Rozdział 2 Nieokrzesana córka

Pamela znieruchomiała, chciała usłyszeć, gdzie zakończy się zdanie jej matki, ale znów została przerwana.

Dlaczego jej ojciec zawsze przerywał jej matce? Straciła rachubę, ile razy jej matka zawsze zaczynała to samo zdanie, ale jej ojciec zawsze jej przerywał.

I znowu to zrobił. Zawsze może jej przerwać, kiedy chce usłyszeć całe zdanie. Z miłości do tego, chce wiedzieć, co zawsze chce ujawnić.

Niedługo potem usłyszała rodziców rozmawiających półgłosem, po czym odgłos ich kroków ucichł.

Freya wróciła do pokoju dziennego z uśmiechem. „Przepraszam, że kazałam ci czekać, moja córka miała lekki ból głowy i wzięła tabletkę. Nie mogła zejść na dół. Ona przeprasza, a ja również przepraszam w jej imieniu. Jest bardziej niż chętna, aby jutro wyjść za mąż za młodego pana” – skłamała Freya.

Leah i Ellis Hayden wymieniły spojrzenia. Bardziej widoczne było wykrycie kłamstw w słowach Freyi niż wpatrywanie się w siebie w lustrze.

Para skinęła głową. Nadal zastanawiali się, co najlepiej odpowiedzieć, gdy odezwała się Emma.

„Mam nadzieję, że nie kłamiesz, mamusiu. Jesteś taką kiepską kłamczuchą i zrobiłabyś wszystko, żeby ukryć psoty mojej siostry”.

Emma siedziała na kanapie, opierając jedną nogę na przezroczystym stoliku, żując gumę i głośno dmuchając, nie zachowując przy tym ostrożności.

Freya miała ochotę szturchnąć córkę w głowę. Uśmiechnęła się złowieszczo i odpowiedziała: „Nie kłamię, kochanie. Twoja siostra rzeczywiście odpoczywa”.

Freddie odwrócił wzrok. Jaką córką jest Emma? Jak może mówić takie słowa do swojej matki w obecności gości?

„Cokolwiek, albo kłamiesz, albo ona nalegała, żeby nie wychodzić za mąż za młodego pana. Naprawdę nie obchodzą mnie wy, głupie panie” – podsumowała Emma i włożyła słuchawkę do uszu, śpiewając razem z tekstem.

Leah i Ellis byli zagubieni. Rzucili krótkie spojrzenie na Emmę i odwrócili wzrok. Atmosfera stała się niezręczna i przez jakiś czas nikt nic nie powiedział.

„Hm... Powiem jej, że wcale cię nie uraziła. A także, będę wdzięczna, jeśli jutro szlak ślubny przybędzie wcześniej, aby przyspieszyć jej gotowość do...” Freya mówiła chaotycznie.

„Tak... jasne” wyjąkała Leah.

Trzymała Ellisa za rękę, żeby ukryć zdenerwowanie. Spotyka rodzinę Graysona po raz pierwszy i wrażenie, jakie teraz odniosła, nie jest przyjemne.

Udało im się nakłonić tę rodzinę do zaakceptowania Louisa Haydena jako zięcia za pośrednictwem brata Freyi, który pracował jako kamerdyner w rezydencji Haydenów.

Podsłuchał ich rozmowę i zasugerował, że małżeństwo uratuje interes Louisa i pozwoli wspólnikom wierzyć, że odzyska przytomność.

Dlatego kazali mu znaleźć kobietę z szanowanej rodziny na żonę Louisa. Ale rodzina Graysona, którą wybrał, wcale nie wygląda na szanowaną.

Ellis uścisnął drżącą dłoń żony i zapewnił ją, że wszystko będzie dobrze.

Para wstała, żeby wyjść, ale zatrzymała się, żeby zadać ostatnie pytanie: „Czy twoja córka naprawdę jest zainteresowana poślubieniem mojego syna w jego obecnym stanie?” – zapytała Leah.

„Tak... tak, tak, była tym bardzo podekscytowana” odpowiedziała Freya zbyt szybko, zanim Leah zdążyła dokończyć pytanie.

Leah spojrzała na męża i westchnęła cicho. Nie wiedziała, że ci ludzie są tak nie do zniesienia.

„Powiedziałeś jej, że Louis nie jest w stanie, w którym mógłby jej dać prawo małżeńskie?” zapytał Ellis.

„Tak, ona wie, że młody panicz Louis Hayden nie czuje się dobrze…” – mówił Freddie, gdy Freya mu przerwała.

„Ona już wie, że pan Louis Hayden jest w śpiączce i może nigdy z niej nie wyjść do końca życia. I zgodziła się na zawarcie związku…” Freya miała zamiar rozwinąć temat, gdy Freddie przerwał jej, jego głos był nieco podniesiony niż zwykle.

Jak Freya może mówić takie słowa przed rodzicami Louisa? Leah już zbladła na słowa Freyi.

Żaden rodzic nie byłby zadowolony, słysząc takie słowa, jak te wypowiedziane przez Freyę. Jak ona może mówić, że on może nigdy nie wyjść ze śpiączki do końca życia? Czy ona przeklinała go, żeby tak marniał?

Spojrzał w stronę nieszczęśliwej pary i złożył dłonie. „Ona już wiedziała, co powinna, a ja wierzę, że młody pan wkrótce znów będzie w porządku” – wyjaśnił Freddie z szacunkiem.

Leah skinęła głową ze łzami w oczach i szybko wyszła. Oczywiste jest, że zamierzała się rozpłakać. Ellis mruknął kilka słów, które Graysonowie uznali za pożegnanie.

Ellis szybko podszedł i dogonił żonę, objął ją w talii i odprowadził do samochodu.

„Słyszałeś, co ta kobieta powiedziała o naszym synu? Ona myśli, że Louis nigdy nie wyjdzie ze śpiączki…” Leah urwała. Jej głos wydawał się dławić, a ona pociągała nosem, próbując oczyścić drogi oddechowe.

„Louis będzie w porządku. Nie spodziewałem się, że ta kobieta będzie taka okropna i swoimi słowami” Ellis uspokoił żonę.

Kazał jej położyć głowę na jego torsie, delikatnie klepiąc ją po plecach. Nie byłoby tak, gdyby Louis nie miał wypadku.

„Jaką kobietą jesteś, Freya? Czy musisz pokazywać swoją nieludzką postawę przed każdym, z kim się stykasz?” Freddie ostrzegał żonę, gdy ta ostro mu przerwała.

„Och, proszę” krzyknęła i spojrzała na niego. „Zamiast tego powinieneś porozmawiać z tą swoją córką, żeby przygotowała się na ślub jutro rano. Mogła odmówić wyjścia i przywitania się z rodzicami Louisa, ale jutro nie może odmówić ani wycofać się ze związku. Jeśli znów odważy się sprzeciwić któremuś z moich poleceń, będę musiała związać jej nogi i ręce i zanieść ją na ślub jak stos papierów…” oświadczyła Freya.

Jej cera była zaczerwieniona, a ona starała się jak mogła, żeby nie dać się ponieść emocjom, w przeciwnym razie zrobiłaby Pameli coś złego.

Freddie miał ochotę udusić żonę. Spojrzał na nią wrogo, po czym odwrócił się i poszedł do swojego gabinetu.

Freya zobaczyła oddalający się widok męża i syknęła przez zaciśnięte zęby. Była żoną i nigdy nie wyjawia tajemnicy, a w zamian Freddie musi pozwolić jej wychować Pamelę tak, jak ona tego chce.

„Idę odwiedzić mojego narzeczonego, mamę” – oznajmiła Emma i nie czekając na odpowiedź matki, wyszła.

Tuż przed przybyciem Leah i Ellisa Haydenów do swojej rezydencji, Leah zapytała: „Czy uważasz, że poślubienie przez naszego syna najstarszej córki rodziny Graysonów będzie właściwą decyzją?”