Rozdział 328

„Naprawdę? Oddałabyś dla mnie swój czas na trening i swoje rzeczy?” Wiem, że moi kumple zrobiliby to dla mnie, ale Tyler ledwo mnie zna poza zajęciami.

„Naprawdę jesteś w tym nowy, prawda?” Śmieje się, ostrożnie robiąc krok w moją stronę i kładąc rękę na moim biodrze. Dźwięk ten jest głębokim pomrukiem w jego piersi i jest jakoś pocieszający.

„Powiedzmy to w ten sposób” – wzdycham – „różnica wieku może być problemem, gdy się dowiesz, jak duża jest. Może też wyjaśnić kilka rzeczy”. Odwracam od niego wzrok, ale nie wyrywam się z jego uścisku, bez względu na to, jak bardzo każda cząstka mojego jestestwa tego chce.