Rozdział 129

„ Wszystko w porządku, ja jestem w porządku, my jesteśmy w porządku”. Szepczę mu mantrę w szyję, aż w końcu obejmuje mnie w talii i odwzajemnia uścisk. Nie mam pojęcia, jak długo tak siedzieliśmy. Oboje pozwoliliśmy, by ostatnie kilka minut nastało i przetworzyliśmy.

„ To było tak cholernie przerażające, Bitty. Nigdy wcześniej nie czułam czegoś takiego”. Mówi mi do włosów i to tak cicho, że to mniej niż szept, ale cisza w pokoju pozwala mi wiedzieć, że inni podsłuchują. Jego ramiona zaciskają się wokół mnie.

„ Jak tak szybko do mnie dotarłeś? Jak mnie znalazłeś? Nie byłam tu nawet tak długo.” pytam, nie odrywając twarzy od jego szyi.