Rozdział 04 Grace również chce zintegrować się z tą rodziną

Atmosfera była bardzo niezręczna, a Grace czuła się jeszcze bardziej zawstydzona. Nie spodziewała się, że czwarty brat będzie stawiać jej tak duży opór i zawstydzi ją publicznie. Ale to nie miało znaczenia. Była gruboskórna i dopóki ona nie czuła się zawstydzona, inni też musieli się jej wstydzić.

„Ryan, Grace z tobą rozmawia, nie powinieneś być dla niej taki niegrzeczny!” Jason, jako najstarszy brat, podjął się roli mediatora.

Luna jest teraz bogatą kobietą. Jej rodzina jest o wiele lepsza od jego rodziny Smithów i nie może sobie na nią pozwolić. Pani Green powiedziała tego dnia, że nie ma sensu teraz ustalać, kto zawinił. Jednak nie udzieli żadnej pomocy ani świadczeń ich rodzinie ze względu na relację łączącą ich z Luną. Nigdy nie zapomni tej pełnej samozadowolenia twarzy.

Nadal traktuje Lunę jak siostrę, ale opuściła ona ten biedny dom, aby wieść dobre życie i nie potrzebuje, aby rodzice martwili się o nią w przyszłości .

Pani Green nie lubiła, gdy się z nią zadawali, więc musieli być bardziej taktowni.

Ale Ryan, ten petarda, w ogóle nie słuchał. Próbował jak mógł stłumić emocje i nagle wstał:

„Wy jedzcie, ja teraz nie mogę jeść”.

Kiedy skończył, wstał i wyszedł z domu, wyglądając na lekko zranionego.

Grace narysowała w swoim sercu talizman. Wydaje się, że z czwartym bratem jest najtrudniej się dogadać.

„Grace…” Jason widział, jak bardzo była zagubiona i chciał ją pocieszyć, ale nie wiedział, od czego zacząć. Pani Smith była bezradna, a pan Smith milczał.

„Jedzenie jest zimne, pójdę je podgrzać!”

"Pomogę ci pilnować ognia!"

Pan Smith i pani Smith uciekli z miejsca katastrofy, a Jason pociągnął Grace za sobą, żeby usiadła:

„Wszystko w porządku Grace, twój czwarty brat cię zaakceptuje!”

Grace uśmiechnęła się do niego:

„Tak, wiem!”

Teraz pozostał tylko ostatni piąty brat. Atmosfera przy stole jest bardzo subtelna. Każdy ma swoje własne myśli. Grace wita piątego brata Kevina:

"Piąty bracie!"

Kevin był jedyną osobą, która się do niej uśmiechnęła. Na pierwszy rzut oka wydawał się łagodny, łatwo nawiązujący kontakt i nieskłonny do rywalizacji, ale w rzeczywistości był bardzo troskliwą osobą, choć w jego słowach można było wyczuć nutę sarkazmu.

On i Ryan są jedną osobą aktywną, a drugą spokojną, co jest bardzo spójne z różnicami osobowości u bliźniaków.

" Siostro Grace !"

Pani Smith podgrzała potrawę i odłożyła ją na stół. Rodzina Smithów była naprawdę biedna. Zazwyczaj na stole nie pojawiało się mięso, ponieważ wszystkie dzieci w rodzinie musiały się uczyć. Pan Smith miał nadzieję, że czeka ich obiecująca przyszłość i że nie będą analfabetami, dlatego posłał ich do szkoły w klasach początkowych. Rodzina była pod ogromną presją życiową. Nawet Luna potrafiła się uczyć, ale nie pasowała do szkoły pełnej chłopców.

W starożytności wierzono, że cnota kobiety leży w jej braku talentu, a na terenach wiejskich przekonanie to było jeszcze silniej zakorzenione.

Spośród pięciu braci tylko Jason jest uzdolniony w nauce. Uwielbia czytać i jest tym zafascynowany. Jest zdecydowany przystąpić do egzaminów cesarskich. Jego marzeniem jest praca jako urzędnik sądowy, aby służyć ludziom i zapewnić swojej rodzinie godne życie.

Zdał egzamin cesarski w wieku szesnastu lat. Mógł przystąpić do egzaminu cesarskiego trzy lata temu, ale ponieważ Luna zachorowała, a wszystkie pieniądze rodziny poszły na jej leczenie, nie stawił się na egzamin.

Egzamin wiosenny odbędzie się wiosną przyszłego roku i oto nadeszła jego szansa. Już nic złego nie może pójść.

Uczony mógł co miesiąc otrzymywać od rządu trzy dou ryżu i trzy qian srebra, czyli trzydzieści wenów. Dynastia ta ceniła literaturę, a uczonych traktowano bardzo dobrze. Jednakże jego akademia wymagała od niego płacenia czesnego w wysokości pięciu taeli srebra rocznie. Musiał oszczędzać przez rok i pięć miesięcy, aby uzbierać wystarczającą ilość pieniędzy na czesne. Dopiero po zdaniu egzaminu na tytuł uczonego został przyjęty do akademii. Przez długi czas studiował na tym terenie i zarabiał na życie, pisząc listy w wolnym czasie. Co miesiąc zabierał do domu trzy porcje ryżu. Jeśli czesne nie było wystarczające każdego roku, pan Smtih i pani Smith pokrywali różnicę.

Na stole stało danie mięsne, które pan Smtih kupił wcześnie rano. Kupił też małego karasia. Wróciła jego córka, więc musiał ugotować coś porządnego, żeby ją ugościć.

Oprócz tych dwóch dań na stole stała duża miska ciast z dzikimi warzywami i garnek gotowanych słodkich ziemniaków. Nic więcej nie było. Tylko ona jadła ryż, a reszta jadła zupę ryżową.

„Grace, nasza rodzina jest biedna i nie mamy niczego pysznego, czym moglibyśmy cię poczęstować, więc proszę, nie bądź niezadowolona!” Pan Smtih, jako głowa rodziny, naprawdę czuł się zawstydzony, widząc swoją córkę, która była pięknie ubrana.

"Nie przeszkadza mi to!" Grace pokręciła głową, wzięła pałeczki, wzięła kawałek ryby i włożyła go do ust. Wszyscy na nią spojrzeli. W końcu była młodą damą, która przywykła do jedzenia przysmaków z lądu i morza. Jak mogła przyzwyczaić się do tak niesmacznych potraw?

W rezultacie Grace skinęła głową ze zdziwieniem:

„To jest pyszne. Mamo i Tato, bracia, proszę, jedzcie też!”

Widząc, że na jej twarzy nie widać było żadnego obrzydzenia, wszyscy w duchu odetchnęli z ulgą. Martwili się, że nowej siostrze będzie trudno służyć, ale nie spodziewali się, że będzie miała tak dobry charakter.

Wszyscy zaczęli jeść, każdy wziął do żucia słodkiego ziemniaka lub warzywny placek, ale nikt nie podniósł pałeczkami dwóch mięsnych talerzy. Grace nie potrafiła opisać, co czuła.

„Mamo i tato, tak ciężko pracujecie każdego dnia, że musicie jeść mięso, żeby uzupełnić swoje odżywianie. Nie lubię mięsa i nie mogę skończyć tego wszystkiego sama!”

Ona wzięła inicjatywę, nabrała pałeczkami kawałek mięsa i włożyła go do miski pana Smitha i pani Smith.

„ Grace , my tego nie jemy, ty to jesz, to jest kupione dla ciebie!”

Podczas świąt trudno było jeść mięso. Czasami trzeci brat szedł w góry i polował na zwierzynę, na przykład bażanty i króliki, ale nie mógł ich sam zjeść i wymieniał je na pieniądze.

„Bracia, jedzcie także!”

Grace spojrzała na braci, ale oni w milczeniu żuli słodkie ziemniaki i placki z dzikich warzyw, które trzymali w rękach, i nie odpowiadali. Faktycznie, na widok mięsa kilkakrotnie przełknęli ślinę.

„Siostro Grace, po prostu jedz i nie martw się o nas!” Piąty brat Kevin powiedział do niej z uśmiechem.

„Tak Grace, jeśli chcą jeść, to same to znajdą, nie martw się o nich!”

Jason spojrzał na swoich młodszych braci, ostrzegając ich wzrokiem, aby byli uprzejmi wobec nowej siostry. Jako najstarszy brat cieszył się nadal dużym prestiżem, a wszyscy jego młodsi bracia go słuchali.

Grace zacisnęła usta i odłożyła pałeczki:

„Skoro nikt nie chce jeść, to ja też nie będę jeść. Grace wie, że nie ma głębokiej relacji z rodzicami i braćmi, a ona wróciła nagle, ale Grace chce też zintegrować się z tą rodziną!”

Mówiła tonem pełnym niezadowolenia, jej mała twarz była pełna rozczarowania. Każdy, kto ją zobaczy, poczuje dla niej współczucie!

„Grace, nie martw się, chodźmy coś zjeść!”

Jason jako pierwszy sięgnął po pałeczki, a pozostała trójka poszła w jego ślady. Gdy tylko poczuli smak mięsa, nie mogli powstrzymać się od zjedzenia drugiego kawałka po zjedzeniu pierwszego.

Po chwili Grace znów zaczęła się śmiać. Wstała i wzięła ze stołu miskę, która pierwotnie należała do jej czwartego brata, Ryana, i czystymi pałeczkami dodała do niego mięsa.

„Czwarty brat jeszcze nie jadł, zostaw mu jedną porcję!”

Nowa siostra była bardzo rozsądna i nie okazywała im żadnej pogardy. Uważali, że skoro jest córką tak aroganckiej kobiety jak pani Green, musi być taka sama jak ona. Nie spodziewali się, że za dużo myślą.