Rozdział 2 Operacja sztucznej inseminacji

Jasper natychmiast wziął nogi za pas.

Ariana była zdezorientowana. Co mu było? Czy Theodore się obudził?

Szybko się odwróciła, ale nie zauważyła niczego dziwnego. Theodore nadal leżał na łóżku, a jego oddech był tak samo stały i cichy jak wcześniej.

Jedyną różnicą było to, że jedna z jego rąk znajdowała się poza kołdrą.

Ariana przechyliła głowę i przez chwilę przyglądała się dłoni. Wyglądała na bezwładną, więc poczuła, że prawdopodobnie wypadła, gdy uderzyła w ramę łóżka, próbując uniknąć Jaspera.

„Theodore?” Ariana zawołała niepewnie.

Nie było żadnej odpowiedzi.

Pochyliła się do przodu i zawołała jeszcze mocniej: „Hej, Theodore!”

Nadal nie otrzymała odpowiedzi.

Ariana przełknęła ślinę i powoli podeszła do łóżka. Ostrożnie chwyciła jego dłoń i włożyła ją z powrotem pod kołdrę. Theodore nadal nie poruszył ani jednym mięśniem podczas zabiegu. To bardzo ją uspokoiło. Okazało się, że nadal był w głębokiej śpiączce.

Być może Jasper miał halucynacje, będąc pod wpływem alkoholu.

Ariana poklepała się po piersi, odetchnęła z ulgą.

W pokoju znów zapanowała zwykła cisza. Serce Ariany wciąż biło szybko. Z jakiegoś nieznanego powodu bała się, że Theodore nagle otworzy oczy. Usiadła na skraju łóżka i uważnie mu się przyjrzała. Chwilę później zdrzemnęła się z powodu zmęczenia.

Następnego dnia Ariana obudziła się i odkryła, że leży na skraju łóżka. Szybko odwróciła głowę, żeby spojrzeć na Theodore'a. Ku jej uldze, nie wydawał się poruszyć ani o cal przez całą noc. Ariana poczuła, jak ciężar niepewności opada z jej ramion.

W końcu wykluczyła możliwość, że Jasper naprawdę widział ruch Theodore'a wczoraj wieczorem. Wyglądało na to, że pijany mężczyzna tylko halucynował.

Ariana poszła do łazienki, żeby się umyć. Podczas mycia zębów jej wzrok padł na czerwoną plamę na szyi. Wcześniej jej tam nie było. Wyglądało to tak, jakby ktoś ją tam niedawno uszczypnął.

Kiedy Ariana przypomniała sobie wczorajszą walkę z Jasperem, doszła do wniosku, że czerwony ślad to jego sprawka.

Wstręt wzbierał w niej na myśl o tym zdrajcy.

Ariana odłożyła szczoteczkę do zębów i wróciła do sypialni. Założyła golf, aby zakryć ślad.

Gdy już była ubrana, zeszła na dół.

Właśnie dotarła do najniższych schodów, gdy znikąd pojawił się Jasper i wciągnął ją do pobliskiej kabiny.

„Czy Theodore obudził się wczoraj w nocy?” szepnął jej do ucha, bojąc się, że ktoś ich usłyszy.

Ariana poczuła mdłości na widok Jaspera. Cofnęła się o dwa kroki i odpowiedziała bez wyrazu: „Nie, nie zrobił tego”.

„Dobrze wiedzieć. Wczoraj wypiłem za dużo. Moje oczy mnie oszukały. Przez sekundę myślałem, że Theodore otworzył oczy i wbił we mnie sztylety. Dzięki Bogu, że to była tylko iluzja”. Jasper wziął głęboki oddech, czując ulgę. Błysnął swoim zwykłym słonecznym uśmiechem.

Ten uśmiech kiedyś wysyłał ekscytację przez ciało Ariany. Ale teraz go nienawidziła. Opuściła wzrok, żeby nie zobaczył urazy w jej oczach.

Nieświadomy prawdziwego powodu, Jasper poczuł, że jest nieszczęśliwa z powodu tego, co wydarzyło się wczoraj wieczorem. Przeprosił cicho. „Przepraszam za to, co się stało, Aria. Wino mnie upiło. Nie chciałem być dla ciebie brutalny”.

Ariana wymusiła uśmiech. „Okej, wszystko w porządku.”

Następnie wymyśliła wymówkę, aby móc natychmiast opuścić kabinę.

Gdy weszła do jadalni, zobaczyła, że Darian już siedział przy stole. Był surowym mężczyzną, który rzadko się uśmiechał. Po tym, jak Ariana go przywitała, skinął tylko lekko głową. Emanował zimną i obojętną aurą.

Z drugiej strony Sharon, macocha Theodore'a, była entuzjastyczna. Była biologiczną matką Jaspera, więc prawdopodobnie wiedziała o jego planie. To było jedyne logiczne wytłumaczenie jej nadmiernej serdeczności i przyjacielskości.

Ariana czuła się nieswojo przez całe śniadanie.

Gdy skończyli jeść, Darian zabrał ją do prywatnego szpitala należącego do rodziny Andersonów.

Jasper przyszedł. Kiedy Ariana była wprowadzana na salę operacyjną, rzucił jej znaczące spojrzenie.

Ariana zrozumiała aluzję.

Uśmiechnęła się, by zapewnić go, że nie zapomniała o planie. Ale w chwili, gdy się odwróciła, jej uśmiech zniknął. Weszła na salę operacyjną z zimną twarzą.

W tym momencie strach powoli wkradał się do jej serca. Ale kiedy przypomniała sobie, jak Jasper uprawiał miłość z jej przyrodnią siostrą i jak ją zdradził, zacisnęła zęby i pięści. Była zdeterminowana, by się zemścić i odzyskać to, co jej się prawnie należało.

Inseminacja trwała około godziny. Ariana, której twarz była blada, została wywieziona na wózku inwalidzkim. Lekarz zdjął maskę i powiedział do Dariana: „Wszystko poszło dobrze, panie Anderson. Teraz musimy poczekać około miesiąca, aby potwierdzić, czy się udało”.

Twarz Jaspera pociemniała, gdy to usłyszał.

Natomiast zazwyczaj zimna twarz Dariana rozświetliła się uśmiechem. Nawet niewidomy człowiek mógł dostrzec, że był zadowolony z wiadomości. Spojrzał na Arianę z wyrazem zadowolenia. Następnie kazał jednemu ze swoich kierowców odwieźć ją i Jaspera do domu.

W drodze twarz Jaspera była czerwona ze złości. Na jego czole i skroniach pojawiło się kilka zielonych żył, ale nie wypowiedział ani słowa.

Ariana nie zadała sobie trudu, żeby z nim porozmawiać. Spojrzała przez okno, pogrążona w myślach.

Gdy wysiedli z samochodu, Jasper wpadł w szał. Złapał ją za ramię i pociągnął do ogrodu, żeby powiedzieć jej, co o niej myśli.

„Co do cholery, Ariana! Myślałem, że zgodziliśmy się, że zniszczysz operację. Dlaczego tego nie zrobiłaś?” warknął Jasper.

Jeśli chodzi o Arianę, nie była winna temu zdrajcy wyjaśnień. On ją obrzydzał. Odtrąciła jego dłoń i powiedziała chłodno: „Uważaj, jak do mnie mówisz, Jasper. Teraz jestem twoją bratową!”

Jasper złapał się za głowę i wybuchnął gniewnym śmiechem. Kopnął pobliskie drzewo. „Co ty właśnie powiedziałeś? Czy ty sobie ze mnie kurwa żartujesz?”

Serce Ariany zabiło mocniej, gdy zobaczyła jego przekrwione oczy. Odwróciła się na pięcie, ale Jasper ją odciągnął.

„Czy kazałem ci odejść? Nawet nie waż się mnie zostawić, Ariana! Nie skończyłem z tobą rozmawiać!” Iskry wściekłości płonęły w oczach Jaspera.

Ariana była jednocześnie przestraszona i zirytowana. Próbowała się uwolnić, patrząc na niego wściekle. „Puść mnie!”

„Suka!” Jasper złapał ją obiema rękami i pochylił się . „To nie było to, na co się umówiliśmy. Czy próbujesz mnie oszukać, skoro jesteś żoną Theodore'a? Po prostu wiedz, że nie możesz się mnie pozbyć. Nie ma mowy, żebyś zaszła w ciążę. Nawet jeśli tak się stanie, Theodore nie będzie w stanie ochronić ciebie i tego małego drania”.

„Bah! Skąd jesteś taka pewna? Theodore wciąż żyje, prawda?” Ariana prychnęła. „Bez względu na to, co się stanie, wciąż jestem twoją bratową. Lepiej się z tym pogodź!”

Ten komentarz doprowadził Jaspera do szału. Podniósł rękę, żeby ją uderzyć.

Ale zanim to się stało, służący wybiegł z domu i krzyknął: „Pani! Pan Theodore Anderson właśnie się obudził. Chce cię zobaczyć!”