Κεφάλαιο 297
Η καρδιά της Αναστασίας μαλάκωσε και αναστέναξε, «Τι θέλεις, λοιπόν;»
« Δεν ξέρεις τι θέλω;» Ο Έλιοτ της έριξε ξανά την ερώτηση. Δεν θα είχε νόημα αν έπρεπε να της πει βήμα-βήμα ότι θέλει να τον αγαπήσει.
Βλέποντας ότι η συζήτηση είχε φτάσει σε αδιέξοδο, ξαφνικά σκέφτηκε κάτι προτού σηκωθεί και είπε: «Σας ευχαριστούμε που μας φροντίσατε όλο αυτό τον καιρό, Πρόεδρε Πρεσγκρέιβ. Είναι αργά. Πρέπει να ξεκουραστούμε. Καληνύχτα."