Κεφάλαιο 2

Το δωμάτιο ήταν λουσμένο από μια ζεστή λάμψη των φώτων. Ο άντρας που καθόταν στον καναπέ είχε άψογα χαρακτηριστικά, το όμορφο πρόσωπό του το επίπονο έργο τέχνης των ουρανών. Φορούσε ένα κομψό κοστούμι που τόνιζε την έντονη σιλουέτα του. Προς το παρόν, τα μάτια του Έλιοτ Πρέσγκρεϊβ έγιναν παγωμένα καθώς η ατσάλινη φωνή της γιαγιάς του αντηχούσε στο μυαλό του.

Έλιοτ, πρέπει να πάρεις γυναίκα την Αναστασία Τίλμαν. Θα έχω μόνο αυτήν και κανέναν άλλο ως εγγονή μου στην οικογένεια Presgrave.

Αυτήν τη στιγμή, ωστόσο, το μόνο άτομο που σκεφτόταν ο Έλιοτ ήταν η γυναίκα που είχε καταδιώξει στο σκοτάδι όλα αυτά τα χρόνια πριν. Εκείνο το μοιραίο βράδυ, το ποτό του είχε νταντέψει και τον είχε μεθύσει τόσο πολύ που το μόνο που θυμόταν ήταν πώς η γυναίκα είχε κλάψει απελπιστικά ενώ ικέτευε για έλεος από κάτω του.

Όταν τελείωσαν όλα, είχε βγάλει το ρολόι του και το είχε στριμώξει στο χέρι της και μετά λιποθύμησε στη θαμπάδα εκείνου του δωματίου.

Γρήγορη προώθηση σε πέντε χρόνια αργότερα. την έψαχνε ακόμα. Ήταν μόλις την περασμένη εβδομάδα όταν έμαθε ότι είχε πουλήσει το ρολόι του στην αγορά μεταχειρισμένων, αλλά τα νέα ήρθαν πολύ αργά, γιατί η γιαγιά του επέμενε να πάρει κάποια άλλη γυναίκα για γυναίκα.

Τότε ακριβώς, το τηλέφωνό του χτύπησε για άλλη μια φορά. Το σήκωσε και χαιρέτησε άγρια: «Τι;»

"Νεαρός Δάσκαλος Έλιοτ, βρήκαμε το κορίτσι. Το όνομά της είναι Χέιλι Σέιμουρ και ήταν αυτή που πούλησε προσωπικά το ρολόι."

«Στείλτε μου τη διεύθυνσή της και θα την επισκεφτώ», διέταξε ο Έλιοτ καθώς στα μάτια του έλαμψε μια ενθουσιώδης λάμψη. Το μυστηριώδες κορίτσι εκείνης της νύχτας επιτέλους εθεάθη! Πρέπει να τη βρω, ό,τι κι αν γίνει. Πρέπει να την επανορθώσω για τα πράγματα που έκανα εκείνο το βράδυ.

Στο μεταξύ, η Hayley ήταν στη γυναικεία μπουτίκ. Είχε αναλάβει τη μπουτίκ πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, αλλά η επιχείρηση ήταν σε σταθερή πτώση. Δυσκολεύτηκε να πληρώσει το ενοίκιο, είχε προσπαθήσει να βρει τρόπους να μαζέψει αρκετά χρήματα για να ξεπεράσει. Επιτέλους, αποφάσισε να προσπαθήσει να πουλήσει το ρολόι που είχε στην κατοχή της, και προς ευχάριστη έκπληξή της, έφτασε στην τεράστια τιμή των πεντακοσίων χιλιάδων.

Το ρολόι δεν ήταν δικό της, για αρχή. Πριν από πέντε χρόνια, το προσωπικό της λέσχης είχε επικοινωνήσει μαζί της και της είπε ότι είχαν ανακτήσει ένα ρολόι από το ιδιωτικό δωμάτιο, και στη συνέχεια την ώθησαν να το παραλάβει από το χαμένο και βρεθέν τμήμα τους. Φτάνοντας στο κλαμπ και είδε ότι επρόκειτο για ένα επώνυμο ανδρικό ρολόι, το διεκδίκησε ως δικό της χωρίς ούτε ένα δευτερόλεπτο δισταγμό.

Από τότε, το ρολόι φωλιάζει στην ντουλάπα της μέχρι που αποφάσισε να το πουλήσει στην αγορά μεταχειρισμένων την περασμένη εβδομάδα. Μέχρι την πώληση, δεν περίμενε ότι το ρολόι θα άξιζε πολλά, αλλά αυτό έγινε πριν της προσφερθούν εκπληκτικά πεντακόσια χιλιάδες για αυτό.

Η Χέιλι έλαμπε καθώς κοιτούσε το χρηματικό ποσό που είχε στον λογαριασμό της και σκέφτηκε χαρούμενη μέσα της, υποθέτω ότι μπορώ να ζήσω άνετα για λίγο ακόμα.

Εκείνη τη στιγμή, η πόρτα της μπουτίκ της άνοιξε και σηκώθηκε γρήγορα για να χαιρετήσει τον πελάτη. "Καλώς ήρθατε στο..."

Έφυγε τότε, τόσο έκπληκτη που εγκατέλειψε τα υπόλοιπα λόγια της.

Ο άντρας που είχε μπει στην μπουτίκ της στάθηκε ψηλός και ίσιος. Ήταν όμορφος πέρα από κάθε κατανόηση και έφερε μαζί του μια έμφυτη αρχοντιά.

Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να ξεφύγει η Χέιλι από τη ζαλάδα της προτού σκοντάψει στα λόγια της για να τη ρωτήσει: «Υπάρχει κάποιος που ψάχνετε, κύριε;»

Αυτή ήταν μια δίκαιη ερώτηση, αν σκεφτεί κανείς ότι διατηρούσε μια γυναικεία μπουτίκ. Ήταν αδύνατο ένας άντρας που φορούσε ένα εκλεπτυσμένο χειροποίητο κοστούμι να ήταν εδώ για να περιηγηθεί σε φορέματα και άλλα παρόμοια. Έμοιαζε σαν να στεκόταν στα έξι πόδια δύο, και δεν υπήρχε καμία παρεξήγηση η κυριαρχική άκρη της παρουσίας του.

«Χέιλι Σέιμουρ;» ρώτησε ο Έλιοτ καθώς τα στενά μάτια του καρφώθηκαν πάνω της. Έψαξε το πρόσωπό της, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βρει τα ίχνη της γυναίκας πριν από πέντε χρόνια.

"Y- Ναι, αυτός είμαι. Και είσαι..." Δεν μπορούσε να ολοκληρώσει τα λόγια της. η ικανότητα του λόγου της ήταν σαστισμένος κάτω από το φλεγόμενο βλέμμα του άντρα.

Αφού άκουσε την απάντησή της, ο άντρας άπλωσε το χέρι στην τσέπη του και έβγαλε ένα ανδρικό ρολόι μπροστά της, και μετά ρώτησε με μια βαθιά, βροντερή φωνή: «Ήταν στην κατοχή σου αυτό το ρολόι όλα αυτά τα χρόνια;»

Η Χέιλι έριξε μια ματιά στο ρολόι και αμέσως ένιωσε την επιθυμία να συρρικνωθεί στον εαυτό της. Ανοιγοκλείνοντας ένοχα, τραύλισε, «Ναι, το ρολόι είναι… δικό μου».

"Και ήσουν η γυναίκα από το Abyss Club πριν από πέντε χρόνια; Αυτή που ήταν στο δωμάτιο 808;" Ο Έλιοτ πίεσε, κοιτάζοντας το κορίτσι μπροστά του με προσήλωση καθώς σκέφτηκε με ένα ξεκίνημα, Θα μπορούσε πραγματικά να είναι το κορίτσι εκείνης της νύχτας;

Οι ρόδες στο μυαλό της Χέιλι άρχισαν να γυρίζουν με μανία. Δωμάτιο 808 από πέντε χρόνια πριν... Δεν ήταν αυτό το δωμάτιο όπου η Έρικα και εγώ στήσαμε την Αναστασία; Γιατί αυτός ο άνθρωπος με ρωτάει για αυτό το περιστατικό;

Χωρίς να μείνει πολύ σε αυτό, απάντησε ευθέως: «Φυσικά, ήμουν εγώ».

"Κρατήστε αυτό το ρολόι από τώρα και μην προσπαθήσετε να το σβήσετε ξανά. Θα σας επανορθώσω για αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ", είπε καθώς της έδινε το ρολόι. "Είμαι ο Έλιοτ Πρέσγκρεϊβ. Θυμάσαι το όνομά μου, έτσι;"

Η Χέιλι τον κοίταξε σοκαρισμένη. Έλιοτ Πρεσγκρέιβ; Όπως και στην περίπτωση, ο κληρονόμος της Presgrave Corporation, του κορυφαίου ομίλου ετερογενών δραστηριοτήτων; «Ε-Είσαι ο Έλιοτ Πρεσγκρέιβ;» ρώτησε, τόσο συγκλονισμένη που μπορεί να καταρρεύσει.

Ο άντρας δίπλα στον Έλιοτ της έδωσε μια κάρτα με το όνομα και παρενέβη: «Δεσποινίς Σέιμουρ, αυτή είναι η κάρτα με το όνομα του νεαρού κυρίου μας. Μπορείτε να τον αναζητήσετε αν χρειάζεστε τη βοήθειά του με οποιονδήποτε τρόπο».

Πήρε την κάρτα με το ένα τρεμάμενο χέρι της και όταν είδε το σοκαριστικό όνομα ανάγλυφο στο χρυσό χαρτικό, η καρδιά της παραλίγο να πετάξει έξω από το στήθος της. Άρα ο τύπος που κοιμήθηκε με την Αναστασία πριν από πέντε χρόνια δεν ήταν ο άντρας συνοδός που της κανονίσαμε, αλλά αυτό το υπέροχο δείγμα που τυγχάνει να είναι ο κληρονόμος της οικογενειακής περιουσίας των Πρεσγκρέιβ;

Καθώς το συνειδητοποίησε, η Χέιλι άπλωσε το χέρι της και άρπαξε το μπράτσο της Έλιοτ και στη συνέχεια ανάγκασε τα δάκρυα να κυλήσουν στα μάτια της καθώς έριχνε μια κρίση. "Πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη, Έλιοτ. Ξέρεις πόσο πληγωμένος και τραυματισμένος ήμουν μετά από εκείνο το βράδυ;" Με αυτό, κοίταξε κάτω και έκλαψε κροκοδείλια δάκρυα, κλαίγοντας άθλια σαν να ήταν αυτή που είχε παραβιαστεί πριν από πέντε χρόνια.

Μόνο ένα πράγμα είχε στο μυαλό της αυτή τη στιγμή: να μπει στα παπούτσια της Αναστασίας και να αναλάβει το ρόλο του θύματος από εκείνη τη μοιραία νύχτα. Είχε βάλει τον Έλιοτ να αναλάβει την ευθύνη, ώστε να μπορέσει να αποκομίσει περισσότερα οφέλη από αυτό. Τελικά, ήλπιζε να παντρευτεί τον άντρα και να γίνει κυρία Πρέσγκρεϊβ.

«Μην ανησυχείς, υπόσχομαι να αναλάβω την ευθύνη», είπε ο άντρας επίσημα, με τη γεροδεμένη φωνή του σταθερή και καθησυχαστική.

"Δεσποινίς Σέιμουρ, ο νεαρός Δάσκαλος Έλιοτ έχει κανονίσει μια βίλα για εσάς και μπορείτε να μετακομίσετε ανά πάσα στιγμή. Θα φροντίσει για όλες τις ανάγκες σας από εδώ και πέρα." Ο προσωπικός βοηθός του Έλιοτ, ο Ρέι Όσμπορν, επεσήμανε βοηθητικά.

Τα μάτια της Χέιλι φωτίστηκαν αμέσως. Ήταν τόσο εκστατική που μπορούσε να λιποθυμήσει. Ένας κόσμος πλούτου και αίγλης θα είναι σύντομα στα χέρια μου!

«Υπάρχουν κάποια πράγματα για τα οποία πρέπει να φροντίσω, οπότε θα ξεκινήσω», είπε ο Έλιοτ και μετά αφού έριξε μια σύντομη ματιά στη Χέιλι, γύρισε να φύγει.

Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω του, η Χέιλι έσφιξε σφιχτά το ρολόι. Ήταν τόσο συγκλονισμένη από αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη των γεγονότων που μπορούσε να κλάψει. "Θα γίνω πλούσιος! Πλούσιος!" Ενώ γιόρταζε το απροσδόκητο κέρδος, βρήκε τον εαυτό της να ελπίζει μοχθηρά ότι η Αναστασία είχε πέσει νεκρή τα τελευταία πέντε χρόνια, ώστε να μην εμφανιστεί από το πουθενά σαν οδική δολοφονία.

Στη συγκρατημένη πολυτελή βόλτα, ο Έλιοτ κάθισε στο πίσω κάθισμα με κλειστά μάτια. Είναι πραγματικά η Hayley η γυναίκα πριν από πέντε χρόνια; Γιατί φαίνεται διαφορετική; Ή μήπως την άλλαξαν πέντε χρόνια;

Οι πορτοκαλί ακτίνες του ήλιου που δύει ξεχύθηκαν από το παράθυρο του αυτοκινήτου και έπαιξαν πάνω από τα λαξευμένα χαρακτηριστικά του άνδρα. Έμοιαζε τόσο όμορφος που ήταν δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι δεν ήταν κάποιο πολύτιμο έργο τέχνης που ανήκε σε μουσείο. δεν υπήρχε κανείς που θα μπορούσε να αναπαράγει τόσο ωραία βλέμματα.

Ήταν ο πραγματικός διάδοχος του Presgrave Group. Είχε αναλάβει τα ηνία πριν από πέντε χρόνια και εκτόξευσε τον όμιλο σε νέα ύψη, τόσο πολύ που στέφθηκε στην πρώτη θέση μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών στον κόσμο.

Εκείνη τη μοιραία νύχτα πριν από πέντε χρόνια, είχε βιώσει την πρώτη και μοναδική του πτώση στη ζωή του. Ένας από τους αντιπάλους του είχε αιχμαλωτίσει το ποτό του με την ελπίδα να τον χειραγωγήσει ώστε να καταστρέψει τη φήμη του. Ο Έλιοτ είχε σωθεί πετώντας στο ιδιωτικό δωμάτιο, αλλά τη στιγμή που η επίδραση του ναρκωτικού ήταν στο αποκορύφωμά της, μια τυχαία γυναίκα μπήκε και τον απάλλαξε από τη δύσκολη θέση.

Έκτοτε, το γεγονός ότι μόλις είχε ορμήσει και αφαιρέσει την αθωότητα ενός κοριτσιού, βάραινε τη συνείδησή του.

Ήταν σίγουρος ότι ήταν αγνή μέχρι εκείνη τη νύχτα, γιατί όταν ξύπνησε μετά την πράξη, είδε κάτω από τα φώτα του ιδιωτικού δωματίου τα ίχνη αίματος που λέρωσαν τον καναπέ.

Καθώς σκεφτόταν το διάσπαρτο χάος στο ιδιωτικό δωμάτιο που ακολούθησε το παράπτωμά του, έπαψε να αμφιβάλλει για την ταυτότητα της Χέιλι και την εντύπωσή του για αυτήν. Πρέπει να αναλάβω την ευθύνη για αυτό που της έχω κάνει.

Ενώ συνέβαινε αυτό, η Αναστασία βρισκόταν στο διαμέρισμά της κάπου στο εξωτερικό καθώς είπε στο τηλέφωνο, "Κατάλαβα. Δώσε μου μπλουζάκια τριών ημερών να επιστρέψω στη χώρα και να προετοιμαστώ για τον διαγωνισμό".

«Μαμά, θα επιστρέψουμε;» Μια μικρή φιγούρα περιπλανήθηκε στο πλευρό της. Φορούσε ένα μπλε καρό πουκάμισο και ένα τζιν σορτς. Τα χαρακτηριστικά του ήταν απαλά λαξευμένα, αν και παιδικά. Ήταν μόλις τεσσάρων περίπου, αλλά υπήρχε αδιαμφισβήτητη χάρη και κομψότητα στις κινήσεις του.

Η Αναστασία χαμογέλασε και έγνεψε καταφατικά. «Θα ήθελες να επιστρέψεις μαζί μου;»