Rozdział 269

Uśmiecham się do niego lekko. „Jeden z nich trafił mnie w nogę. Moje pierwsze ugryzienie łobuza, zdecydowanie nie chcę, żeby to się kiedykolwiek powtórzyło”. Oboje chichoczemy, gdy podskakujemy na ziemi, wracając do szpitala stada. Facet siedzący z przodu wyglądał o wiele gorzej. Był blady, a jego głowa kiwała się, jakby nie miał siły jej utrzymać. Co się stało, gdy walczyłem z tym łobuzem? Naprawdę musiałem nauczyć się walczyć z przeciwnikiem i jednocześnie zwracać uwagę na otoczenie.

Nie było wiele do zrobienia, gdy już tam byliśmy. Już całkowicie wyzdrowiałem, więc potrzebowałem tylko prysznica, na który pozwoliła mi doktor Sylvia w jednym z pokoi zabiegowych po tym, jak oddałem jej próbkę krwi. Nie mam pojęcia, dlaczego moja krew jest dla niej tak interesująca, a ona nigdy nie wyjaśnia, co robi. Pobrała nawet próbkę krwi, która była na mojej skórze, zakładam, że od łobuza. Powinienem być bardziej podejrzliwy, ale nie mogę znaleźć żadnej wrogości ani złych wibracji od niej, ufam jej tak jak SIerrze. Zobaczymy, czy to mądre czy szalone. Myślę, że jest po prostu z natury ciekawa i ma własne pytania, na które musi odpowiedzieć, a jeśli mogę jej udzielić odpowiedzi, to niech tak będzie.

Nadszedł czas na kolację, kiedy w końcu mogłam opuścić szpital. Luna Anne i Barty byli tam, aby zabrać mnie z powrotem do zamku.