บทที่ 2 การผ่าตัดผสมเทียม

แจสเปอร์รีบวิ่งตามเขาไปทันที

อาริอาน่าสับสน เขาเป็นอะไรไป ธีโอดอร์ตื่นแล้วเหรอ

เธอหันกลับไปอย่างรวดเร็ว แต่เธอไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติใดๆ ธีโอดอร์ยังคงนอนอยู่บน เตียง และลมหายใจของเขายังคงสม่ำเสมอและเงียบเหมือนเดิม

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือมือข้างหนึ่งของเขาหลุดออกจากผ้าห่ม

อาริอาน่าเอียงศีรษะและมองดูมือนั้นอยู่ครู่หนึ่ง มือนั้นดูอ่อนปวกเปียก เธอจึงรู้สึกว่ามันน่าจะหลุดออกมาเมื่อเธอชนเข้ากับโครงเตียงขณะพยายามหลบเจสเปอร์

“ธีโอดอร์?” อาริอานาเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

ไม่มีการตอบสนอง

เธอเอนตัวไปข้างหน้าและร้องออกมาอย่างหนักแน่นขึ้น "เฮ้ ธีโอดอร์!"

แต่เธอก็ยังไม่ได้รับคำตอบ

อาริอาน่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากแล้วเดินไปที่ข้างเตียงอย่างช้าๆ เธอจับมือเขาอย่างระมัดระวังแล้ววางกลับไว้ใต้ผ้าห่ม ธีโอดอร์ยังคงไม่ขยับแม้แต่น้อยระหว่างนั้น ซึ่งช่วยให้เธอคลายความกังวลลงได้มาก ปรากฏว่าเขายังคงอยู่ในอาการโคม่าอย่างหนัก

บางทีแจสเปอร์อาจจะเกิดภาพหลอนขณะที่เขาเมา

อาริอาน่าตบหน้าอกตัวเองขณะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง หัวใจของอาริอาน่ายังเต้นแรงอยู่ ด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่ทราบ เธอ เกรงว่าธีโอดอร์จะลืมตาขึ้นทันใด เธอทรุดตัวลงนั่งบนขอบเตียงและจ้องมองเขาอย่างใกล้ชิด ครู่หนึ่งต่อมา เธอก็เผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า

วันรุ่งขึ้น อาริอานาตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่ขอบเตียง เธอรีบหันศีรษะไปมองธีโอดอร์ เธอโล่งใจที่ดูเหมือนว่าเขาไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยตลอดทั้งคืน อาริอานารู้สึกว่าน้ำหนักของความไม่แน่นอนลดลงจากไหล่ของเธอแล้ว

ในที่สุดเธอก็ตัดความเป็นไปได้ที่แจสเปอร์จะได้เห็นธีโอดอร์เคลื่อนไหวเมื่อคืนนี้ออกไป ดูเหมือนว่าชายเมาคนนี้จะแค่เห็นภาพหลอนเท่านั้น

อาริอาน่าเดินไปล้างตัวในห้องน้ำ ขณะที่เธอกำลังแปรงฟัน เธอก็สังเกตเห็นรอยแดงบนคอของเธอ ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอยู่ ดูเหมือนว่ามีคนมาบีบคอเธอเมื่อไม่นานนี้

เมื่ออารีอานาจำได้ถึงการต่อสู้อย่างดุเดือดกับเจสเปอร์เมื่อคืนนี้ เธอคิดว่ารอยแดงนั้นเป็นฝีมือของเขา

ความรังเกียจพลุ่งพล่านขึ้นในใจเธอเมื่อนึกถึงคนทรยศคนนั้น

อาริอานาวางแปรงสีฟันของเธอลงแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องนอน เธอสวมเสื้อคอเต่า เพื่อปกปิดรอยนั้น

เมื่อเธอแต่งตัวเสร็จแล้วเธอก็เดินลงบันได

เธอเพิ่งจะมาถึงบันไดขั้นล่างสุดเมื่อแจสเปอร์ปรากฏตัวขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้และดึงเธอเข้าไปในห้องน้ำใกล้ๆ

“เมื่อคืนธีโอดอร์ตื่นไหม” เขากระซิบที่หูเธอ เพราะกลัวว่าจะมีใครได้ยิน

อาริอานารู้สึกปวดท้องเมื่อเห็นแจสเปอร์ เธอถอยหลังไปสองก้าวแล้วตอบอย่างไม่แสดงสีหน้าว่า "เปล่า เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น"

“ดีจังที่รู้ ฉันดื่มมากเกินไปเมื่อคืน ตาของฉันหลอกฉัน ชั่วขณะหนึ่ง ฉันคิดว่าธีโอดอร์ลืมตาขึ้นและจ้องเขม็งมาที่ฉัน ขอบคุณพระเจ้าที่มันเป็นแค่ภาพลวงตา” แจสเปอร์สูดหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกโล่งใจ เขาส่งยิ้มสดใสตามปกติของเขา

รอยยิ้มนี้เคยส่งความตื่นเต้นไปทั่วร่างกายของ Ariana ในอดีต แต่ตอนนี้เธอเกลียดมัน เธอจึงก้มตาลงเพื่อที่เขาจะได้ไม่เห็นความเคียดแค้นในดวงตาของเธอ

โดยไม่รู้สาเหตุที่แท้จริง Jasper รู้สึกว่าเธอไม่มีความสุขเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เขาขอโทษเบาๆ "ฉันขอโทษสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นนะ Aria ไวน์ทำให้ ฉันเมา ฉันไม่ได้ตั้งใจจะหยาบคายกับคุณ"

อาริอาน่าฝืนยิ้ม “โอเค ไม่เป็นไร”

เธอจึงหาข้ออ้างเพื่อจะออกจากห้องน้ำทันที

เมื่อเธอมาถึงห้องอาหาร เธอก็เห็นว่าดาริอาน่านั่งลงที่โต๊ะแล้ว เขาเป็น ผู้ชายที่เคร่งขรึมและไม่ค่อยยิ้ม หลังจากที่อาริอาน่าทักทายเขา เขาก็พยักหน้าเล็กน้อยเท่านั้น เขาแสดงออกถึงความเย็นชาและไม่สนใจใยดี

ในทางกลับกัน ชารอน แม่เลี้ยงของธีโอดอร์กลับมีความกระตือรือร้น เธอเป็นแม่แท้ๆ ของเจสเปอร์ ดังนั้นเธอคงรู้เกี่ยวกับแผนของเขา นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้เธออบอุ่นและเป็นมิตรมากเกินไป

อาริอาน่ารู้สึกไม่สบายตัวตลอดมื้อเช้า

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จแล้ว ดาเรียนก็พาเธอไปที่โรงพยาบาลเอกชนที่เป็นของครอบครัวแอนเดอร์สัน

แจสเปอร์เดินเข้ามา เมื่ออาริอานาถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัด เขาก็มองเธอด้วยสายตาที่รับรู้

อาริอาน่าเข้าใจคำใบ้

เธอยิ้มเพื่อให้เขามั่นใจว่าเธอไม่ได้ลืมแผน แต่ทันทีที่เธอหันกลับมา รอยยิ้มของเธอก็หายไป เธอเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ความกลัวค่อยๆ เข้ามาครอบงำหัวใจของเธอในเวลานี้ แต่เมื่อเธอจำได้ว่าเจสเปอร์กำลังร่วมรักกับน้องสาวต่างมารดาของเธออย่างไรและเขาทรยศต่อเธออย่างไร เธอก็กัดฟันและกำหมัดแน่น เธอตั้งใจแน่วแน่ที่จะแก้แค้นและนำสิ่งที่เป็นของเธอโดยชอบธรรมกลับคืนมา

การผสมเทียมใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง อาริอานาซึ่งหน้าซีดเผือกถูกเข็นออกไปด้วยรถเข็น แพทย์ถอดหน้ากากออกแล้วพูดกับดาเรียนว่า “ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี คุณแอนเดอร์สัน ตอนนี้เราต้องรอประมาณหนึ่งเดือนเพื่อยืนยันว่าจะสำเร็จหรือไม่”

ใบหน้าของแจสเปอร์มืดมนลงทันทีที่เขาได้ยินเรื่องนี้

ในทางตรงกันข้าม ใบหน้าที่เย็นชาของดาริอาน่ากลับสว่างขึ้นด้วยรอยยิ้ม แม้แต่คนตาบอดก็ยังมองออกว่าเขาพอใจกับข่าวนี้ เขาจ้องมองอาริอาน่าด้วยท่าทีพึงพอใจ หลังจากนั้น เขาสั่งให้คนขับรถของเขาขับรถพาเธอและแจสเปอร์กลับบ้าน

ระหว่างทาง ใบหน้าของเจสเปอร์แดงก่ำด้วยความโกรธ เส้นเลือดสีเขียวหลายแห่งปรากฏให้เห็นบนหน้าผากและขมับของเขา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย

อาริอานาไม่ได้สนใจที่จะพูดคุยกับเขา เธอเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง จมอยู่กับความคิด

เมื่อพวกเขาลงจากรถ แจสเปอร์ก็โวยวาย เขาคว้าแขนเธอและดึงเธอไปที่สวนเพื่อบอกเล่าความคิดของเขาให้เธอฟัง

“นี่มันบ้าอะไรเนี่ย อาริอาน่า ฉันคิดว่าเราตกลงกันแล้วว่าเธอจะทำให้ปฏิบัติการพัง ทำไมเธอไม่ทำล่ะ” แจสเปอร์ขู่

สำหรับอาริอานาแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องอธิบายการแทงข้างหลังนี้ เขาทำให้เธอรู้สึกขยะแขยง เธอสะบัดมือเขาออกแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าสนใจวิธีที่คุณพูดกับฉันนะ แจสเปอร์ ตอนนี้ฉันเป็นน้องสะใภ้ของคุณแล้ว!”

แจสเปอร์เอามือกุมหัวตัวเองและหัวเราะอย่างโกรธจัด เขาเตะต้นไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ “คุณเพิ่งพูดอะไรไป คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม”

หัวใจของอาริอานาเต้นระรัวเมื่อเห็นดวงตาแดงก่ำของเขา เธอหมุนตัว แต่แจสเปอร์ดึงเธอกลับ

“ฉันบอกเธอให้ไปหรือเปล่า อย่าได้กล้าเดินหนีฉันเลยนะ อาริอานา ฉันยังคุยกับเธอไม่จบ!” ประกายแห่งความโกรธลุกโชนขึ้นในดวงตาของแจสเปอร์

อาริอาน่าทั้งกลัวและรำคาญ เธอพยายามดิ้นหลุดในขณะที่จ้องมองเขาอย่างเคียดแค้น “ปล่อยฉันนะ!”

“อีตัว!” แจสเปอร์คว้าเธอด้วยมือทั้งสองข้างแล้วเอนตัวไปข้าง หน้า “นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราตกลงกันไว้ คุณกำลังพยายามหาเรื่องฉันอยู่เหรอ ตอนนี้คุณแต่งงานกับธีโอดอร์แล้ว แค่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าคุณไม่สามารถกำจัดฉันได้ ไม่มีใครบอกได้ว่าคุณจะท้อง แม้ว่าคุณจะท้อง ธีโอดอร์ก็จะปกป้องคุณและไอ้สารเลวคนนั้นไม่ได้”

“บ้าเอ๊ย! คุณแน่ใจได้ยังไงว่าจะเป็นอย่างนั้น ธีโอดอร์ยังมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เหรอ” อาริอาน่าหัวเราะเยาะ “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันก็ยังเป็นน้องสะใภ้ของคุณอยู่ดี คุณควรยอมรับมันได้แล้ว!”

ความคิดเห็นนี้ทำให้เจสเปอร์หงุดหงิด เขาจึงยกมือขึ้นตบเธอ

แต่ก่อนที่เรื่องนั้นจะเกิดขึ้น คนรับใช้ก็รีบวิ่งออกจากบ้านแล้วตะโกนว่า "คุณนาย! คุณธีโอดอร์ แอนเดอร์สันเพิ่งตื่น เขาอยากพบคุณ!"