บทที่ 6 สร้อยคอถูกประมูล

อาริอานาอ่านข่าวด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง และดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาเมื่อเธอเห็นรูปสร้อยคอของแม่เธอ

เธอแน่ใจว่าแม่เลี้ยงของเธอ เกลนดา เป็นผู้รับผิดชอบการประมูลสร้อยคอเส้นนี้

สร้อยคอเป็นส่วนหนึ่งของชุดเครื่องประดับที่ครบสมบูรณ์ แต่ละชิ้นล้วนวิจิตรงดงามและประเมินค่าไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สร้อยคอเส้นนี้ประดับด้วยทับทิมหายาก ทำให้มีค่ามากยิ่งขึ้น

อาริอาน่าอดไม่ได้ที่จะนึกถึงครั้งสุดท้ายที่เธอเห็นแม่ของเธอ

แม่ของเธอจับมือเธอและกระซิบว่าเธออยากให้เธอแต่งงานกับเครื่องประดับชุดนี้ในอนาคต ความทรงจำนั้นทำให้ Ariana เสียใจมากขึ้น

ความคิดที่ว่าเกลนดาจะขายทรัพย์สินอันมีค่าของแม่ทำให้เธอโกรธมาก

อาริอานาตระหนักดีว่าเธอไม่มีทางซื้อสร้อยคอเส้นนั้นได้ แต่เธอตัดสินใจแน่วแน่ที่จะนำข้าวของที่เหลือของแม่กลับคืน

เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถรอช้าต่อไปได้อีก เพราะกลัวว่าเกลนดาจะขายของที่เหลืออยู่ไป

เธอไม่อาจนั่งนิ่งอยู่ได้ จึงตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่บ้านของครอบครัวเอ็ดเวิร์ดทันที

ขณะที่รีบออกไป อาริอานาก็สร้างความวุ่นวายในทางเดิน โดยไม่รู้ว่าประตูห้องอื่นกำลังเปิดออกช้าๆ

*

ปลาย เดือนพฤศจิกายนเป็นวันที่มืดมิดและมีหมอกปกคลุม ท้องฟ้าเต็มไปด้วยความมืดหม่น ฝนเทลงมาอย่างหนักจนพื้นถนนกลายเป็นแม่น้ำ แม้ว่าสภาพอากาศจะไม่เป็นใจ แต่อาริอานาก็เดินอย่างมุ่งมั่นไปที่บ้านของครอบครัวเอ็ดเวิร์ด

เธอทุบประตูอย่างโกรธจัด ประตูเปิดออกอย่างดังเอี๊ยดอ๊าด เผยให้เห็นเกล็นดายืนด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม คางของเธอเชิดขึ้นด้วยความเย่อหยิ่ง อาริอานาเปียกโชกจากฝน ผมของเธอพันกันยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าของเธอแนบชิดกับผิวหนังของเธอ

เกล็นดาหัวเราะเยาะ “คุณต้องการอะไร อาริอานา ฉันกำลังวางแผนงานแต่งงานของบรีเอลล์อยู่”

บรีเอลล์เดินออกมาจากห้องด้วยรอยยิ้มหวานๆ บนใบหน้าของเธอ

“อ๋อ อาริอานาเองเหรอ” เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงหวานเสแสร้ง “แจสเปอร์กับฉันจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ คุณไม่รังเกียจเหรอ ตอนนี้คุณแต่งงานกับธีโอดอร์แล้ว”

บรีเอลล์อวดคำพูดของเธอด้วยความภาคภูมิใจอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นลักษณะที่เธอสืบทอดมาตั้งแต่เด็ก

มันเป็นธรรมชาติของบรีเอลล์ที่จะแย่งข้าวของของอาริอาน่าแล้วเอามาอวดคนอื่นเพื่อทำให้อาริอาน่ารู้สึกด้อยค่า วันนี้ก็เช่นกัน

ในอดีต อาริอาน่าคงจะโกรธมาก แต่ตอนนี้เธอคิดว่าบรีเอลเป็นคนโง่และเห็นแก่ตัว

ในสายตาของอาริ อา น่า แจสเปอร์เป็นเพียงขยะคนหนึ่ง แต่บรีเอลก็ยังคงอวดแฟนหนุ่มของเธอต่อไป ช่างโง่จริงๆ!

เมื่ออาริอานาไม่ตอบ บรีเอลล์ก็ถามขึ้นโดยตั้งใจว่า “ว่าแต่ พี่เขยของฉันอยู่ไหน เขาไม่ตื่นเหรอ ทำไมเขาไม่อยู่ที่นี่กับคุณล่ะ”

ถ้อยคำเยาะเย้ยของบรีเอลทะลุอากาศ และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง

เกล็นดาหัวเราะเยาะ “นั่นคุณธีโอดอร์ แอนเดอร์สันที่คุณหมายถึงนะ เขาตกหลุมรักเธอได้ยังไง พวกเขาแต่งงานกันตอนที่เขาหมดสติ ตอนนี้เขาตื่นแล้ว พวกเขาคงจะหย่าร้างกันแน่ๆ”

ใบหน้าของอาริอาน่าบิดเบี้ยวด้วยความรังเกียจ เบื่อหน่ายกับคำพูดโหดร้ายของเกลนดา “ฉันยังไม่ได้หย่า ฉันไม่อยากให้เธอต้องเป็นห่วงฉัน เอาข้าวของของแม่ฉันคืนมา ฉันจะจากไปทันทีที่ได้มันมา”

เกล็นดาเหลือบมองไปรอบๆ ขณะที่พยายามทำเป็นไม่รู้เรื่อง “คุณกำลังพูดเรื่องอะไร คุณไม่ได้เอาพวกมันไปด้วยเหรอ”

“อย่ามาแกล้งโง่กับฉันนะ” อาริอาน่าขู่ เธอเริ่มหมดความอดทนกับภาพลักษณ์ของเกลนดามากขึ้นเรื่อยๆ “ฉันเห็นสร้อยคอของแม่ในข่าวการประมูล เธอขายมันไปแล้วใช่ไหม? ฉันปล่อยสร้อยคอเส้นนั้นไปได้ แต่เธอต้องส่งส่วนที่เหลือให้”

เธอเบื่อที่จะเล่นเกมกับเกลนดาแล้ว เธอเดินไปที่ห้องของเกลนดา ตั้งใจว่าจะหาข้าวของด้วยตัวเอง

อย่างไรก็ตาม เกล็นดาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอรีบวิ่งไปหาอาริอานาและจ้องมองเธอด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น “พ่อของคุณเป็นหนี้อยู่ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ฉันขายมันไปเพื่อชำระหนี้ ในเมื่อคุณแต่งงานเข้ามาในครอบครัวแอนเดอร์สัน คุณไม่ควรช่วยครอบครัวเอ็ดเวิร์ดส์จัดการหนี้หรือไง”

ดวงตาอันเฉียบคมของอาริอาน่าจับจ้องไปที่เสื้อผ้าที่ฟุ่มเฟือยของเกลนดาในทันที ทำให้เธอต้องหัวเราะเยาะคำกล่าวอ้างไร้สาระของเธอเกี่ยวกับหนี้สินที่พ่อของเธอควรจะเป็น อาริอาน่าเห็นได้ชัดว่าเกลนดากำลังใช้หนี้สินของพ่อของเธอเป็นข้ออ้างเพื่อพิสูจน์การกระทำอันหลอกลวงของเธอเท่านั้น แล้วพวกเขาจะยังอาศัยอยู่ในบ้านของตระกูลเอ็ดเวิร์ดได้อย่างไรในเมื่อพวกเขาต้องดิ้นรนกับหนี้สินจำนวนมากขนาดนั้น

อาริอาน่าปฏิเสธที่จะให้เกลนดาได้มีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งเล็กๆ น้อยๆ อีกต่อไป เธอต้องการเพียงแค่เอาข้าวของของแม่คืนและทิ้งสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษไว้เบื้องหลัง โดยไม่รอช้า เธอผลักเกลนดาออกไปและเดินไปที่บันได

เกลนดาจับอาริอาน่าแน่นขึ้นขณะที่เธอสารภาพอย่างกล้าหาญว่า "ฉันขายข้าวของของแม่คุณไปหมดแล้ว คุณตามหาได้เท่าที่ต้องการ แต่คุณจะไม่เจออะไรเลย"

อาริอานาไม่เชื่อหูตัวเอง และรู้สึกขยะแขยงกับทัศนคติไร้ยางอายของเกลนดา

“คุณขายทุกอย่างเลยเหรอ” อาริอาน่าหัวเราะเยาะขณะที่เธอจ้องไปที่ต่างหูที่ประดับหูของเกลนดา “แม้แต่ต่างหูพวกนั้นยังถูกขโมยจากคอลเลกชั่นของแม่ฉันเลย!”

มือของเกล็นดาปิดหูของเธอโดยสัญชาตญาณก่อนที่เธอจะส่งเสียงร้องออกมาด้วยความโกรธ "แล้วไงล่ะ หลังจากที่เลี้ยงดูเธอมาหลายปี ฉันก็มีสิทธิ์ได้รับสิ่งเหล่านี้ ฉันสมควรได้รับสิ่งเหล่านี้! วิธีเดียวที่เธอจะครอบครองสิ่งเหล่านี้ได้ก็คือเมื่อแม่ของเธอฟื้นคืนชีพและขอสิ่งเหล่านี้!"

“อย่าได้กล้าพูดถึงแม่ของฉันอีก!” อาริอานาขู่ฟ่อ ขณะรู้สึกถึงความโกรธที่พลุ่งพล่านอยู่ภายในตัวเธอ โดยไม่คิดอะไร เธอจึงดึงต่างหูออกจากหูขวาของเกลนดา

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังลั่นไปทั่วอากาศ ขณะที่เลือดไหลทะลักออกมาจากบาดแผล เกล็นดาจับหูตัวเองและจ้องมองอาริอานาด้วยความไม่เชื่อ “คุณกล้าดียังไง!” เธอตะโกน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

ขณะที่ Brielle พุ่งเข้าหา Ariana ด้วยความตั้งใจที่จะตบเธอ Ariana ก็หลบการโจมตีได้อย่างคล่องแคล่วแต่ก็ถูก Glenda คว้าไว้จากอีกด้านหนึ่งทันที

Brielle คว้าโอกาสนี้เพื่อผลัก Ariana ลงบนพื้นโดยจับผมของเธอไว้

บรีเอลล์ตะโกนด้วยน้ำเสียงโกรธจัดว่า "อาริอานา คุณผู้หญิงใจร้าย!" เธอยกมือขึ้นจะตีอาริอานา แต่ก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงต่ำเย็นชาที่ดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้นที่นี่ แกทำอะไรเมียฉัน”