บทที่ 4 คนรักที่ต้องสงสัย

หัวใจของสการ์เล็ตเต้นแรงจนเธอสามารถได้ยินมัน เธอคิดอะไรไม่ออกเลยเป็นเวลาหลายวินาที

ประจำเดือนของเธอไม่ปกติมาโดยตลอด เธอจึงไม่ได้วิตกกังวลหลังจากที่ไม่ได้เห็นประจำเดือนมาติดต่อกันเป็นเวลา 3 เดือน

นอกจากนี้เธอยังกินยาคุมฉุกเฉินในวันรุ่งขึ้นหลังจากที่เธอและเลนนีมีเซ็กส์กัน

“ไม่หรอก ฉันไม่ได้ท้อง ฉันกินยาคุมกำเนิดหลังมีเพศสัมพันธ์”

“คุณผู้หญิง คุณอาจจะสนใจที่จะรู้ว่ายาคุมกำเนิดไม่ได้ผล 100% ผู้หญิงที่มีเพศสัมพันธ์แล้วมีโอกาสตั้งครรภ์เพียง 3% แม้จะรับประทานยาคุมกำเนิดแล้วก็ตาม” พยาบาลอธิบายพร้อมถอนหายใจ

สการ์เล็ตรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันใด ทุกอย่างกลับมืดลงอีกครั้ง

เธอหมดสติไปเป็นเวลาอีกชั่วโมงหนึ่ง เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอก็เกิดอาการตื่นตระหนกอีกครั้ง และต้องหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์

เธอลูบท้องตัวเองด้วยความรู้สึกที่ปะปนกัน

ทารกกำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ และมันคือลูกของเลนนี

ช่างน่าลำบากใจจริงๆ เธอเพิ่งหย่ากับเขาไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว

เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่สการ์เล็ตรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจมอยู่ในหลุมทรายดูด ความคิดหลายอย่างวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้เธอไม่มีใครให้คำแนะนำเธอเลย

เธอควรบอกเลนนีว่าเธอกำลังตั้งครรภ์หรือไม่? ท้ายที่สุดแล้ว เขาคือพ่อของเด็ก

เธอรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แม้ว่าเธออาจต้องทำแท้ง ก็ตาม

เมื่อเธอยังเป็นนักศึกษา เธอคงต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างยิ่งในการดูแลลูกและการเรียนในช่วงวัยนี้

สการ์เล็ตใช้เวลาสักพักก่อนที่ในที่สุดจะรวบรวมความกล้าที่จะออกจากโรงพยาบาล เธอจึงตัดสินใจคุยกับเลนนี

ทันทีที่เธอออกไป ผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาหาคนไข้ของเธอทันทีและคุยกับพยาบาลที่กำลังเก็บกวาดเตียง

“ผู้หญิงคนนั้นเกิดอะไรขึ้น?”

“แล้วคุณล่ะ” พยาบาลถามอย่างระมัดระวัง

“ฉันเป็นน้องสาวของเธอ”

พยาบาลสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นมีหน้าตาเหมือนสการ์เล็ต เธอจึงคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นพี่น้องกัน เธอจึงเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับอาการของสการ์เล็ตให้ฟัง

“ไม่มีอะไรต้องกังวล เธอเพิ่งเป็นลมแดดมา คุณเป็นน้องสาวของเธอ จึงต้องดูแลเธอให้ดี เธอท้องได้สามเดือนแล้ว ถึงแม้เธอจะผ่านระยะวิกฤตมาแล้ว แต่เธอก็ยังต้องระวังตัวมาก”

“อะไรนะ เธอท้องเหรอ” คอลลีน บราวน์อุทาน เมื่อเธอเห็นว่าพยาบาลมองเธออย่างสงสัย เธอก็ยิ้มปลอมๆ แล้วพูดว่า “ก็เข้าใจแล้ว ขอบคุณ”

ข่าวการหย่าร้างของสการ์เล็ตกับเลน นีไปถึงครอบครัวบราวน์เมื่อไม่นานมานี้ พวกเขาได้ยินมาว่าค่าเลี้ยงดูแพงมาก

พวกเขาวางแผนกันอยู่แล้วว่าจะหาเงินมาได้อย่างไร แต่ที่น่าแปลกคือ สการ์เล็ตกำลังตั้งครรภ์

เลนนี่อยู่ต่างประเทศมาหนึ่งปีเต็มแล้ว ทำไมสการ์เล็ตถึงตั้งครรภ์ได้

คอลลีนเบิกตากว้าง โอ้พระเจ้า!

หรือจะเป็นว่าสการ์เล็ตนอกใจเขาหรือเปล่า?

เลนนีจะทำอย่างไรหากเขารู้เรื่องนี้ เขาจะคืนเงินของเขาหรือไม่ และที่แย่กว่านั้น เขาอาจตัดสินใจระบายความโกรธของเขาต่อครอบครัวบราวน์ทั้งหมด

“นี่ไม่ดีเลย! ฉันปล่อยให้สการ์เล็ตต์พาเราเข้าซุปร้อนๆ ไม่ได้ ฉันต้องหาเธอให้เจอแล้วพาเธอกลับบ้านก่อนจะคิดหาวิธีจัดการกับความยุ่งเหยิงนี้!” คอลลีนพูดกับตัวเองด้วยใจระทึกขณะรีบวิ่งออกไป

สการ์เล็ตกลับไปที่วิลล่าของเลนนี อย่างไรก็ตาม เธอลังเลที่จะเข้าไป เธอวนเวียนอยู่ในวิลล่าเป็นเวลานาน

ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ดังมาจากด้านหลัง เธอหันไปมองรถของเลนนี

เขาแปลกใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นเธออยู่ที่นี่

ประตูเบาะหลังเปิดออก เขาออกมาและช่วย ฉันคนหนึ่งออกจากรถ เป็นผู้หญิงตัวเล็กและผอม สูงประมาณสการ์เล็ต เธอดูอ่อนหวานและน่ารัก

เมื่อหญิงสาวเห็นสการ์เล็ตยืนอยู่ตรงนั้น เธอจึงขยับเข้าไปใกล้เลนนีและดึงแขนเสื้อของเขา

“เลนนี เธอเป็นใคร?”

“อดีตภรรยาของฉัน” เลนนีพูดอย่างตรงไปตรงมา “คุณเข้าไปข้างในก่อน ฉันจะจัดการเอง”

“โอเค ฉัน... ฉันจะรอ”

หญิงสาวส่งรอยยิ้มสดใสให้เขาและเดินตามผู้ช่วยเข้าไปในวิลล่า

สการ์เล็ตไม่สามารถหยุดจ้องมองผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้ได้ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ เธอคือผู้หญิงที่เลนนีรักหรือเปล่า

“หญิงสาวคนนั้นเป็นใคร” เธอถามโดยไม่รู้ตัว

“นั่นไม่ใช่เรื่องของคุณหรอก สการ์เล็ต คุณมาที่นี่ทำไม” เลนนีถาม

“โอ้...” สการ์เล็ตพึมพำ คำพูดของเขาแทงเข้าไปในหัวใจของเธอราวกับมีดหลายเล่ม

เธอรู้สึกว่าชายตรงหน้าเธอดูห่างไกลมากขึ้นกว่าเดิม

เขาดูเหมือนคนแปลกหน้าโดยสิ้นเชิง แม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้จักเขาดีนักก็ตาม ราวกับว่าพวกเขาไม่เคยแต่งงานกันมาก่อน

ณ เวลานี้ สการ์เล็ตรู้สึกเสียใจที่มาที่นี่ตั้งแต่แรก

เขาจะสนใจเรื่องการตั้งครรภ์ของเธอไหม? อาจจะไม่!

พวกเขาไม่ได้รักกันหรือรู้จัก กันมาก่อน ทำไมเขาถึงต้องสนใจเรื่องลูกด้วยล่ะ?

สการ์เล็ตตัดสินใจที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

เธอกำหมัดแน่นอย่างเด็ดขาดและเงยหน้ามองเขาด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรหรอกคุณฟอสเตอร์ ฉันแค่จำได้ว่าลืมของไว้ที่นี่ ไม่สำคัญหรอก ถ้าเจอทีหลังก็ทิ้งมันไปเถอะ ฉันจะขอตัวก่อน”

เมื่อพูดจบ สการ์เล็ตก็หันหลังแล้วเดินออกไปโดยยกศีรษะขึ้นสูง

ขณะที่เลนนีจ้องมองที่ด้านหลังของเธอ หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรง

เธอดูอ่อนแอมาก ความต้องการที่จะโอบกอดเขาและปกป้องเธอทำให้หัวใจของเขาเต็มเปี่ยม

เลนนีกำมือแน่นเพื่อหยุดตัวเอง เขาแปลกใจตัวเองที่คิดเรื่องแบบนี้

บางทีอาจเป็นเพราะสการ์เล็ตต์ดูเหมือนผู้หญิงที่เขาค้างคืนด้วยเมื่อสามเดือนก่อนมาก