Rozdział 114

Bastien

Festiwal Eclipse rozciąga się przed nami, wir świateł i kolorów tak przytłaczający, że czuję, jak moja partnerka pochyla się blisko mnie, by poczuć pocieszenie. Nie tylko rozmiar wydarzenia i ogłuszający hałas wokół nas ją niepokoją, ale także uwaga. Nadal jesteśmy w strefie VIP, a gdziekolwiek Selene i ja idziemy, ludzie odwracają się, by się gapić, a ja nie mogę nie zauważyć, jak bardzo rzeczy różnią się od przeszłości.

Cztery lata temu ci arystokraci szeptaliby za swoimi dłońmi i ciekawie przyglądali się nieoznakowanej szyi Selene. Dziś wieczorem w ich uwadze jest poczucie czci, podziwu i szacunku, do którego moja słodka przyjaciółka wciąż nie może się przyzwyczaić. Mimo że to właściwa reakcja, nie mogę powstrzymać się od złości, że moja sfora tak długo czekała, aby zobaczyć Selene jako skarb, którym jest. Powinni byli kłaniać się jej od pierwszego dnia.