขึ้นมาในตอนกลางคืนหรือได้ยินบทสนทนาของเธอกับเจสเปอร์ หัวใจของ อา ริอานาเต้นแรงขณะที่เธอ ไตร่ตรองว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าธีโอดอร์ได้ยินบทสนทนาระหว่างเธอกับเจสเปอร์

ใบหน้าของเธอซีดเผือด ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความกลัว

สามีของเธอเป็นที่รู้จักว่าเป็นคนโหดร้ายและไร้เมตตา มีอำนาจและมีสายสัมพันธ์ที่แผ่ขยายไปทั่วทุกหนทุกแห่ง แม้แต่ในหมู่ตำรวจและกลุ่มอาชญากร ผู้ที่กล้าขัดขวางเขามักจะพบกับชะตากรรมอันเลวร้าย

"ท่านหญิง พวกเรามาถึงแล้ว" อาริอานาสะดุ้งกลับสู่ความเป็นจริงด้วยเสียงของคนรับใช้

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ตั้งสติ และก้าวเข้าไปข้างในอย่างช้าๆ บังเอิญว่าดาเรียนวิ่งเข้ามาหาเธอ ทั้งคู่ทักทายกันสั้นๆ

และพวกเขาก็เดินผ่านประตูทางเข้าวิลล่าไปอย่างเงียบๆ

กลุ่มแพทย์ล้อมรอบธีโอดอร์บนเตียงขนาดใหญ่ขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้

หลังจากทำการตรวจร่างกายแล้ว แพทย์ผู้รักษาถอนหายใจและกล่าวว่า “แม้ว่านายธีโอดอร์ แอนเดอร์สันจะรู้สึกตัวแล้ว แต่จากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ร่างกายของเขาได้รับผลกระทบโดยเฉพาะขา ขาได้รับความเสียหายมากเกินไป และเขาจะไม่สามารถเดินได้ตามปกติอีกต่อไป การทำกายภาพบำบัดคงต้องใช้เวลานาน”

ความไม่เชื่อของดาเรียนนั้นชัดเจน “คุณหมายความว่าเขา... เขาเป็นคนพิการเหรอ?”

อาริอานาขมวดคิ้ว และรู้สึกประหลาดใจที่เธอเห็นความโล่งใจบนใบหน้าของดาเรียน

“ผมเกรงว่าจะเป็นอย่างนั้น” หมอยอมรับด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง “ ผมเข้าใจแล้ว คุณออกไปได้แล้ว” ดาเรียนสะบัดข้อมือไล่ หมอออกไปแล้วหันไปมองธีโอดอร์พร้อมยิ้มอ่อนๆ ผิดปกติ “พักผ่อนให้สบายนะธีโอดอร์ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นอีก ฉันจะหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาขาของคุณเอง”

จากนั้น ดาเรียนหันไปหาอารีอานาแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณอาจต้องดูแลธีโอดอร์”

อาริอาน่าแทบจะกลอกตาใส่ดาเรียน เธออดคิดไม่ได้ว่าเขากำลังให้เธอเป็นผู้ดูแลลูกชายของเขา

ธีโอดอร์นั่งพิงหัวเตียง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมยเย็นชาที่ทำให้ใครๆ ก็ตามรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว เขาดูเฉยเมยและไม่สนใจสิ่งรอบข้าง ใบหน้าของเขาปกคลุมไปด้วยความเย็นยะเยือก

ในที่สุด เขาก็เงยหน้าขึ้นและสบตากับดาเรียนพร้อมกับถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "เธอเป็นใคร"

อาริอานาตกตะลึงกับคำถามสั้นๆ ของธีโอดอร์ เพราะไม่แน่ใจว่าจะตอบเขาอย่างไร หัวใจของเธอเต้นแรง และจิตใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น

เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะแนะนำตัวกับเขาอย่างไร

การคิดว่าธีโอดอร์จะสามารถออกจากการแต่งงานที่จัดขึ้นนี้เมื่อใดก็ได้ทำให้อาริอานาตัวสั่น

เธอต้องดำเนินการตามแผนของเธอให้สำเร็จ ไม่เช่นนั้นทุกอย่างก็จะสูญเปล่า

"เธอเป็นภรรยาของคุณ อาริอานา เอ็ดเวิร์ดส์" แดเรียนกล่าว

สีหน้าของธีโอดอร์เย็นชาลง “ฉันจำไม่ได้ว่าเคยมีภรรยา คุณไปเจอคนโกหกคนนี้มาจากไหน” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก

“ฉันจัดการเธอให้คุณแล้ว” ดาเรียนตอบด้วยน้ำเสียงที่เฉียบขาดผิดปกติ “ทุกคนรู้เรื่องนี้”

แต่ธีโอดอร์ไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆ หรอก “งั้นฉันจะหย่ากับเธอ!” เขาถ่มน้ำลาย “ไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเป็นภรรยาของฉันได้ ถ้าคุณอยากให้ใครสักคนดูแลฉัน คุณควรจะจ้างคนดูแลโดยตรงดีกว่า”

ถ้อยคำเหล่านั้นลอยค้างอยู่ในอากาศ ทำให้บรรยากาศที่ตึงเครียดอยู่แล้วเย็นลง ใบหน้าของดาเรียนกระตุกด้วยความโกรธ แต่เขาได้ยับยั้งตัวเองไว้ “การหย่าร้างเป็นไปไม่ได้” เขากล่าวอย่างกัดฟันแน่น

ธีโอดอร์เยาะเย้ยดาเรียน “คุณมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจแทนฉัน”

ความตึงเครียดปรากฏชัดในห้องขณะที่อาริอานายืนขึ้น เธอรู้สึกเหมือนเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ความสัมพันธ์อันวุ่นวายระหว่างพ่อและลูก

น้ำเสียงของดาเรียนสั่นเครือด้วยความโกรธขณะที่เขาคำราม “มันถูกกำหนดไว้แล้ว อาริอานาเพิ่งเข้ารับการผ่าตัดผสมเทียม และมีโอกาสที่เธอจะตั้งครรภ์ลูกของคุณ”

ธีโอดอร์จ้องไปที่อาริอานาอย่างตะลึง จ้องมองร่างของเธอราวกับว่าเธอเป็นเพียงวัตถุ

รู้สึกเหมือนผ่านไปชั่ว นิรันดร์ ก่อนที่เขาจะหัวเราะเบาๆ และถามอาริอานาว่า "แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน ระหว่างการทำแท้งด้วยการผ่าตัดหรือการทำแท้งด้วยยา"