บทที่ 17 ชักชวนให้เธอขอโทษ

เรแกนอยากจะพูดบางอย่าง แต่ก่อนที่เธอจะเปิดปากพูด เธอก็ถูกขัดจังหวะเมื่อจู่ๆ ลอเรนก็ยื่นมือที่โดนน้ำร้อนลวกออกมาและพิงแขนของมิทเชล ลอเรนร้องไห้สะอื้นอย่างน่าสงสารและพูดท่ามกลางเสียงสะอื้น "มิทเชล อย่าโทษเรแกนเลย ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอ เธอคิดว่าฉันพาคุณไป เธอเลยโกรธ แต่ฉันรู้ว่ามันเป็นแค่ความเข้าใจผิด"

เมื่อมิทเชลได้ยินเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเรแกน เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์และถามว่า "เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า"

แต่เรแกนไม่ได้ตอบคำถามของเขา เธอเพียงแต่จ้องมองพวกมันอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เธอรู้สึกว่ามันไร้สาระมากจนเธออยากจะหัวเราะออกมาดังๆ