Rozdział 284

Przechodzimy w milczeniu przez resztę krótkiego korytarza. Wydaje się, że jest to ciemnoszary metal z belkami dwuteowymi wzmacniającymi ściany i sufity co dziesięć stóp lub coś koło tego. Zdecydowanie czuję klimaty Batmana, chodząc po korytarzu. Nie wiem, czego się spodziewać w tym momencie, ale nie jestem pewien, czy bardziej ekscytuję się, czy boję się gadżetów szpiegowskich wyskakujących z ziemi, jak w filmach. Naprawdę nie mogę pozwolić, aby moja wyobraźnia mnie poniosła, ale jest ciężko, gdy nie ma informacji, z którymi można pracować, a Nickolas nadal do nas nie mówi, po prostu cicho idzie.

Nickolas prowadzi nas przez ciężkie metalowe drzwi, które mają jedną klamkę na zewnątrz, ale kilka dźwigni i klamek od wewnątrz. To miejsce miało trzymać ludzi z daleka. Wchodzimy do pokoju, który nadal jest ponurym szarym metalem, ale jest słabe niebieskie światło oświetlające całą przestrzeń. Wydaje się, że pochodzi z dodatkowych ekranów, ale także ze ścian.

„Tutaj”. Nickolas wskazuje nam stół, przy którym siedzą Osiston i trzej inni wojownicy. Rozpoznaję ich wszystkich z naszych zajęć sparingowych, ale żaden z nich nie jest tam stale. Chyba dlatego. Są na misji, nie potrzebują już treningu, ale zajmują się albo utrzymaniem formy, albo pomaganiem nowym rekrutom.