Rozdział 33

Noc była ciemna, gdy wracaliśmy na duże rondo przed jaskinią. Zastanawiałem się, ile razy jeszcze będę musiał tu wjechać po porwaniu. To było naprawdę nudne.

Miejsce było zatłoczone stadem. Od razu zobaczyłem Katrinę podskakującą, dosłownie, poza legowiskiem z rękami złożonymi przed sobą. W niezliczonej liczbie twarzy zobaczyłem również kilku moich nowych przyjaciół, którzy nerwowo patrzyli na SUV-a.

Kilku dużych mężczyzn, których rozpoznałem jako Betas, odepchnęło stado i utorowało nam drogę do drzwi. Wyszliśmy, a Joel ogłosił coś zgromadzonej watasze. Powiedział im, kto był zamieszany i czego chcieli. Ostrzegł ich również, że wiedźma uciekła.